پلیس راهنمایی و رانندگی

یکی از آثار صنعتی شدن جوامع بشری، کاربرد روز افزون وسایل نقلیه موتوری توسط انسان می باشد که به رغم تسهیل زندگی بشری سبب ایجاد حوادث متعددی می گردد که خسارت مالی و جانی عدیده ای را به همراه دارد به گونه ای که حوادث مزبور و شیوه جبران خسارت مالی و بدنی وارد به زیاندیدگان این حوادث یکی از مباحث مهم مسئولیت مدنی در دنیای کنونی می باشد و این حوادث صرفاً مشکلاتی برای افراد جامعه ایجاد نمی کند بلکه مسئولیت های اجتماعی دولت و نهادهای عمومی غیردولتی را افزایش می دهد و در اﯾﻦ اثر که ﯾﮏ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﻨﯿﺎدی اﺳﺖ که با روش کتابخانه ای انجام یافته سعی دارد که مسئولیت متولیان ایمنی راه که شامل تکالیف وزارت راه و شهرسازی در خارج از شهرها و شهرداری در داخل شهرها و همچنین پلیس راهنمایی و رانندگی در بعضی از موارد که نسبت به ایمنی راه مسئول هستند را بررسی نماید و در نهایت به بیان مبنای مسئولیت مدنی این نهادها بپردازد. با توجه به قواعد عام مسئولیت مدنی و نظریه «فرض تقدم مستخدم بر دولت» و با عنایت به تبصره 3 ماده 14 قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی مصوب 1389 به نظر می رسد مسئولیت متصدیان ایمنی راه بر اساس نظریه تقصیر است و نمی توان با تمسک به تبصره 3 ماده 14 قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی به نظریه مسئولیت محض رسید و همچنین مسئولیت نیابتی شرکت های بیمه و صندوق تأمین خسارات بدنی در ماده 16 قانون جدید بیمه اجباری شخص ثالث در قبال مسئولان متولی ایمنی راه با نظریه تضمین گروهی قابل توجیه است زیرا بیمه گر در قانون بیمه ی اجباری شخص ثالث به دنبال سازوکاری در جهت تسریع جبران خسارت زیان دیده است.

زمینه و هدف: رفتار شهروندی سازمانی به عنوان مجموع رفتار های غیر رسمی کارمندان سازمان در نظر گرفته می شود و در رشد بهره وری وکارایی سازمان، میزان رضایت ارباب رجوع، کاهش هزینه ها، و کاهش غیبت از کارتاثیر بسزایی دارد. هدف اصلی این تحقیق شناسایی عوامل مؤثر بر ارتقای رفتار شهروندی سازمانی در پلیس راهنمایی ورانندگی از دیدگاه خبرگان حوزه راهنمایی و رانندگی است. روش: این مطالعه ازنظر هدف،کاربردی و از لحاظ روش،کیفی است و برای جمع آوری داده ها از ابزار مصاحبه نیمه باز استفاده شده است و جامعه آماری،24نفر شامل 9 نفر از اعضای هیئت علمی دانشگاه علوم انتظامی و 15نفرازخبرگان راهنمایی و رانندگی حوزه ستادی راهورکه هم زمان مدرس و عضو هیئت علمی دانشکده راهور نیز هستند تشکیل داده اند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار کیفی مکس کیودی ای استفاده شده است.یافته ها: عامل مؤثر بر رفتار شهروندی سازمانی درسه سطح:1- عوامل فردی (انگیزه، ویژگی های شخصیتی، توانایی، رضایت شغلی، تعهد سازمانی)؛2- عوامل مدیریتی (سبک مدیریت، سیستم کنترل مدیریت) ؛3- عوامل سازمانی (حمایت سازمانی، فرهنگ سازمانی، عدالت در پلیس)؛ شناسایی شدند. نتیجه گیری: با توجه به اینکه ده عامل مؤثر بر رفتار شهروندی سازمانی بدست آمد، برای افزایش رفتار شهروندی سازمانی در پلیس راهور ناجا باید نسبنت به ارتقای این عوامل اقدام کرد، علیهذا ویژگی های شخصیتی، توانایی، تعهد سازمانی بسیار سخت قابل تغییرند ولی هفت عامل مؤثر دیگر از جمله انگیزه، رضایت شغلی، سبک مدیریت، سیستم کنترل مدیریت، حمایت سازمانی، فرهنگ سازمانی و عدالت در پلیس با فرهنگ سازی تغییر نگرش و ارائه سازکار لازم توسط مدیران پلیس راهور قابل ارتقا و تغییر هستند.

