سامانه موشکی

در پژوهش حاضر مدل برنامه ریزی خطی صفر و یک مسئله گسترش سامانه متحرک موشکی به عنوان یکی از سامانه های مهم و تاثیرگذار در جنگ های آینده در منطقه مورد مطالعه قرار گرفته است. بی شک یکی از اهداف دشمن متخاصم در اولین قدم برای حمله به نیروهای خودی، حمله به سامانه متحرک موشکی خواهد بود. در واقع زمانی که دشمن در صدد حمله به سامانه متحرک موشکی و افزایش خسارات است، نیروی مدافع در راستای کاهش خسارات به دنبال استقرار تعداد بهینه و بهترین نوع چیدمان این سامانه ها در مقابله با حملات نیروی مهاجم فرامنطقه ای است. روش کار بدین صورت انجام گرفت که ابتدا با تنظیم پرسش نامه و مصاحبه با خبرگان نظامی، نظرات متخصصان نظامی و جغرافیا درباره عوامل مؤثر در استقرار و گسترش سامانه های متحرک موشکی جمع آوری شد، سپس با استفاده از نقشه های توپوگرافی  و نیز رقومی کردن آن ها، پایگاه داده در نرم افزار تهیه و همچنین وزن دهی داده ها با استفاده از مدل تصمیم گیری انجام گرفت. در نهایت با استفاده از روش و پردازش داده های مکانی و غیرمکانی در محیط نرم افزار تعداد 22 نقطه برای استقرار و گسترش سامانه های موشکی شناسایی گردید. در ادامه بعد از تعیین وزن خسارت احتمالی نقاط مذکور، به چگونگی گسترش این سامانه ها با هدف کاهش خسارات ناشی از حملات دشمن پرداخته شد. در پایان با حل مدل ریاضی مسئله میزان سود نیروی مدافع، میزان زیان نیروی مهاجم و محل استقرار و گسترش سامانه های موشکی برای تعداد 1 تا 5 سامانه مشخص گردید.

 این مطالعه باهدف تبیین چگونگی انتخاب سامانه مناسب موشکی و توپخانه صحرایی در محیط نبرد آینده با استفاده از الگوریتم فازی و ارائه راه کارهای حل مسئله تصمیم گیری در این خصوص انجام شده است. معیارها و شاخص های مختلفی وجود دارند که در انتخاب سامانه مناسب موشکی و توپخانه صحرایی در محیط نبرد آینده تاثیرگذار می باشند و هر یک با مزایا و محدودیت هایی همراه می باشد. از طرفی بر اساس تئوری مجموعه های فازی فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی، یکی از قدرتمندترین تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره است.  لذا در این مقاله قصد شده، از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره فازی جهت ارزیابی معیارها و اولویت بندی گزینه ها استفاده کنیم. هشتاد فرد خبره به عنوان جامعه نمونه انتخاب شد و اطلاعات پرسش نامه جمع آوری شد. برای ارزیابی و اندازه گیری معیارها از مقیاس دو قطبی استفاده شد و در ادامه از روش آنتروپی شانون برای وزن دهی به معیارها و از روش تاپسیس فازی برای اولویت بندی گزینه ها استفاده گردید. نتیجه گیری کلی حاصل از تحلیل داده ها حاکی از آن است که سامانه موشک آزاد/هدایت شونده با وزن 58/0 بهترین سامانه و توپخانه سنگین با وزن 55/0، توپخانه متوسط با وزن 39/0 و توپخانه سبک با وزن 32/0 در اولویت های بعدی می باشند.