توسعه فرهنگ اجتماعی

این پژوهش، با هدف بررسی نقش رسانه های جمعی در توسعه فرهنگ اجتماعی ورزش قهرمانی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل اساتید مدیریت ورزشی و رسانه، اصحاب رسانه و ورزشکاران (قهرمانان ملی و استانی سال 97) بود. نمونه گیری به روش هدفمند و نمونه آماری (125نفر) تعیین شد. ابزار، پرسشنامه ساخته محقق بود که روایی آن توسط اساتید تربیت بدنی و رسانه مورد تأیید قرار گرفت. پایایی پرسش نامه، با استفاده از روش ضریب آلفای کرونباخ(94/0= α) محاسبه گردید. روش تحلیل داده ها استفاده از معادلات ساختاری، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی مرتبه اول و دوم بود.  نتایج نشان داد که سه عامل مرتبط با رسانه های جمعی شامل فرهنگی، آموزشی و تبلیغی است. ضمناً گویه های تأثیر در ایجاد و توسعه اخلاق درورزش، انتشار اخبار و اطلاعات درست و صحیح در رسانه های ورزشی و انعکاس دستاوردهای علمی ورزشی در خصوص ورزش به ترتیب در عامل های فرهنگی، آموزشی و تبلیغی در اولویت اول قرار داشتند. براساس یافته های این پژوهش رسانه های جمعی باید یک مؤلفه مهم در جهت توسعه فرهنگ اجتماعی در ورزش قهرمانی مورد توجه قرار گیرد. از این رو می توان برنامه ریزی مناسبی در جهت تعامل با جامعه رسانه ای و ورزشی و استفاده از ظرفیت های آن ها برای توسعه  فرهنگ اجتماعی در ورزش قهرمانی کشور انجام داد.

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش سبک های رهبری مربیان بر توسعه فرهنگ اجتماعی در لیگ برتر فوتسال بانوان استان کرمان بود. روش پژوهش: این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است که به روش میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری شامل همه بازیکنان تیم های شرکت کننده در مسابقات لیگ برتر فوتسال بانوان کشور و لیگ فوتسال بانوان استان در سال 99-1398 به تعداد 126 نفر بود. تمام اعضای جامعه به عنوان نمونه آماری در تحقیق شرکت کردند. از مجموع پرسشنامه ها، 103 پرسشنامه قابل استفاده بود که تجزیه وتحلیل شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استاندارد مقیاس رهبری در ورزش (چلادورای، 1980) و توسعه فرهنگ اجتماعی میریوسفی و همکاران (1394) استفاده شد. یافته ها: نتایج آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که از بین پنج سبک مربیگری، فقط سبک رهبری حمایت اجتماعی و آمرانه قابلیت پیش بینی توسعه فرهنگ اجتماعی بازیکنان را دارد. نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش پیشنهاد می شود مربیان با توجه به ویژگی های شخصی ورزشکاران و شرایط تیمی، سبک رهبری مناسب را برگزینند تا از این طریق توسعه فرهنگ اجتماعی بازیکنان را بهتر کنترل کنند. همچنین توصیه می شود علاوه بر توجه به آمادگی های جسمانی و فنی بازیکنان، به عامل اجتماعی و اخلاقی بازیکنان نیز توجه کنند و هیچ ورزشکاری بدون داشتن مربی آگاه و شایسته نمی تواند به موفقیت دست یابد.