موتورسوران روزانه با افسران پلیس راهنمایی و رانندگی سروکار دارند و در روسیه، عملکرد این بخش شفاف نیست. مطالعات عمده نشان می دهد پلیس راهور مثالی کلیدی در بررسی میزان فساد در کل این کشور است. این مقاله ارتباط فساد در پلیس و امنیت جاده ای را مورد بحث قرار می دهد. وجود فساد در این بخش تأثیر زیانباری داشته و کاهش رفت و آمد، مانع رشد اقتصاد متوسط روسیه شده است. در حال حاضر، رانندگان خودرو روسی  هیچگونه انگیزه ای برای مبارزه با فساد ندارند: رشد دائمی جریمه ها و امتیازهای منفی برای جرائم ترافیکی، فریبندگی پرداخت رشوه را در مقایسه با اعتراضات فردی و جمعی افزایش  میدهد. این مسئله ناخوشایند، روندی معیوب را ایجاد  میکند که با گذشت زمان به فسادی پایدار بدل می شود. داده های آماری رسمی و نتایج مطالعات جامعه شناختی، اطلاعات لازم را برای این تجزیه و تحلیل فراهم  میکند. متغیرهای تحلیل ابزاری و الگوی بازگشتی چندگانه در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفته است.

زمینه و هدف: پلیس راهور برای انجام رسالت خطیر خود که همانا تأمین نظم و انضباط ترافیکی با اجرای قوانین و مقررات رانندگی است، نیاز به همراهی مردم دارد. یکی از عواملی که باعث همراهی مردم در تبعیت از قوانین ترافیکی می شود، در اعتماد اجتماعی به پلیس نهفته است؛ از این رو هدف از این پژوهش «بررسی تأثیر اعتماد اجتماعی مردم به مأموران پلیس در تبعیت از قوانین ترافیکی در شهر تهران است.روش: این مطالعه، توصیفی تحلیلی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق شهروندان جنوب شهر تهران بزرگ در سال 1401 بودند که تعداد 384  نفر از آن ها با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله به عنوان نمونه انتخاب شدند و پرسش نامه طراحی شده در اختیار آنان قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده از طریق معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزئی به کمک نرم افزار SMART PLS 2 تجزیه وتحلیل شد.یافته ها: یافته ها نشان داد، مؤلفه های اعتماد اجتماعی پلیس شامل، مقبولیت پلیس، توانمندی و کارایی پلیس، رضایت مندی، منزلت اجتماعی پلیس، خوش رویی و برخورد مناسب و محبوبیت پلیس در تبعیت از قوانین ترافیکی تأثیر معنی داری دارند و در این بین بعد مقبولیت با ضریب تأثیر بتا (483/0)، توانمندی و کارایی (215/0) و منزلت اجتماعی پلیس (137/0) به ترتیب بیشترین تأثیر را در تبعیت از قوانین ترافیکی دارند.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که با استفاده از مؤلفه های اعتماد اجتماعی مردم به مأموران پلیس می توان 73 درصد از متغیر وابسته تبعیت از قوانین ترافیکی را پیش بینی کرد. از این رو پلیس راهنمایی و رانندگی می تواند با تقویت مؤلفه های اعتماد اجتماعی مردم به پلیس، تبعیت از قوانین ترافیکی را افزایش دهد.