امکان پذیری فناوری

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و اولویت بندی امکان پذیری فناوری های آینده صنعت هوانوردی با تأکید بر فناوری های کلیدی و با به کارگیری روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری قابل استناد در این پژوهش، مدیران ارشد، مدیران میانی، کارشناسان واحد فناوری اطلاعات شرکت های مختلف هواپیمایی، و مدیران و کارشناسان شرکت های خبره در عرصه فناوری اطلاعات صنعت هوانوردی هستند. همچنین، برای انتخاب خبرگان، از روش گلوله برفی استفاده شده است و نمونه گیری را تا جایی ادامه داده ایم که تعداد اعضای گروه به 15 نفر برسد. در پایان به منظور مشخص شدن جایگاه هر فناوری در آینده، میانگین اعداد نهایی مربوط به امکان پذیری، به عنوان عدد امکان پذیری و اولویت آن فناوری درنظر گرفته شد. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد، اولویت بندی امکان پذیری فناوری ها در صنعت هوایی ایران، به ترتیب شامل بار مسافر، ابرداده، امنیت سایبری، هوش مصنوعی، تشخیص الگو، واقعیت افزوده، اینترنت اشیا، بلاکچین، شرکت های نوپا و مقیاس بالا، واقعیت مجازی، صدا، ترجمه، رباتیک و هواپیمای بدون سرنشین است که توجه به این اولویت ها می تواند راهنمای سیاستگذاری در صنعت هوایی ایران باشد.