سبک فرزند پروری ادراک شده

هدف پژوهش حاضر مقایسه سبک های فرزند پروری ادراک شده، در افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی و افراد عادی است. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه های تهران است، که به صورت در دسترس 430 نفر انتخاب و از بین آن ها 70 نفر از افرادی که داری نمرات بالا در مقیاس های وسواس فکری- عملی و 70 نفر به صورت همتا ازلحاظ جنس، سن و وضعیت تأهل که دارای نمرات پایین در مقیاس وسواس فکری- عملی بودند انتخاب شدند. گروه نمونه پرسشنامه های وسواس فکری-عملی مادزلی، وسواس فکری- عملی ییل براون، چک لیست نشانه اختلال وسواس فکری-عملی DSMIV-TR و پرسشنامه سبک های فرزند پروری نقاشان را تکمیل کردند. یافته های حاصل از آزمون دومتغیره خی دو با سطح معناداری ( P<0.01 ) نشان داد که فراوانی سبک های فرزند پروری ادراک شده در افراد وسواسی متفاوت از افراد عادی است به صورتی که سبک فرزند پروری سخت گیر در افراد مبتلابه اختلال وسواس و سبک قاطع در افراد بهنجار دارای فراوانی بیشتری است. بین زنان و مردان ازلحاظ سبک فرزند پروری تفاوت معناداری وجود نداشت. ازنظر ترتیب تولد بین زنان و مردان مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی تفاوت وجود داشت. با توجه به یافته ها افراد وسواسی ادراک سبک فرزند پروری سخت گیر دارند درحالی که افراد بهنجار ادراک سبک قاطع را دارا می باشد. این تفاوت در زن و مرد ازلحاظ سبک فرزند پروری وجود ندارد. نتایج نشان می دهد که زنان مبتلابه اختلال وسواس بیشتر فرزند سوم و مردان فرزند اول هستند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین سبک های فرزند پروری ادراک شده و دلبستگی مادر-جنین در مادران باردار بود و نقش واسطه ای ناگویی هیجانی در رابطه بین این دو متغیر مورد بررسی قرار گرفت. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و 114 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان ضیائیان شهر تهران به طور در دسترس مورد پژوهش قرار گرفتند و به پرسشنامه های دلبستگی مادر-جنین (MFAS) از کرانلی (1981)، مقیاس ادراک از سبک فرزند پروری والدین (POPS) گرولینک و همکاران (1997) و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (TAS-20) از باگبی و همکاران (1994) پاسخ دادند. در پژوهش حاضر از مد ل سازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS-SEM) استفاده شد. نتایج نشان داد که سبک فرزند پروری ادراک شده بر دلبستگی مادر-جنین اثر مثبت و معنادار، سبک فرزند پروری ادراک شده بر ناگویی هیجانی و ناگویی هیجانی بر دلبستگی مادر-جنین اثر منفی و معناداری دارد. در نهایت اثر غیرمستقیم ناگویی هیجانی در رابطه سبک فرزند پروری ادراک شده بر دلبستگی مادر-جنین در سطح 01/0 مثبت و معنادار است (004/0P=، 059/0=β). بر اساس یافته های پژوهش، احتمالاً زنان بارداری که در دوران کودکی سبک های فرزند پروری مطلوبی را با والدین خود داشته اند و دچار ناگویی هیجانی نیستند، پیوند مناسبی را در دوران بارداری با جنین خود خواهند داشت. لذا پیشنهاد می شود در کار با زنان باردار، تجارب دوران کودکی مادران و همچنین نحوه ابراز و بیان هیجانات آن ها نیز مورد توجه قرار گیرند.