کلیسای پنطیکاستی

آموزه تکلم به زبان ها، عطیه ای از عطایای روح القدس است که طی آن، فرد به زبانی از زبان های فراموش شده بشری و یا زبان فرشتگان و یا زبان هایی غامض و نامفهوم تکلم می کند. پنطیکاستی ها معتقدند استفاده از این عطیه نشانه حقانیت این آیین در آخرالزمان محسوب می گردد. از این رو، در امر تبشیر از آن بسیار استفاده می کنند. هدف این پژوهش، بررسی صحت یا سقم این مسئله از نظر کتاب مقدس است. بنابراین، این پژوهش با روش تحلیلی انتقادی و با بررسی اسناد پنطیکاستی ها، به معرفی این آموزه پرداخته و با ارائه آیاتی از کتاب مقدس، مسئله را مورد سنجش قرار می دهد. مهم ترین یافته های این تحقیق شامل نقدهایی از کتاب مقدس است که این عطیه را مربوط به عصر حضور حضرت عیسی† و حواریون عنوان کرده، و تعمیم آن به عصر حاضر را مغایر با آیات کتاب مقدس می داند.

مسیحیت پنطیکاستی فرقه ای پروتستانی است که در ابتدای قرن بیستم و بر پایة روح القدس محوری به وجود آمده است. پنطیکاستی ها معتقدند که همة اقشار جامعه توانایی دریافت روح القدس را دارند. از این رو، از نگاه پنطیکاستی ها، آزادی در روح القدس آموزه ای است که به انعطاف بالای این جنبش در اتخاذ استراتژی های تبشیری و عبادی، دریافت عطایا و اموری از این دست منجر شده است؛ لیکن نگاه گزینشی پنطیکاستی ها به این آموزه و ابداعات آنها در این آموزه، به همراه نقد جدی کتاب مقدس بر اصل روح القدس محوری، از جمله اشکالاتی است که بر این آموزه وارد شده است. از این رو این پژوهش درصدد است تا با بررسی و تحلیل علمی این آموزه، تحقیقی مبسوط در این باره ارائه دهد.