ایمن سازی در مقابل استرس

هدف اساسی پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی سه روش حساسیت زدایی منظم، ایمن سازی روانی و ترکیبی از هر دو روش در کاهش اضطراب امتحان، افزایش عملکرد تحصیلی و خودکارآمدی در دانشجویان پسر مبتلا به اضطراب امتحان بود. جامعه آماری این پژوهش، تمامی دانشجویان پسر دانشگاه آزاد واحد دهدشت در سال تحصیلی 90-1389بودند که در پیش آزمون نمره بالا گرفتند و دارای اضطراب امتحان بودند. از آنجایی که مجموع دانشجویان پسر در این برهه زمانی 3000 نفر بودند، بر اساس جدول کرجسی و مورگان (1970) حجم نمونه مورد بررسی 341 نفر بود که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و از میان آنان 80 نفر، که مطابق پرسشنامه اضطراب امتحان اشپیلبرگر مبتلا به اضطراب امتحان بودند، در سه گروه آزمایشی و یک گروه گواه گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش عبارت بود از پرسشنامه اضطراب امتحان اشپیلبرگر (1980)، پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران(1982) و معدل دانشجویان که به عنوان عملکرد تحصیلی در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل واریانس چند متغیره داده ها نشان داد که هر سه روش آموزشی در کاهش اضطراب امتحان (0001/0 < P ، 269/6= F )، افزایش عملکرد تحصیلی(001/0 < ,P 374/6= F ) و خودکارآمدی(019/0 < p ، 536/3= F ) دانشجویان مؤثر بوده اند. همچنین، نتایج حاکی از این بود که روش درمانی حساسیت زدایی منظم و ایمن سازی روانی به تنهایی از روش ترکیبی اثر بخشی کمتری داشته اند.

هدف پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش ایمن­سازی در مقابل استرس بر علائم اختلال جسمانی کردن بیماران دیابتی بود. روش پژوهش آزمایشی و جامعه آماری شامل 2630 نفر بیماران دیابتی مؤسسه خیریه دیابت اصفهان بود که از میان آن ها 16 زن و 14 مرد به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند و پرسشنامه سلامت عمومی 28 سؤالی را قبل و پس از مداخله تکمیل کردند. در هرگروه 8 زن و 7 مرد بودند. گروه آزمایش، آموزش گروهی ایمن سازی در مقابل استرس را طی 6 جلسه100 دقیقه ای با میانگین فاصله زمانی جلسات 6 روز دریافت کرد و گروه گواه این آموزش را دریافت نکرد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مزبور موجب کاهش معناداری در میانگین نمره های علائم جسمانی کردن گروه آزمایش نسبت به گروه گواه شده است (001/0 p< ). بنابراین، آموزش ایمن سازی در مقابل استرس می­تواند به ­عنوان یک روش مداخله­ای مفید، برای بهبود علائم جسمانی کردن بیماران دیابتی به­کار رود.

در این پژوهش اثربخشی آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر اضطراب امتحان و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه سوم متوسطه موردبررسی قرار گرفت. نمونه پژوهش 60 دانش آموز دختر (گروه آزمایش 30 نفر و گروه کنترل 30 نفر) پایه سوم متوسطه بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. داده ها با استفاده از پرسشنامه اضطراب امتحان، مصاحبه بالینی روان پزشک کودک و نوجوان و میانگین نمرات دانش آموزان در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون گردآوری شدند. گروه آزمایش، 8 جلسه آموزش ایمن سازی در مقابل استرس دریافت کردند؛ درحالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده های گردآوری شده با استفاده از شاخص های توصیفی میانگین، انحراف معیار و شاخص تحلیلی آزمون t و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر کاهش اضطراب امتحان و افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تأثیر معنی دار دارد. بر طبق این یافته ها تأثیر آموزش ایمن سازی در مقابل استرس در کاهش اضطراب امتحان و افزایش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بحث شده است.

هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش ایمن سازی در مقابل استرس بر سلامت عمومی بیماران دیابتی بود. روش: روش پژوهشی آزمایشی و جامعه آماری شامل 2630 نفر بیماران دیابتی مرکز دیابت مرکز دیابت اصفهان بود که از میان آنها 16 زن و 14 مرد به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند و پرسشنامه سلامت عمومی 28 سؤالی را قبل و بعد از مداخله تکمیل کردند. درهرگروه 8زن و 7مرد وجود داشت. گروه آزمایش، آموزش گروهی ایمن سازی در مقابل استرس را طی 6 جلسه 90 دقیقه ای با میانگین فاصله زمانی جلسات 6 روز دریافت کرد و گروه گواه این آموزش را دریافت نکرد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مزبور به طور معناداری میانگین نمرات کل سلامت عمومی گروه آزمایش را نسبت به گروه گواه افزایش داده است. نتیجه گیری : آموزش ایمن سازی در مقابل استرس را میتوان به عنوان یک روش مداخله ای مفید برای بهبود سلامت عمومی بیماران دیابتی به کار برد.