رویکرد های بین المللی سازی

در دانشگاه تهران اجرا شده است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش دربرگیرنده کلیه دانشجویان دکترای دانشگاه تهران در پردیس های علوم انسانی، اجتماعی و رفتاری بود که با استفاده از فرمول کوکران تعداد 301 دانشجو به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شد . جمع آوری داده ها با استفاده از دو روش کتابخانه ای و میدانی انجام و مولفه و گویه های شناسایی شده در مرحله مطالعه کتابخانه ای، مبنای طراحی چهار پرسشنامه؛ آمادگی و تمایل به بین روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی محاسبه شد. پایایی ابزارهای تحقیق نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه و تایید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آماری توصیفی مثل فراوانی، درصد، میانگین، انحراف شد. یافته های پژوهش نشان داد دانشجویان نسبت به جریان یافتن روند بین المللی سازی در دانشگاه ها تمایل دارند. دانشجویان عوامل علمی مشوق های اقتصادی و فرهنگی اجتماعی را در الویت های بالاتر بین المللی سازی در دانشگاه ها قرار داده اند . در بین موانع سازمانی ضعیف، بروکراسی سنگین و عدم روان بودن برقراری ارتباطات بین المللی و سیاست زدگی دانشگاه ها و مانع شدن از همکاری بین المللی به بهانه سیاسی را به عنوان سه اولویت اول خود انتخاب کردند و در بین موانع بیرونی بین المللی سازی در دانشگاه ها، عدم در اولویت بودن بین المللی شدن آموزش عالی، محدودیت ویزا توسط کشورهای دیگر و ترس از هژمونی غربی و جهان تک فرهنگی را انتخاب کردند