درآمد روستاییان

بررسی معیشت و وضع درآمدی خانواده های روستایی جز مهمترین مباحثی است که معمولا در پژوهشهای روستایی مورد توجه قرار می گیرد. اکثر روستاییان کشور کشاورز هستند و با استفاده از درآمد حاصل از فروش محصولات کشاورزی زندگی خود را می گذرانند، پس هر اتفاقی که منجر به از بین رفتن محصولات زراعی آنها شود، می تواند روستاییان را به ورطه فقر و فلاکت بکشاند. در این مقاله جهت بررسی آثار بهبود تولیدات بر فقر در روستاها مدلی ارائه شده است و به طور موردی تاثیر بهبود تولیدات کشاورزی بر دستمزد کارگران برنجکار در روستاهای دو شهر گرگان و گنیدکاووس با استفاده از روش سنجی NLS مورد بررسی قرار گرفته و به بررسی اثر شرایط مساعد آب و هوایی به عنوان یکی از عوامل موثر بر فقر در بخش روستایی پرداخته ایم. نتایج این مطالعه نشان می دهند که بهبود تولیدات در بخش کشاورزی می تواند یکی از راههای مقابله با فقر در روستاها و تامین معیشت روستاییان باشد.

مقدمه: سلامت یکی از اَشکال سرمایه انسانی به حساب می آید که می تواند از طرق مختلف، عواید نیروی کار را تحت تأثیر قرار دهد. در مناطق روستایی، افراد در قالب نیروی کارِ یدی و عمدتاً در مشاغلی از قبیل کشاورزی، دامداری، دامپروری، صنایع دستی و... فعالیت می کنند و دسترسی کمتری به امکانات بهداشتی دارند؛ بنابراین مسئله بهداشت و سلامت روستاییان در مقایسه با شهرنشینان اهمیت بیشتری دارد. روش: در این مقاله، با استفاده از روش شناسی قیاسی و تحلیل اثباتی نظری سعی شده است که رابطه میان بهداشت و سلامت روستاییان و سطح درآمد آن ها شناسایی شود. ازآنجاکه این قشر از جامعه از لحاظ میزان دسترسی به فرصت ها و امکانات اقتصادی، محروم تر از قشر شهری اند، می توان براساس معیار بهبود رفاه جان رالز، به طور ضمنی درباره تأثیر بهداشت و سلامت روستاییان بر رفاه اجتماعی نیز سخن گفت. یافته ها: با استفاده از روش استفاده شده در تبیین مسأله، این فرضیه به دست آمد: بهبود بهداشت و سلامت خانوارهای روستایی در ایران، رفاه اجتماعی را بهبود می بخشد. بحث: نتایج این مطالعه با استفاده از تحلیل رگرسیونی و به روش گشتاورهای تعمیم یافته (GMM) حاصل شده است. این نتایج نشان می دهد در دو دهه اخیر، بهداشت و سلامت روستاییان که براساس شاخص های هزینه و تعداد مراکز بهداشت و درمان در دسترس اندازه گیری می شود، تأثیر مستقیم و معنی داری بر درآمد آن ها گذاشته است. این عامل به خودی خود، مجرایی برای بهبود رفاه اجتماعی در ایران بوده است