کارکنان انتظامی

زمینه و هدف : کارکنان نیروی انتظامی به عنوان منابع انسانی سازمان ناجا، به لحاظ ویژگی های ذاتی حرفه نظامی، با مسایل شغلی متعددی مواجه می باشند و در نتیجه، در معرض آسیب پذیری روان شناختی بیشتری نسبت به کارکنان سایر مشاغل قرار دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی ارتقای سلامت روانی فردی- اجتماعی بر بهزیستی روان شناختی کارکنان انتظامی شهرستان تبریز انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی، با طرح پیش آزمون- پس آزمون و همراه با گروه شاهد بود. جامعه آماری را کارکنان انتظامی شهرستان تبریز در سال 1396 تشکیل داد که 30 نفر از آنان به روش هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و شاهد قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 45 دقیقه ای در جلسات برنامه ارتقای سلامت روانی شرکت نمودند. سپس از آن ها آزمون گرفته شد. برای جمع آوری اطلاعات، از مقیاس بهزیستی روان شناختی Ryff (Psychological well-being scales یا PWS) استفاده گردید. در نهایت، داده ها با استفاده از آمار توصیفی شامل میانگین (انحراف معیار) و آزمون MANCOVA در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین بهزیستی روان شناختی کارکنان ناجا پس از مداخله در پس آزمون در گروه آزمایش (18/1 ± 87/11) نسبت به گروه شاهد (04/1 ± 33/6) افزایش نشان داد (01/0 > P). نتیجه گیری: برنامه های ارتقای سلامت روانی فردی- اجتماعی، می تواند به عنوان مداخله مناسبی در جهت افزایش بهزیستی روان شناختی کارکنان انتظامی به کار گرفته شود.

زمینه و هدف: هوش هیجانی مجموعه توانایی هایی است که به کارکنان کمک می کنند هیجانات را در خود و دیگران، تشخیص داده و در مأموریت ها به درستی عمل کنند. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی و اولویت بندی مؤلفه های هوش هیجانی کارکنان واحدهای اجرایی فا. استان قم اجرا شد. روش: این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و نحوه گردآوری داده ها، توصیفی پیمایشی و به لحاظ زمان از نوع «مقطعی» است. جامعه آماری شامل همه کارکنان شاغل در واحدهای اجرایی فرماندهی انتظامی استان قم به تعداد 332 نفر می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 288 نفر محاسبه شد. روش نمونه گیری نیز به صورت تصادفی ساده است. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل مطالعات اسنادی و پرسش نامه استاندارد «هوش هیجانی بار آن» است که پایایی و روایی آن ها در تحقیقات مختلف تأیید و در پژوهش حاضر نیز 89/0 محاسبه شده است. یافته ها: میانگین هوش هیجانی نمونه مورد بررسی از میانگین استاندارد بالاتر است و بر طبق آزمون تحلیل واریانس؛ بین طبقات مختلف تحصیلی این اختلاف معنی دار نیست. نمونه در مقیاس های استقلال، تحمل فشار روانی، خوش بینی، عزت نفس و کنترل تکانش میانگین بالاتری از استاندارد داشته اند و در مقیاس های شادمانی، روابط بین فردی و همدلی میانگین پایین تر از میانگین استاندارد کسب کرده اند؛ که این اختلاف میانگین برای مقیاس های روابط بین فردی و همدلی درخور توجه است. میانگین حاصله برای مقیاس های حل مسئله، خودشکوفایی، خودآگاهی هیجانی، واقع گرایی، خود ابرازی، انعطاف پذیری و مسئولیت پذیری در حد طبیعی است. نتیجه گیری: به موجب نتایج حاصل از این پژوهش می توان گفت وضعیت هوش هیجانی در نمونه مورد بررسی خوب است و در برخی از مقیاس ها نیاز به آموزش دارد.