دوره بعد از انقلاب

نقوش مهم ترین و سریع ترین راه انتقال مفاهیم و عامل برقراری ارتباط بین انسان ها هستند و سهم قابل توجهی در طراحی سکه های ایرانی از دوره باستان تاکنون داشته اند. هدف اصلی نوشتار تدقیق روی ساختمان تصویری سکه های ایرانی ضرب شده بعد از انقلاب اسلامی است. روش تحقیق این پژوهش، روش تحلیل محتوا بوده که با استعانت از نشانه شناسی پیرس به مطالعه تصاویر رو و پشت ۴۴ عدد سکه ی ایرانی ضرب شده بین سال های ۱۳۵۸ تا ۱۳۹۸ به بررسی نظام مند، عینی و کیفی پیام های تصویری می پردازد. یافته های تحقیق بیانگر ارتباط معنادار تفکر متعالی اسلامی حاکم با گزینش نقوش با مضمون موضوعات ملی و دینی، هم چنین ترکیب هنرمندانه آنها با مشخصات گیاهی، طبیعی، اسطوره ای، آرایه ای و معماری در تعریف صورت سکه ایرانی است. می توان نتیجه گرفت این سکه ها علاوه بر ارزش های ریالی در قالب سرمایه ی نمادین اقتصادی، به جهت برخورداری از پشتوانه ی اندیشه ای غنی در انتخاب نقوش، واجد تعریف ارزشی، به صورت سرمایه ی نمادین فرهنگی و اجتماعی نیز هستند.

بازار تهران یکی از نهادهای سنتی و بومی جامعه ایرانی به شمار می آید. در دوره پهلوی، نظام سیاسی ایران، به اتکای نوعی ایدئولوژی مدرنیستی، سیاست های تضعیف کننده بازار تهران را در پیش گرفت اما با وقوع انقلاب اسلامی انتظار می رفت که در پرتو ایدئولوژی نظام جمهوری اسلامی که بر نوعی مدرنیته بومی تأکید داشت، بازار راه تقویت و احیا را بپیماید؛ براین ساس، این مقاله به مطالعه پیامدهای سیاست های شهری بر وضعیت و جایگاه بازار در شهر تهران در دوره بعد از انقلاب پرداخته است. در این مطالعه، از ترکیبی از روش مصاحبه با متخصصان و مطالعه اسنادی استفاده شده است و داده ها، با استفاده از تحلیل محتوا تحلیل و تلخیص شده اند. سیاست های شهری اجراشده و تأثیرگذار بر بازار تهران، ذیل سه مقوله اصلی انتقال کارکردهای بازار تهران به مراکز تجاری، تقویت کارکرد گردشگری بازار تهران و حفظ و احیای بازار تهران بررسی شده اند. برآیند کلیِ این سیاست ها، تضعیف بازار در اکثر کارکردها و تشدید روند تبدیل بازار تهران از یک نهاد اجتماعی چندکارکردی به نهادی صرفاً تجاری بوده است.