سیاست تجاری استراتژیک

در مباحث مربوط به سیاست تجاری استراتژیک، دولت ها در راستای عملکرد بهتر بنگاه های داخلی در عرصه بین الملل به شیوه های مختلف از آن ها حمایت می کنند. یکی از این نوع حمایت ها می تواند پرداخت یارانه جهت تأمین هزینه های مربوط به فرآیند تحقیق و توسعه باشد. در این مقاله، تعامل استراتژیک دو دولت و دو بنگاه صادرکننده کالاهای یکسان به بازار جهانی، با استفاده از نظریه بازی تحلیل می شود. این تعامل در قالب یک بازی پویای دو مرحله ای با اطلاعات تمام اما ناقص مورد بررسی قرار می گیرد. در مرحله اول، دولت ها در مورد پرداخت یا عدم پرداخت یارانه تحقیق و توسعه به بنگاه های خود، و در مرحله دوم، بنگاه ها در مورد تخصیص یا عدم تخصیص هزینه به تحقیق و توسعه تصمیم گیری می نمایند. تعادل کامل بازی فرعی منحصر به فرد این بازی، بیانگر حمایت دولت ها از بنگاه های خود و همچنین نشان دهنده تصمیم بنگاه ها به تخصیص هزینه به تحقیق و توسعه می باشد. این نتیجه هرچند که ممکن است برای کشورهای توسعه یافته (تحت شرایط خاصی) منجر به معمای زندانی برای دولت ها شود، اما یک راه حل بهینه برای کشورهای درحال توسعه، از جمله ایران، می باشد. تعادل به دست آمده همچنین در راستای تحقق سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی می باشد.