بهبود قابلیت اطمینان

طی دهه های اخیر به دلایل زیادی، شاهد توجه رو به رشدی به مقوله قابلیت اطمینان و مدیریت نگهداری و تعمیرات بوده ایم. مقاله حاضر با هدف معرفی و تلفیق رویکردهای داده کاوی، دیمتل فازی، تجزیه و تحلیل حالات خطا و درخت خطا به منظور بهبود قابلیت اطمینان و افزایش اثربخشی برنامه ریزی تعمیرات در مجتمع پتروشیمی شازند انجام شده است..نخست با استفاده از تکنیک داده کاوی بحرانی ترین خوشه از میان خوشه های تشکیل شده توسط نرم افزار مربوطه مشخص می شود، سپس با بهره گیری از رویکرد دیمتل فازی مجموعه ای از بحرانی ترین و تاثیر گزار ترین تجهیزات در خوشه بحرانی، تحت شرایط فازی  شناسایی میشوند،  در نهایت توسط تکنیک های FMEA وFTA  عدد ریسک و علل اصلی خرابی شناسایی خواهد شد و راهکار های مریوطه برای حل مشکلات و بهبود سیستم پیشنهاد خواهد شد.

قابلیت اطمینان یک مشخصه مهم در سیستم های الکتریکی و مکانیکی است. یافتن سطح بهینه قابلیت اطمینان بر اساس محدودیت های موجود در سیستم، مسئله بهینه سازی قابلیت اطمینان نامیده می شود. یکی از روش های ارتقا قابلیت اطمینان سیستم، استفاده از اجزا مازاد در سیستم است. تخصیص قابلیت اطمینان مناسب به هر یک از اجزا و استفاده از اجزا مازاد به صورت موازی در کنار اجزای اصلی سیستم تحت عنوان تخصیص قابلیت اطمینان - مازاد شناخته می شود. اثبات شده است که مسئله تخصیص مازاد یک مسئله بهینه سازی چندجمله ای غیرقطعی است و با افزایش اندازه مسئله و محدودیت ها، محاسبات به صورت نمایی افزایش می یابد. ازاین رو یافتن راه حل مناسب در این دسته مسائل اهمیت دارد.در این پژوهش مسئله تخصیص افزونگی – مازاد، در ارتقای قابلیت اطمینان سیستم های سری، سری – موازی و پل موردبررسی قرار گرفت و به منظور حل مسائل از ترکیب الگوریتم رقابت استعماری و ژنتیک استفاده شد. الگوریتم پیشنهادی در مقایسه با رویکردهای پیشین عملکرد بهتری را نشان داده است. در واقع پژوهش حاضر الگوریتم و روش حل مناسبی را جهت حل مسئله بهینه سازی قابلیت اطمینان ارائه نموده است.