عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت

مسئولیت پذیری اجتماعی شرکت و افشاگری های مرتبط با آن، عامل مهمی است که به تداوم فعالیت شرکت منجر می شود. زیرا شرکت ها در ارتباط با جامعه هستند و جامعه امکان بقای شرکت را در دراز مدت فراهم می آورد و جامعه از فعالیت و رفتار شرکت بهره می گیرد. گسترش مسئولیت پذیری شرکت ها بر این موضوع دلالت دارد که مسئولیت های شرکت از آنچه در گذشته بوده یعنی فراهم کردن پول برای سهامداران، فراتر رفته است. اگر چه از مدیریت ارشد به خصوص مدیرعامل انتظار می رود وظابف خود را بی طرفانه انجام دهد. اما میزان تجربه و نوع دانشی که دارند، می تواند بر استراتژی شرکت تاثیر پذیر باشد. از این رو هدف پژوهش بررسی تأثیر کارایی هیئت مدیره بر عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بین سال های 1393 تا 1397 است. برای آزمون فرضیه از رگرسیون خطی چند متغیر و داده های ترکیبی استفاده شده است. نتایج آزمون فرضیه اول نشان داد که کارایی هیئت مدیره رابطه معنادار با عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت دارد. هرچقدر هیئت مدیره ها از کارایی بیشتری برخوردار باشند شرکت های نیز در همان جهت عملکرد مسئولیت اجتماعی بهتری از خود نشان می دهند. از این رو پیشنهاد می شود شرکت ها برای داشتن عملکرد بهتر در زمینه مسئولیت اجتماعی از هیئت مدیره هایی با کارایی بالا انتخاب کنند نتایج فرضیه دوم نشان داد پیشینه مالی مدیرعامل رابطه بین کارایی هیئت مدیره و عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت را تعدیل می کند از این رو می توان پیشنهاد نمود شرکت ها برای مطلوبیت در گزارش دهی عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت از داشتن مدیرعامل هایی با پیشینه دانش مالی غافل نشوند.

هدف : هدف از این پژوهش بررسی تأثیر عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت بر آشفتگی مالی در طول چرخه عمر برای مدت 10 سال است.   روش: جامعه آماری این پژوهش شامل 112 شرکت در طی دوره سال های 1388 تا 1397 است. برای جمع آوری داده ها از تارنمای بورس اوراق بهادار تهران و نرم افزارهای مربوطه استفاده شده است. برای ارزیابی عملکرد مسئولیت اجتماعی از روش ریاضی (تابع فاصله جهت دار) و برای اندازه گیری آشفتگی مالی از مدل های برگر و همکاران، آلمیدا، کامپلو و آلتمن استفاده شده است. فرضیه های پژوهش با استفاده از داده های تابلویی و اثرات ثابت به روش آماری رگرسیون چندمتغیره آزمون شده است.   یافته ها: نتایج نشان می دهد عملکرد مسئولیت اجتماعی به تنهایی تأثیری بر آشفتگی مالی ندارد. ترکیب مسئولیت اجتماعی با چرخه عمر در مراحل رشد و بلوغ اثر منفی و معناداری بر آشفتگی مالی دارد. در واقع عملکرد مسئولیت اجتماعی و چرخه عمر به طور مشترک باعث کاهش آشفتگی مالی می شوند.   نتیجه گیری: از آنجایی که شرکت ها در مراحل رشد و بلوغ بیشتر از مرحله های دیگر چرخه عمر با هم به رقابت می پردازند، توجه بیشتری نیز به مسئولیت اجتماعی دارند. بنابراین، بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت چرخه عمر شرکت و عملکرد مسئولیت اجتماعی به طور مشترک باعث کاهش آشفتگی مالی می شوند.

هدف پژوهش حاضر ارتباط خودشیفتگی مدیران با ارزش شرکت با نقش تعدیل کنندگی عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت است. پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نوع همبستگی است. در این راستا ۱۳۲ شرکت به عنوان شرکت های عضو نمونه انتخاب گردید که در طی سال های ۱۳۹۹-1389 در بورس اوراق بهادار تهران فعالیت داشته اند. برای بررسی خودشیفتگی مدیران از شاخص پاداش نقدی مدیران، برای اندازه گیری مسئولیت اجتماعی شرکت از چک لیست افشای مسئولیت اجتماعی شرکت در ایران و برای تعیین ارزش شرکت از کیوتوبین استفاده شده است. داده های پژوهش از صورت های مالی واقعی شرکت ها از طریق سایت کدال جمع آوری و با استفاده از نرم افزار اکسل گردآوری شد. روش آزمون فرضیه ها رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرم افزار ایویوز ۱۲ می باشد. یافته ها نشان داد که خودشیفتگی مدیران با ارزش شرکت ارتباط معناداری ندارد. عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت نقش تعدیل کننده ای بر ارتباط خودشیفتگی مدیران با ارزش شرکت ندارد. نتایج این پژوهش بر توسعه ادبیات مربوط خودشیفتگی مدیران و ارزش شرکت می افزاید.

هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش تعدیل کننده تمرکز مالکیت بر رابطه بین عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت و عدم تقارن اطلاعاتی در 105 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازه زمانی 1395 تا 1400 می باشد که روش تحقیق حاضر از نوع کاربردی است که جهت استخراج داده ها از پایگاه داده های کدال و سازمان بورس اوراق بهادار استفاده شد؛ و در نهایت داده های گردآوری شده نیز با استفاده از نرم افزار اقتصادسنجی Eviews نسخه دهم مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت و نتایج به دست آمده از فرضیه اول پژوهش نشان داد که بین عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت و عدم تقارن اطلاعاتی ارتباط معناداری وجود دارد و نتایج به دست آمده از فرضیه دوم نشان داد که ساختار مالکیت رابطه منفی میان عملکرد مسئولیت اجتماعی شرکت و عدم تقارن اطلاعاتی را تضعیف می کند.