نداء در زبان عربی و فارسی دری
دستور زبان های عربی وفارسی دری، کاربردهای ویژه ای دارد و خصوصیات مختص به خود را داراست. که علم نحو در میان زبان های عربی وفارسی دری، کاربردهای ویژه ای دارد و خصوصیات مختص به خود را دارا است. نحو یک اصطلاح قدیمی است که با قواعد دستوری زبان از آغاز سخن گوی و دستوری نگاری زبان ها با هم ارتباط تنگاتنگ داشته، و هم در ابیات نثری و شعری قابل درک است. هرگاه به کلمات، و یا جملات عربی و فارسی، از دید دستوری نگاه انداخته شود ارزشیابی آن توسط علم صرف واژه شناسی و علم نحو از چگونگی طرز ترکیب جملات و موقعیت کلمه ها در کلام بحث می کند. بناء نداء یکی از مباحث کلیدی هر دو زبان هست که در ترکیب جملات از دیدگاه دستوری نقش آفرینی می نماید، که همین نقش آفرینی در دستور باعث زیبایی کلام و متین بودن آن می گردد؛ پس فرق میان نداء در دستور زبان عربی و زبان فارسی دری وجود دارد. همچنین شباهت های بسیاری نیز بین این دو وجود دارد. از آنجائیکه علم نحو یکی علوم اساسی هر دو زبان مزبور است از جمله مباحث اساسی علم نحو کاربرد نداء در دستور هر دو زبان است و دارای گونه های مختلف و کاربرد وسیع در دو زبان فارسی دری و زبان عربی دارد. بر آن شدیم تا با بررسی نداء، انواع و کاربرد آن در دو زبان فارسی دری و عربی بپردازیم. در این تحقیق، از روش کتابخانه ای استفاده شده است.