عملکرد مالی بانک ها

یکی از چالش های اساسی در نظام بانکی، افزایش کارایی است. اکنون بانک ها ناگزیرند تا میزان کارایی فعالیت-های خود را به منظور رقابت پذیری بیشتر در عرصه ی داخلی و بین المللی افزایش دهند. از نظر اقتصادی کارایی به مفهوم تخصیص بهینه منابع ، حداکثر استفاده از منابع و تحمل حداقل هزینه با فناوری موجود است. بنابراین محاسبه کارایی بانک ها و شناخت عوامل موثر بر آن از اهمیت فراوانی برخوردار است. از این رو در این تحقیق به بررسی رابطه بین مدیریت دارایی ها و بدهی ها با عملکرد مالی و کیفیت گزارشگری مالی در بانک ها طی سال-های 1387-1394 پرداخته شد و نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که بین مدیریت دارایی ها و بدهی ها با نسبت بازده دارایی ها و نسبت بازده حقوق صاحبان سهام رابطه مثبت و معناداری وجود دارد اما بین مدیریت دارایی ها و بدهی ها با کیفیت گزارشگری مالی و ارزش بانک رابطه معناداری یافت نشد.

کلید موفقیت تجاری برای بسیاری از بانک ها، استفاده صحیح از داده ها جهت اخذ تصمیمات بهتر، سریع تر و بدون نقص می باشد. بانک ها برای رسیدن به این هدف نیازمند استفاده از ابزارهای قوی و کارآمد مانند هوش تجاری به عنوان کاتالیزور مثبت هستند که می تواند این مؤسسات را در مکانیزه نمودن وظایف تحلیل، تصمیم سازی، تدوین استراتژی و پیش بینی یاری رساند. به عبارتی، هدف استفاده از هوش تجاری در این نهادها، گردآوری، پردازش و تحلیل حجم وسیعی از داده ها و تبدیل آن ها به ارزش تجاری مؤثر در تصمیم گیری از طریق ایجاد بستر گزارشات هوشمند تحلیلی است. لذا این مطالعه به دنبال پاسخ به این پرسش است که آیا عملیاتی کردن هوش تجاری و بهره گیری از کاربردهای آن می تواند زمینه افزایش عملکرد مالی بانک های ایران را فراهم کند؟ برای انجام این تحقیق ابتدا باید هوش تجاری به صورت شاخص کمی تعریف شود. برای کمی نمودن هوش تجاری از تحلیل مؤلفه های اصلی براساس رویکردهای ویکسوم و همکاران (۲۰۰۸) استفاده شد. از سوی دیگر، بازده دارایی، بازده سرمایه، نسبت وام به دارایی و نسبت هزینه به درآمد به عنوان نماینده ای از شاخص های سلامت مالی بانک ها برای بیان عملکرد مالی بانک ها مورد استفاده قرار گرفت. جامعه آماری در این تحقیق، جامعه آماری در این تحقیق شامل ۳۰ بانک ایران اعم از دولتی، خصوصی، تخصصی و بانک های خصوصی شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد هوش تجاری در دوره زمانی ۱۳۸۵-۱۳۹۳ با تواتر سالیانه بر بازده دارایی و نسبت وام به دارایی اثر مثبت و معنی دار داشته و همچنین با یک سال وقفه زمینه افزایش بازده سرمایه را فراهم می آورد. از سوی دیگر، این فناوری می تواند نسبت هزینه به درآمد را کاهش دهد.