مهارتهای عمومی

هدف این پژوهش بررسی میزان تقویت توانمند سازی شغلی در برنامه درسی دانش آموزان کم توان ذهنی است. جامعه آماری این پژوهش، کلیه کارشناسان ستادی سازمان آموزش و پرورش استثنایی، کلیه متخصصان برنامه ریزی درسی در مقطع متوسطه حرفه ای و کلیه دبیران مقطع متوسطه کم توان ذهنی استان قزوین میباشد که از بین آنان به ترتیب (40)، (80)، (93) نفر به عنوان نمونه آماری و به شیوه تصادفی ساده و از طریق فرمول کوکران انتخاب شدند. ابزار پژوهش در این بررسی پرسشنامه محقق ساخته بود که پایایی آن بر اساس آلفای کرانباخ (0.95=) محاسبه و روایی آن بر اساس نظریه اساتید صاحب نظر مورد تایید قرار گرفت.تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد دبیران بر خلاف کارشناسان ستادی و متخصصان برنامه ریزی درسی معتقدند برنامه های درسی دوره متوسطه حرفه ای با علایق و رغبتهای شغلی دانش آموزان دوره متوسطه حرفه ای تناسب کمتری دارد، کمتر توانسته فارغ التحصیلان را به خودکفایی فردی برساند و در توانبخشی حرفه ای دانش آموزان کم توان ذهنی نقش کمرنگی ایفا نموده است.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ی جو توانمندسازی و مهارتهای عمومی کارکنان بیمارستان بود. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی بود. آزمودنی های این تحقیق شامل 145 نفر از کارکنان بیمارستان های شهر قم در سال 1399 بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و مقیاس هشت مؤلفه ای اسکات و ژافه (1375) با تنظیم پرداختچی (1391) و پرسشنامه ی محقق ساخته ی مهارتهای عمومی کارکنان را تکمیل نمودند. اعتبار پرسشنامه ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ، برای پرسشنامه جو توانمندسازی 88/. و برای مهارتهای عمومی کارکنان 92/. بدست آمد. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه توسط اساتید دانشگاه و متخصصان تأیید شد. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، آزمون های آماری (آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون همزمان، تحلیل واریانس یکراهه ANOVA و آزمون t تک نمونه ای) با استفاده از نرم افزار spss به کار گرفته شد. نتایج این پژوهش نشان داد که جو توانمندسازی بیمارستان های نمونه پژوهش در همه ابعاد بجز (روحیه، قدردانی، محیط کار سالم) به طور کلی با اطمینان 95/. بالاتر از حد متوسط است. وضعیت مهارتهای عمومی کارکنان بیمارستان، در همه ابعاد با اطمینان 95 درصد بالاتر از حد متوسط بود. بین جو توانمندسازی و مهارتهای ( ارتباطی و کارگروهی) با اطمینان 99% و مهارت های (حل مسئله، خلاقیت و حل تعارض) با اطمینان 95% رابطه ی همبستگی مثبت وجود دارد بیشترین همبستگی بین جو توانمندسازی و مهارت کارگروهی با درجه همبستگی 7/0 مشاهده شد و بین جو توانمندسازی بیمارستان و مهارت مدیریت زمان کارکنان رابطه همبستگی مشاهده نشده است. جو توانمندسازی به طور کلی تبیین معناداری از مهارتهای عمومی کارکنان دارد. همچنین نتایج نشان داد که هیچ تفاوت معناداری در میزان مهارتهای عمومی کارکنان و ادراک جو توانمندسازی بیمارستان بر اساس ویژگی های جمعیت شناختی (جنسیت، سابقه خدمت، تحصیلات) آنها وجود ندارد. بهبود یافتن جو توانمندسازی بیمارستانها و مهارتهای کارکنان ، مستلزم شناخت اهمیت و کمبودها و کاستی های آن می باشد. از سوی دیگر می بایست؛ برنامه ریزی و تلاش در خصوص بهینه سازی جو توانمندسازی بیمارستانها به عنوان یک استراتژی ارزشمند تلقی شود و زمینه برای بهبود مهارتهای کارکنان و تحقق اهداف سازمانی بیمارستانها و ارائه ی خدمات درمانی کارآمد به جامعه، فراهم گردد.

 در سالهای اخیر، تلاشهای فراوانی صورت گرفته است تا عواملی که در طول تحصیل ضامن موفقیت و رضایت دانشجویان است شناخته شود و یکی از مهم ترین این عوامل برنامه درسی تجربه شده توسط دانشجوست. در این تحقیق تلاش شده است تا نقش برنامه درسی تجربه شده در رضایت و موفقیت دانشجویان مهندسی به منظور ارائه پیشنهاد مدل بهینه برنامه درسی بررسی شود. بدین ترتیب 117 نفر از دانشجویان سال آخر رشته های مهندسی با استفاده از نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. اطلاعات از طریق توزیع پرسشنامه بین افراد نمونه جمع آوری و با استفاده از نرم افزارهای: Spss و Lisrel تجزیه و تحلیل انجام شد. نتایج نشان داد که: 1. برنامه درسی تجربه شده واسطه معنا داری برای موفقیت دانشجویان سال آخر بود. 2. تمام متغیرهای برنامه درسی تجربه شده (مهارتهای عمومی، ادراک از محیط دانشکده و احساس خود اثربخشی و رضایت) واسطه معنا داری برای موفقیت دانشجو از نظر معدل تحصیلی و رشد ذهنی بودند. در نهایت، بر اساس نتایج به دست آمده مدلی از ارزیابی برنامه ریزی درسی ارائه شد و محدودیتها و پیشنهادهای تحقیق بیان شدند.