ناکامی - پرخاشگری

مقاله حاضر، ضمن تعریف مفهومی پرخاشگری و خشونت و تمایز مفهومی این دو، به بررسی نظریه های مربوط به خشونت و پرخاشگری ورزشی می پردازد. سؤال اساسی این است که خشونت ورزشی چیست و چه عواملی در بروز آن مؤثر هستند؟ رهیافت زیست شناختی و تئوری ناکامی- پرخاشگری بیشتر معطوف به ماهیت عام خشونت و پرخاشگری است امّا در نظریه های جامعه شناسی بیشتر به عوامل اوباشگری و خشونت در ورزش توجّه می‌شود. تأکید مقاله حاضر بر توجّه دادن به کاستی های هر یک از این نظریه هاست. در نهایت محققین با تلفیق دیدگاه های آسیب شناختی کلارک و دیدگاه کارکرد گرایی ساختاری، مدل علی- توصیفی خود را برای مطالعه ابعاد آسیب شناختی رفتار تماشاگران فوتبال در ایران پیشنهاد می کنند.

به زعم کاستلز، بنیادگرایی برساختن هویتی برای یکسان سازی رفتار فردی و نهادهای جامعه با هنجارهای برگرفته از احکام خداوند توأم با مرجعیتی مقتدر است که واسطه خدا و بشریت است. قرار گرفتن ایشان در فضای سرکوب موجب بروز تمایلات خشونت طلبانه در آنها می شود. اینان تفسیر خود از دین را مطلق و در مرکز هستی می پندارند. آنها دچار خودشیفتگی افراطی اند. این خودشیفتگی موجب می شود تا تمام حقیقت را در انحصار خود ببینند و دیگران را مفسد، مرتد و منحرف بدانند. اوضاع نامناسب معیشتی و ناعادلانه مردم در برخی کشورها نیز این گرایش را تقویت کرده است. این وضعیت در مورد گروه های یهودی که اغلب با اوضاع نامساعد اقتصادی – اجتماعی و ناهنجاری مواجه اند کاملاً صدق می کند. بدین سان، پرسش مقاله این است که ظهور گروه های بنیادگرا با خصلت های پیش گفته و به خصوص گرایش به خشونت معلول چیست؟ در این میان، جایگاه علل روان شناختی کجاست؟ پاسخ خود را بر این فرضیه استوار کرده ایم که: بنیادگرایی ریشه در ناکامی های فردی و اجتماعی افراد و گروه های قومی خاص دارد که در قالب واکنش های افراطی هم به جامعه سنتی و هم به جامعه مدرن ظهور پیدا می کند. بررسی این فرضیه با استفاده از چارچوب نظری تد رابرت گار در کتاب چرا انسان ها شورش می کنند؟ انجام می گیرد.