برنامه ریزی آرمانی تصادفی

کافی نبودن آب برای محصولات کشاورزی و کمبود آن در سایر مصارف یکی از مسایل مهم اقتصادی در یک اقلیم خشک و نیمه خشک محسوب می شود. در این میان یکی از مهم ترین چالش های پیش روی مسئولان، برنامه ریزی مناسب در زمینه مدیریت پایدار منابع آب می باشد. در این مطالعه با توجه به نوسانات بارندگی و ماهیت تصادفی بودن منابع آب، نحوه برنامه ریزی مصرف آب در دشت فیروزآباد واقع در استان فارس بررسی شد. لذا هدف این تحقیق ارائه مدل پشتیبان تصمیم جهت تعیین میزان تخصیص آب های سطحی و آب های زیرمینی در دوره های خشکسالی، تر سالی و سال معمولی می باشد. در این مطالعه به دلیل لحاظ کردن و دستیابی همزمان به دو هدف ( مدیریت مزرعه و اثرات زیست محیطی) از روش برنامه ریزی آرمانی تصادفی استفاده شد. بدین منظور داده های مورد نیاز از سازمان آب منطقه ای استان فارس برای سال های 1364-1386 جمع آوری شده است. این مدل برای تصمیم گیری، سه ضریب کاهشی در رابطه با آب های سطحی، آب های زیرزمینی استاندارد و آب-های زیرزمینی مکمل در زمان تر سالی، خشکسالی و سال معمولی ارائه می کند. نتایج حاکی از آن است که در سال خشک به جهت حفظ رودخانه ها مدل استفاده از ذخایر زیرزمینی بیشتر از یک سال تر را پیشنهاد می کند.

هدف: نظام سلامت یکی از بزرگ ترین صنعت ها به شمار می رود و برای حل مشکلات آن، به تلفیقی از دانش و مهارت های مدیریتی و بالینی نیاز است. در این پژوهش، مسئله برنامه ریزی استراتژیک و تخصیص ظرفیت اتاق های عمل با در نظر گرفتن استراتژی برنامه ریزی و زمان بندی بلوکی مطالعه شده است و یک مدل تلفیقی برای تعیین آمیخته بهینه جراحی ها و تخصیص ظرفیت به سرویس های جراحی به صورت برنامه ریزی آرمانی تصادفی برای مقابله با عدم قطعیت در تقاضای هر عمل ارائه شده است. هدف مدل حداقل کردن انحراف های نامطلوب شامل تقاضای برآورده نشده، اضافه کاری سرویس ها و بیکاری اتاق های عمل تخصیص یافته، است. روش: به دلیل NP-hard بودن مسئله، دستیابی به جواب دقیق با بزرگ شدن ابعاد آن به صورت نمایی مشکل است. برای این منظور، الگوریتم فراابتکاری شبیه سازی تبرید پیشنهاد شده است. نتایج مدل ریاضی به کمک نرم افزار GAMS با حل کننده COINBONMIN و روش شبیه سازی تبرید توسط نرم افزار متلب R2017a  با یکدیگر مقایسه شده است. یافته ها: مثال های ارائه شده، از اطلاعات بخش اتاق عمل بیمارستانی در کانادا با 9 سرویس جراحی، 110 عمل جراحی، 16 اتاق عمل و 220 تخت بستری استخراج شده است. برای کاهش تعداد متغیرهای تصمیم و قابل حل بودن مدل ریاضی، برای هر مثال، سرویس ها و جراحی های اندک با اتاق های عمل محدودی انتخاب شد. مجموع بیکاری اتاق های عمل تخصیص یافته در همه مثال ها و در هر دو روش برابر با مقدار ایده آل صفر بوده است. اختلاف میان مقادیر تابع بهینه هدف به دست آمده از مدل برنامه ریزی آرمانی تصادفی و الگوریتم شبیه سازی تبرید در مثال های ارائه شده در بازه ]6/0,05/0[ قرار دارد. نتیجه گیری: در این پژوهش مدل برنامه ریزی آرمانی تصادفی برای برنامه ریزی و تعیین تعداد و ترکیب بهینه جراحی ها و تخصیص ظرفیت به سرویس های جراحی با در نظر گرفتن تقاضای غیرقطعی ارائه شده است. ایده مدل پیشنهاد شده آن است که با تغییر تعداد و ترکیب موارد جراحی، می توان انحراف های نامطلوب را کاهش داد.