کسب اطلاعات

تحقیق حاضر با استفاده از روش پیمایشی صورت گرفته و جامعه آماری آن شامل 300 نفر دانشجو است که به روش نمونه گیری تصادفی – طبقه ای انتخاب شده اند. به منظور گرد.آوری اطلاعات از پرسشنامه و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان میدهد که بیشترین انگیزه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بهبهان از جست و جوی اطلاعات، کسب اطلاعات عمومی، استفاده از منابع اطلاعاتی جهت انجام تحقیقات، و سپس به ترتیب روزآمد ساختن اطلاعات و کسب اطلاعات تخصصی است، و از این نظر میان گروه های علمی مورد بررسی (علوم انسانی، علوم پزشکی، علوم پایه، فنی و مهندسی و کشاورزی) اختلاف معنیداری مشاهده نگردید. اکثریت جامعه آماری از دو روش رسمی و غیر رسمی برای کسب اطلاعات استفاده میکنند، اما استفاده از منابع رسمی کسب اطلاعات بیشتر از منابع غیر رسمی است: علاوه بر این، دانشجویان به استفاده از منابع چاپی بیش از منابع غیر چاپی میپردازند. در زمینه موانع و مشکلات دستیابی به اطلاعات، به ترتیب ناکافی بودن منابع کتابخانه، عدم آشنایی با زبان های خارجی و کمبود وقت مهم ترین عوامل عدم دسترسی به اطلاعات ذکر گردیده اند. اساتید از طریق شیوه تدریس و معرفی منابع بر رفتار اطلاعیابی دانشجویان تاثیر گذاشته اند.

حکومت ها همواره به منظور حفاظت از امنیت ملی و مقابله با تهدیدات داخلی و بین المللی، در پی کسب اطلاعات محرمانه و راهبردی سایر کشور ها هستند تا بدین وسیله سیاست های خود را به صورت پنهان، در کشور هدف پیاده کنند. این امر، در بیشتر موارد، سبب ورود خسارت های متعدد به کشور قربانی می شود. اما سؤال این است که آیا جاسوسی از سوی دولت ها، می تواند برای آنان ایجاد مسئولیت کند یا خیر؟ با عنایت به نبود هیچ مقرره ای در حقوق بین الملل در خصوص جاسوسی، اختلاف نظرهای بسیاری در خصوص وضعیت حقوقی عمل جاسوسی وجود دارد. پژوهش حاضر ابتدا، جایگاه جاسوسی در حقوق بین الملل را روشن می سازد و سپس اصلی ترین عنصر تحقق مسئولیت، یعنی انتساب را ارزیابی می کند. در نهایت پس از احراز مسئله انتساب، در بخش پایانی تحقیق، شرایط اقامه دعوا در محاکم و اقدامات جایگزین تجزیه وتحلیل می شود. یافته های تحقیق نشان داد عمل جاسوسی به دلیل مغایرت با اصول و قواعد حقوق بین الملل فعل متخلفانه بین المللی محسوب می شود و ارتکاب آن موجب مسئولیت است؛ لیکن با توجه به آنکه معمولاً امکان طرح دعوای حقوقی در محاکم بین المللی وجود ندارد، توسل به شیوه های سیاسی و اقدام متقابل، مؤثرترین راهکار توصیه شده در پرونده های جاسوسی است.