مهارتهای تحصیلی

مقدمه : مطالعه عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی نسبتا پیچیده است زیرا این مفهوم ابعاد گسترده ایی دارد که هم عوامل شناختی و هم عوامل غیر شناختی بر آن اثر می گذارد . دو عامل موثر در پیشرفت تحصیلی ، مهارتهای تحصیلی دانشجویان و ویژگی های شخصیتی می باشد . هدف: این مطالعه با هدف پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بر اساس مولفه های مهارتهای تحصیلی و ویژگی های شخصیتی در آنان در سال 1395 انجام شد . روش : پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال تحصیلی 95-96 بود . یک نمونه 250 نفره از دانشجویان بر اساس روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایی از بین چهار دانشکده پزشکی، توانبخشی، دارو سازی و پرستاری انتخاب شدند . ابزراهای پژوهش شامل پرسشنامه مهارتهای تحصیلی و پرسشنامه شخصیتی NEO بود . برای تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون چندگانه توسط نرم افزار SPSS ویرایش 21 استفاده گردید . یافته ها : بر طبق یافته ها مولفه های مهارتهای تحصیلی 1/43 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین می کنند. از بین مؤلفه های مهارتهای تحصیلی، کنترل بر فعالیت یادگیری (05/0 p< ،161/0=β)، تمرکز (05/0 p< ،094/0=β)، و خودکارآمدی (05/0 p< ،142/0=β) به صورت مثبت پیشرفت تحصیلی دانشجویان را پیش بینی می کند. همچنین ویژگی های شخصیتی 4/23 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را تبیین می کنند .در مدل نهایی با بررسی ضرایب رگرسیون استاندارد مشخص شد که از بین ویژگی های شخصیتی، روان رنجوری (01/0 p< ،249/0-=β) بصورت منفی و ویژگی های برونگرایی (01/0 p< ،173/0=β) و وجدانی بودن (01/0 p< ،363/0=β) به صورت مثبت پیشرفت تحصیلی دانشجویان را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که بر اساس مهارتهای تحصیلی و ویژگی های شخصیتی ، می توان پیشرفت تحصیلی دانشجویان را پیش بینی نمود . لذا توجه به مهارتهای تحصیلی و ویژگی های شخصیتی در کنار سایر عوامل تاثیرگذار در پیشرفت تحصیلی دانشجویان می تواند باعث افزایش میزان عملکرد آنان شود .

هدف از پژوهش حاضر بررسی ساختار عاملی، اعتبار و روایی پرسشنامه مهارتهای تحصیلی بوده است. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان پایه نهم شهر شهرکرد بود که از بین آنان 320 نفر به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده پرسشنامه مهارتهای تحصیلی، اشتیاق تحصیلی و اهمالکاری تحصیلی بود. معدل دانش آموزان نیز به عنوان شاخص عملکرد تحصیلی آنان در نظر گرفته شد. داده ها با استفاده از آزمونهای تحلیل عاملی و همبستگی تحلیل شدند. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد مدل مفروض با داده ها منطبق است و پرسشنامه مهارتهای تحصیلی دارای شش عامل جداگانه است که عبارتند از مهارت مطالعه و خواندن، ، مهارت یادداشت برداری، مهارت خلاصه نویسی، مهارت تمرکز، مهارت برنامه ریزی و مهارت امتحان دادن. همسانی درونی نیز از طریق آلفای کرنباخ برای شش خرده مقیاس بین 50/0-66/0 و برای نمره کل آزمون 83/0 بود. جهت بررسی روائی سازه همگرا از آزمون اشتیاق تحصیلی و معدل دانش آموزان استفاده شد. ضریب همبستگی بین آزمون مهارتهای تحصیلی و اشتیاق تحصیلی55/0 و عملکرد تحصیلی 31/0 بود که در سطح کمتر از 001/0 معنی دار بودند. جهت بررسی روائی سازه واگرا از آزمون اهمالکاری تحصیلی استفاده شد که نتایج نشان داد همبستگی بین دو آزمون 56/0- بوده و در سطح کمتر از 001/0 معنی دار می باشد. با توجه به نتایج این پژوهش میتوان گفت مقیاس مهارتهای تحصیلی ابزاری معتبر و مناسب جهت سنجش میزان مهارتهای تحصیلی دانش آموزان می باشد.

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش مشاوره تحصیلی گروهی بر افزایش مهارتهای تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر ایلام انجام گرفت .این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. 90 دانش آموز دختر دبیرستانی در شهر ایلام به روش تصادفی انتخاب و به گروههای آزمایش( 45 نفر) و کنترل( 45 نفر) واگذار شدند .شرکت کننده های گروه آزمایش 8 جلسه آموزشی مهارتهای تحصیلی را به مدت دو ماه دریافت کردند، و به پرسشنامه مهارتهای تحصیلی کانگاس و چک لیست نمرات پیشرفت تحصیلی پاسخ دادند .داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و از طریق نرم افزار 21 -SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش مشاوره تحصیلی گروهی بر بهبود مهارتهای تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مؤثر است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که آموزش مشاوره تحصیلی گروهی بر ارتقای مهارتهای تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر تأثیر فراوانی دارد.

دلیل عدم موفقیت در یادگیری و افت تحصیلی فقدان مهارت های تحصیلی میباشد. کودکان کم توان ذهنی به عنوان قشر خاص و آسیب پذیر جامعه به دلایل گوناگونی معمولا مهارت تحصیلی کمی دارند. یکی از دلایل مهم می تواند کارکردهای اجرایی باشد. تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش کارکردهای اجرایی در پیش بینی مهارتهای تحصیلی ریاضی دانش اموزان ابتدایی کم توان ذهنی انجام شد. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه 995 دانش آموزان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی در سال تحصیلی 1402-1401 در شهر کرمان بود؛ که براساس جدول مورگان-کرجسی حجم نمونه آماری این تحقیق 278 نفر بدست آمد؛ که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کارکردهای اجرایی بریف و آزمون معلم ساخته ریاضی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزارهای spss25، و Amos24 انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد الگوی نقش کارکردهای اجرایی در پیش بینی مهارت های تحصیلی ریاضی در دانش آموزان ابتدایی کم توان ذهنی با کنترل اثر هوش و سن از برازش قابل قبولی برخوردار است. بین بازداری، انتقال توجه، کنترل هیجانی، آغازگری، حافظه کاری، برنامه ریزی، سازماندهی مواد و بازبینی با مهارت های تحصیلی ریاضی دانش آموزان کم توان ذهنی رابطه معنی داری وجود داشت، بطوری که مولفه های کارکردهای اجرایی بصورت همزمان 357/0 واریانس مهارت های تحصیلی دانش آموزان کم توان ذهنی را تبیین می کردند و و مهمترین پیش بینی کننده مهارت های تحصیلی ریاضی در دانش آموزان کم توان ذهنی به ترتیب برنامه ریزی و حافظه کاری بودند