کتمان

«تقیّه» با قیود و شرایطش حُکمی قرآنی است. یکی از اختلافات شیعه و اهل سنّت، گستره و شرایط همین حُکم است. منابع کهن و معتبر اهل سنّت، روایات بسیاری درباره «تقیّه» دارد که مجموع آن می تواند گستره و شرایط این حکم را از دیدگاه قدمای سنّی، روشن سازد. پژوهش حاضر تلاش کرده با استخراج روایات تقیّه از منابع روایی، تفسیری و تاریخی اهل سنّت، مجموعه ای کامل تر از گذشته درباره این موضوع را ارائه کند. نگاشته کنونی، می تواند منبعی برای پردازش های آینده در پاسخ به شبهات تقیّه باشد. تقیّه در سیره پیامبر صلّی الله علیه و آله و تقیه در کلام و کردار صحابه و تابعان، بخش های این نوشتار را شکل می دهد.

کتمان ممدوح و مذموم در اخلاق اسلامی جایگاه ویژهای دارد. در سبک زندگی مؤمنانه کتمان کردن از گنج های ایمان و گنج های نیکی و گنج های بهشت معرفی شده است و از سوی دیگر گاه کتمان، ناپسند و به آن وعده عذاب داده شده است. در زندگی امروز با توجه به گستردگی و تنوع روابط و پردازش اطلاعات، این مسئله جایگاه ویژه ​ای پیدا می کند. کتمان، فی نفسه حکم اخلاقی ندارد و به اعتبار مکتوم، ممدوح و مذموم/ خوب و بد است و کاتم (کتمان کننده) به اعتبار آن ارزش گذاری اخلاقی می شود. پژوهش حاضر کوشش دارد مصداق های هریک (از کتمان ممدوح و مذموم) را واکاوی، و با یک دسته بندی منظم آن را ارائه کند. کتمان ممدوح و مذموم یا نسبت به خود است یا نسبت به دیگران که هر یک دارای اقسامی است. کتمان اسرار عموم مسلمان و اسرار گروه و سازمان در اقسام کتمان ممدوح قرار می گیرد. روش تحقیق، استنباطی تحلیلی است؛ و ابزار جمع آوری داده ها، آیات و روایات و آثار اخلاقی است. پژوهش حاضر خواننده را با برخی از معیارها و چالش ها و موارد مستثنی و دلیل آن، در کتمان ممدوح و مذموم، آشنا می سازد، و او را بر شناخت حکم اخلاقی در مصادیق موضوع پژوهش توانمند می سازد.

کتمان ممدوح و مذموم در اخلاق اسلامی جایگاه ویژه ای دارد. در کتمان مذموم، شفاف سازی و آشکارسازی لازم است. آنچه در پژوهش حاضر کنکاش می شود کتمان و آشکارسازی جرم و خطاهای عمومی است که مجرم درخصوص عموم مردم و بیت المال مرتکب شده است. در اینجا پرسش بحث برانگیز این است که وظیفه اخلاقی مجرم در خصوص عموم مردم برای جبران جرم خود چیست و تا کجا جرم خود را کتمان کند؟ وظیفه دیگران درخصوص آشکارسازی چیست؟ این پژوهش نخست، اصل اوّلی اخلاقی، در کتمان اسرار، عیوب، جرم و خطاهای خود و دیگران را تبیین می کند؛ سپس وظیفه اخلاقی دیگران در مقابل مجرم و خطاهای عمومی در آشکارسازی اسرار و عیوب را معین می کند و در ادامه، وظیفه اخلاقی مجرم را بعد از اقدام مجرمانه و خطاهای عمومی، بیان می کند و در نهایت وظیفه اخلاقی مظلوم و دیگران (مانند رسانه ها) را در اطلاع رسانی ظلم مجرم و حدود و شرایط آن آشکار می سازد.

این پژوهش، برای روشن شدن معنای تحریف تورات که در قرآن بدان اشارت رفته است، انجام پذیرفت. تحریف در لغت به معنای بازگشت از اصل است و به معنای تغییر و تبدیل در لفظ نیست. با توجه به معنای لغوی و کاربردهای واژه تحریف در قرآن، تعریف دانشمندان متأخر علوم قرآنی بدین صورت که هرگونه تغییری در لفظ و معنا را تحریف می دانند، با قرآن و کتب لغت منطبق نیست؛ بلکه تحریف در قرآن که در مورد تورات بکار رفته است، به معنای کتمان حقایق، و سرپیچی از حدود و احکام الاهی است و دلالتی بر تغییر در لفظ ندارد.با توجه به آیات مربوط به تحریف تورات و آیات مرتبط با آنها می توان گفت که در مورد تحریف تورات سه نظر وجود دارد با بررسی آیات قرآن، دیدگاه منتخب در این پژوهش این است که اصطلاح قرآنی «تحریف» درمورد تورات، پس از بررسی دیدگاه های مختلف، به مفهوم «کتمان مبتنی بر فرا متن» است.