امداد هوایی

هدف از این پژوهش بررسی چگونگی بهبود عملکرد عملیات تجسس و نجات در راستای بهبود امداد هوایی در پایگاه چهارم هوانیروز ارتش جمهوری اسلامی ایران با استفاده از سامانه های جدید اپتیکی و حرارتی می باشد؛ لذا از حیث هدف کاربردی و به لحاظ نوع روش و ماهیت، توصیفی- موردی است. جامعه آماری شامل کلیه خلبانان، تیم رسکیوو مهندسین فنی پایگاه چهارم هوانیروز ارتش ج.ا. ایران، به تعداد 30 نفر می باشد. از مصاحبه، پرسشنامه و مطالعات کتابخانه ای به عنوان ابزار جمع آوری داده ها استفاده گردیده است. یافته های پژوهش مؤید آن است که استفاده از شیوه های مختلف تجسس و نجات و تجهیز بالگردهای امدادی به تجهیزات جدید تأثیر بسزایی در بهبود عملکرد امداد هوایی در این پایگاه داشته و براساس نظر کارشناسان در صورت تجهیز بالگردهای امداد و نجات به دوربین های اپتیکی و گرماسنجی عملکرد بالگردها در عملیات تجسس و نجات هوایی به میزان 76 درصد افزایش خواهد یافت.

مقدمه: باتوجه به ضروررت کاهش زمان انتقال ودرمان بیماران، مسئله انتقال بیماران به وسیله هواپیما یا هلی کوپتر می تواند نقش مهمی درکاهش مرگ و میر بیماران ایفا می نماید هدف از این مقاله بررسی دموگرافیک بیماران منتقل شده توسط هلیکوپتر امداد به بیمارستان امام خمینی (ره) تهران، با هدف ضرروت مناسب برای تریاژ مصدومان و استفاده مناسبتر از امکانات می باشد. روش ها: دراین مطالعه پرونده های بیماران منتقل شده توسط اورژانس هوایی به بیمارستان امام خمینی (ره) از شروع پایه گذاری اورژانس هوایی (خرداد 1379 ) تا پایان اسفند 1380 مورد بررسی از لحاظ اپیدمیولوژی تروما و چگونگی خدمات دهی اورژانس قرار گرفتند. یافته ها: از 158 بیمارمورد مطالعه 92% بیماران بر اثر تصادف آسیب دیده بودند. شایع ترین محلهای آسیب اندام ها و سپس سر وگردن بود و شدیدترین آسیب دربیماران مولتیپل ترومای دچار آسیب به سر وگردن و توراکس دیده شد. میانگین فاصله زمانی بین ورود بیمار به اورژانس واولین ویزیت پزشک 23 دقیقه بود و اکثر بیماران در سرویس جراحی عمومی وسپس در سرویس ارتوپدی مورد درمان قرار گرفته بودند . نتیجه گیری: استفاده از معیار مناسب جهت غربالگری بیماران امداد هوایی ضروری به نظر می رسد. همچنین تعداد بالای بیماران نیازمند خدمات سرویس اورتوپدی و جراحی عمومی نشانهء لزوم تجهیز بیشتر نیرو و امکانات امداد هوایی در این زمینه است.