امکان سنجی بکارگیری شاخصهای تحلیل تکنیکی (فنی) در پیش بینی روند قیمت سهام در بورس اوراق بهادار تهران
حوزه های تخصصی:
سرمایه گذاران با انگیزه های مختلف، نقش اساسی در تامین منابع مالی بازی می کنند. واحدهای اقتصادی هم از جذب سرمایه های پراکنده، اهداف متفاوتی را دنبال می کنند که هدف هر دو گروه دستیابی به منافع بیشتر و حداکثر کردن ثروت است. یکی از انواع سرمایه گذاری به منظور افزایش ثروت سرمایه گذاران، سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار می باشد که روش ها و فنون مختلفی در رابطه با سرمایه گذاری در این بازار وجود دارد. تجزیه و تحلیل تکنیکی یکی از رویکردهای مهم سرمایه گذاری در بازار سرمایه است. تجزیه و تحلیل تکنیکی فرآیند بررسی قیمت های تاریخی سهام و حجم معاملات به منظور تعیین قیمت های احتمالی آینده است. به عبارت دیگر تکنیکال ها بر این باورند که در بازار سهام، تمامی اطلاعات مورد نیاز در قیمت ها نهفته است و با تمرکز بر روی قیمت دوره های قبل و زمان حال سهام و پیش بینی آتی آن، می توان از یک انتخاب مناسب در بازار سود جست. در این تحقیق بازدهی 10 شاخص معتبر تحلیل تکنیکی در قالب 11 فرضیه با استفاده از آزمون پارامتریک t دو نمونه وابسته و آزمون ناپارامتریک ویل کاکسون در مورد 58 شرکت فعال در بورس تهران، طی سال های 83 تا 85، در برابر بازدهی روش خرید و نگهداری، آزمون شدند که شامل: میانگین متحرک ساده، میانگین متحرک موزون، میانگین متحرک نمایی، میانگین متحرک متغیر، میانگین متحرک مثلثی، شاخص قدرت نسبی، شاخص جریان پول، شاخص اندازه حرکت دینامیک، شاخص اندازه حرکت درون روزانه و شاخص ویلیامز می باشد.
طبق نتایج به دست آمده، فرضیات فرعی تحقیق، بازدهی حاصل از بکارگیری شاخص های میانگین (5 شاخص ابتدایی بالا) برخلاف سایر شاخص ها بیشتر از بازدهی روش خرید و نگهداری و طبق فرضیه اصلی تحقیق نیز بازدهی حاصل از بکارگیری تحلیل تکنیکال بیشتر از بازدهی روش خرید و نگهداری است.