مدیریت پایدار شهری

روشنایی معابر برای رفاه شهروندان و هم زمان با اوج مصرف شبکه، از زمان غروب خورشید تا زمان طلوع آن برقرار می شود. در این پژوهش با هدف طراحی یک الگوی مدیریت پایدار شهری در زمینه تأمین انرژی روشنایی معابر، از شبیه سازی به کارگیری تکنولوژی LED های فتوولتاییک به جای لامپ های سدیمی و هالوژن استفاده شده است. بر این اساس در یک شبیه سازی سیستمی تحت شبکه، سناریوهای تعدیل ورود ظرفیت های مختلف فتوولتاییک به سیستم تولید تأمین کننده برق شهرستان مشهد، بررسی شده است. نتایج برنامه ریزی آنالیزی تحت شبکه به کارگیری این الگوی تولید غیرمتمرکز (پراکنده) نشان می دهد که با در نظر گرفتن ظرفیت ۲۰۰ واتی و ضریب بهره برداری ۲۰ درصدی برای هر یک از LEDهای فتوولتاییک و نصب یک LED فتوولتاییک به جای چراغ های سدیمی و هالوژنی، تمامی توان موردنیاز برای تأمین برق روشنایی معابر شهری با تکنولوژی خورشیدی فتوولتاییک تأمین می شود و با ایجاد قابلیت جانشین پذیری میان تولید فسیلی و تجدیدپذیر، انتشار آلاینده زیست محیطی نیز به میزان ۱۰۴ هزار تن کاهش می یابد. بنابراین می توان از این روش برای مدیریت پاک و پایدار انرژی در مقیاس مصارف شهری استفاده کرد و ضمن کمک به محیط زیست و کاهش آلودگی هوا، از تلفات ناشی از انتقال انرژی الکتریکی از نیروگاه به محل مصرف نیز جلوگیری نمود.

تفاوت و تنوع در شهرها، افرادی را کنار هم قرار می دهد که دارای الگوهای متفاوت زندگی اند و شهر را مکانی جذاب می سازد اما وجه دیگر در این تنوع، ناشناسی است. به شکلی که انسان هایی که از روی اتفاق در یک زمان و در یک مکان عمومی واحد مانند فروشگاه ها و رستوران ها قرار دارند نسبت به هم غریبه اند. شرایط موجود در شهرها این ناشناسی را افزایش می دهد. این مسئله می تواند منجر به افزایش آسیب های انسانی به ویژه برای زنان و همه کسانی که به لحاظ فیزیکی آسیب پذیری بیشتری دارند، شود. در بحث توسعه انسانی، تجربیات مدیریتی کشور علاوه بر تجربیات جهانی بر این امر صحه می گذارد که در جهان کنونی سهم زنان در پیشبرد هر هدف اجتماعی، روشن بوده و محاسبه آن به نفع دستیابی هر چه بهتر و سریع تر به آن هدف است. امروزه زندگی در شهرها و به طورکلی در دنیای مدرن باعث مکانیکی شدن زندگی انسان ها گردیده است. شهرها به عنوان کانون های تمرکز فعالیت و زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تنظیم کنند چاره ای جز پذیرش ساختار و کارکردی متأثر از سیستم های طبیعی ندارند. در این میان نقش محیط زیست در زندگی شهری به عنوان جزء ضروری و لاینفک پیکره یگانه شهرها در متابویلسم آن ها نقش اساسی را دارا می باشد که کمبود آن ها می توانند اختلالات جدی در حیات زندگی شهری به وجود آورد. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی کیفی و تدوین نقش آموزش و توانمندسازی زنان در حفظ محیط زیست و بررسی چگونگی آرامش خاطر در آن هاست. در این راستا، مشارکت زنان در تهیه و اجرای طرح های شهری، به عنوان راهکاری مناسب برای حضور بیش ازپیش زنان در فضای شهری، مطرح می گردد. نتایج پژوهش های شهری نشان می دهد که محیط زیست در زندگی شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی می باشد. مهم ترین اثر در زندگی شهری، کارکردهای محیط زیستی، یا بازدهی اکولوژیکی آن هاست که شهرها را برای زیستن مساعد می سازد و با آثار مخرب گسترش صنعت و حمل ونقل مقابله می کند و موجب ارتقای کیفی در زندگی شهروندان می شود.