اصل گسترش

در مدلهای مرور مستمر، وضعیت موجودی یک قلم کالا به طور مداوم مورد بررسی قرار میگیرد و هنگامی که سطح موجودی به نقطه سفارش مجدد میرسد، سفارشی به میزان Q صادر می شود. در این مدلها، معمولاً تقاضا به صورت احتمالی و سایر پارامترها به صورت قطعی در نظر گرفته میشوند. از آنجا که تعیین پارامترها به صورت قطعی اغلب غیر ممکن است، در این مقاله، کلیه پارامترهای هزینه، شامل هزینه نگهداری، هزینه سفارش و هزینه کمبود به صورت اعداد فازی مثلثی، و تقاضا به صورت احتمالی در نظر گرفته شدهاند و با استفاده از مفهوم اصل گسترش و حساب فازی، یک مدل فازی ارائه شده است.سپس الگوریتمی برای به دست آوردن مقدار بهینه سفارش و نقطه بهینه سفارش مجدد در حالت فازی ارائه شده است. برای تشریح بهتر الگوریتم نیز از یک مثال عددی استفاده شده و در پایان، نتایج پژوهش آورده شده است.

هدف: ارائه یک روش نوین برای مواجهه با عدم قطعیت در محاسبه قابلیت اطمینان قطعات از طریق بیان آهنگ خرابی قطعات به صورت عدد مثلثی فازی و به کارگیری محاسبات فازی برای تبدیل آن به عدد قابلیت اطمینان فازی روش: ابتدا آهنگ خرابی با توجه به عدم قطعیت آن به صورت یک عدد فازی مثلثی بیان شده است؛ سپس با فرض تابع عمر نمایی برای قطعه مد نظر، بر پایه این عدد قابلیت اطمینان فازی به دو روش گوناگون محاسبه شده و نتایج آنها با یکدیگر مقایسه شده است. در روش اول از اصل گسترش استفاده شده و عدد قابلیت اطمینان فازی به صورت دقیق محاسبه شده است. در این حالت عدد فازی قابلیت اطمینان یک شکل تقریبا مثلثی پیدا کرده است. در روش دوم، با استفاده از رگرسیون خطی، دو تابع خطی برای یال راست و چپ عدد فازی قابلیت اطمینان برازش شده و بدین گونه یک عدد فازی مثلثی ساخته شده است. یافته ها: زمانی که تابع چگالی عمر نمائی برای یک قطعه به کار رود، میزان خطای محاسبه ی قابلیت اطمینان فازی با استفاده از روش رگرسیون، نسبت به روش اصل گسترش بسیار ناچیز است. نتیجه گیری: تقریب تابع قابلیت اطمینان فازی با به کارگیری روش رگرسیون دقت کافی را دارا است و می تواند به جای استفاده از روش اصل گسترش مورد استفاده قرار گیرد.