تئوفیل گوتیه

چگونه باید شروع کرد ؟ این پرسش به همان اندازه که برای نویسنده مطرح می شود برای خواننده نیز اهمیت دارد. پیشگویه موضوع مطالعات متعدد ی بوده است که به بررسی جنبه های مختلف عمل کرد آن پرداخته اند. انتظاری که پیشگویه در آستانه داستان، باید به آن پاسخ د هد چند گانه است. پیشگویه باید در هر متن داستانی وظایف خاص ی را ایفا کند، وظایفی که استراتژی های خاص بیانی را طلب می کند . این مقاله در نظر دارد با یاد آوری نقشهایی که پیشگویه در یک اثر ایفا می کند و مطالعه این نقشها در دو داستان تخیلی تئوفیل گوتیه به سوالات مربوط به نقش پیشگویه با توجه به ساختار داستان و ارتباط متن و پیرامتن پاسخ دهد. مطالعه چگونگی ظهور قرارداد خوانش در پیشگویه نیز به ما امکان بررسی این مساله را میدهد که نویسنده چگونه از این موقعیت استراتژیک متن نه تنها فرصتی برای ثبت دنیای خیالی خود، بلکه جایی برای نمایش هنر نوشت اریش می سازد .

در ادامه راه یاکوبسن که اصل تشابهات و توازی را به عنوان خصوصیت اصلی کارکرد شعر معرفی می کند، مارک دومینیسی نظریه خود را از دیدگاه پست یاکوبسنی با تمرکز بر مسأله تعامل شکل و محتوا در متن شعری تعریف می کند. بر اساس این نظریه، تشابهات صوری در شعر از طریق تداعی الگوهای اولیه (پروتوتیپ ها) در فهم معنی عمل می کنند. در این راستا، ویژگی های ظاهری شعر جهت تحرک بخشی فرآیند تفسیر شعری لازم است. این مقاله با تکیه بر «تئوری تداعی» مارک دومینیسی و از خلال دو متن از آثار تئوفیل گوتیه رابطه ای را که شعر میان زبان و واقعیت پدید می آورد بررسی کند و نشان دهد که چگونه فهم شعر بر پایه جریان تداعی است. همچنین می کوشیم تحولاتی را که بیان شعری در عبور از فرم روایی به فرم شعری متحمل می شود مطالعه کنیم.