توانمندی های پویا

استقرار توانمندی پویا با رویکرد شایستگی، سبب کسب و حفظ مزیت رقابتی کارکنان به کار و سازمان می شود. توجه به توانمندی های پویا می تواند به حوزه منابع انسانی بانک ها در مباحث مربوط به استخدام، ارتقا و انتصاب کارکنان در پست های مختلف بخصوص مدیریتی کمک شایانی نماید. این پژوهش با هدف بررسی طراحی مدل توانمندی های پویا برای کارکنان بانک سپه؛ با رویکرد شایستگی انجام شده است. بدین منظور، پس از استخراج مؤلفه های توانمندی های پویا از متون معتبر مدیریتی، با استفاده از روش دلفی و کسب نظر از خبرگان، مدل توانمندی های پویا برای کارکنان بانک سپه؛ با رویکرد شایستگی شناسایی شد. سپس در بررسی های میدانی، میزان تأثیرگذاری توانمندی های پویا برای کارکنان بانک سپه؛ با رویکرد شایستگی، مورد پرسش قرار گرفت و برای آزمون سوال ها از آزمون تحلیل عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده شد. در نهایت بر مبنای اولویت شاخص ها در نه حوزه ی گرایش کارآفرینانه، سرمایه فکری، عملکرد سازمانی، چابکی سازمانی، نوآوری، توانمندسازی، شایسته سالاری، مدیریت دانش، زیرکی بازار مدل مناسب توانمندی های پویا برای کارکنان بانک سپه با رویکرد شایستگی، ارائه شد.

زمینه و هدف: با افزایش پیچیدگی و شدت جرائم، حصول به اثربخشی برای تأمین امنیت اجتماعی، مهم ترین چالش فرماندهان پلیس است که برای غلبه بر آن، نظریه ها و دیدگاه های مختلفی مطرح شده است. این مقاله رویکرد توانمندی های پویا که یکی از نظریه های جدید مدیریت راهبردی است را به مدیریت راهبردی سازمان های پلیسی اتخاذ کرده است و بر مبنای آن یک الگوی مدیریت راهبردی توسعه و ارائه می کند. روش: این پژوهش براساس روش پژوهش کیفی و روش شناسی نظری برخاسته از داده ها به تبیین مفهوم راهبرد در سازمان های پلیسی و ارائه الگوی مدیریت راهبردی در سازمان های پلیسی می پردازد. سپس براساس نظرسنجی از خبرگان به بررسی اعتبار الگو پرداخته و براساس آن شواهدی برای پشتیبانی و تائید الگوی توسعه یافته، ارائه می کند. یافته ها: یک الگوی فرایندی برای مدیریت راهبردی سازمان های پلیسی، متشکل از شش مقوله اصلی توسعه یافته است که عبارت اند از: «تعیین حوزه ها و حیطه فعالیت و ارکان جهت ساز»، «تعیین اهداف عملکردی سازمان در تأمین امنیت اجتماعی»، «متوازن سازی فعالیت های اکتشاف و بهره برداری»، «یکپارچه سازی مسیرهای سازمانی»، «فرایندها، منابع و توانمندی های سازمان های پلیسی» و «ارائه خدمات». نتیجه گیری: این الگو درک راهبردی از سازمان های پلیسی را ارتقا می دهد و این امکان را برای سازمان های پلیسی فراهم می کند که با تجزیه وتحلیل های خود وضعیت توانمندی های پویای سازمان را شناسایی کنند. ویژگی این مطالعه، تبدیل کردن چارچوب مفهومی مدیریت راهبردی براساس رویکرد توانمندی های پویا به یک الگوی اجرایی و قابل پیاده سازی و از آن مهم تر قابل ارزیابی برای مدیریت راهبردی در سازمان های پلیسی بوده است.

هدف: پژوهش فعلی به دنبال ارائه مدل کیفی خرد بنیان های توانمندی های پویا در شرکت های ارائه دهنده رایانش ابری در ایران است. بدین منظور بر اساس مدل مرجع تیس (2007)، خرد بنیان های سه حوزه رصد، تصاحب و بازآرایی استخراج شده است.   روش شناسی پژوهش: روش پژوهش مطالعه فعلی، مطالعه چندموردی ( Extended Case Stud ) است. با توجه به نو بودن موضوع پژوهش و عدم وجود یک مدل مرجع، از طریق بررسی تجربیات بهینه و مصاحبه های عمیق با مدیران اصلی سازمان ها، مؤلفه های پژوهش گردآوری شد. به همین منظور از طریق تدوین پروتکل مصاحبه و گفتگو با 14 نفر از مدیران ارشد شرکت های فعال در حوزه رایانش ابری ایران، اشباع نظری ایجاد شد. سپس از طریق تحلیل محتوای کیفی، مؤلفه ها استخراج شد.   یافته ها: در خرد بنیان های حوزه رصد بیش از همه، سه سازه شهود مدیران ارشد، روند رفتار مصرف کننده در کشورهای مشابه با رفتار مصرف کننده حوزه ICT ایران و بررسی فرصت های صادراتی، متفاوت از نتایج پژوهش های پیشین است. در حوزه تصاحب نیز سه سازه انتقال دانش فناوری، Best Practice و الزامات قانونی ایزو و کیفیت جزو مقوله هایی است که کمتر در پژوهش های پیشین به آن ها اشاره شده است و در نهایت در حوزه بازآرایی نیز مقوله های مدیریت استراتژیک اقتضایی، هم ذهنی استراتژیک سازمانی، مدیریت تجربه مشتریان و پایمردی استراتژیک کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. به شکل کلی نقش کلیدی مدیران ارشد در راهبری موضوعات و ایجاد هم ذهنی و همراهی مناسب با پرسنل و مشتریان به عنوان درون نمایه اصلی مورد توجه مدیران برای پیشبرد توانمندی پویا در سازمان ها بوده است. اصالت/ارزش افزوده علمی: با توجه به ماهیت فناوری، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حاکم بر فعالیت این شرکت ها نیاز است از طریق شناسایی خرد بنیان های توانمندی های پویا، نقشه راه مشخصی را برای فعالان این حوزه ارائه کرد.