سرمایه مبتنی بر ریسک

به منظور اطمینان بیمه گذاران از جبران خسارتشان توسط شرکت های بیمه، انجمن ملی بیمه گران آمریکا (NAIC) مدل سرمایة مبتنی بر ریسک را برای تعیین کفایت سرمایة قانونی شرکت های بیمه جهت جبران تعهدات، ارائه داد. سرمایة مبتنی بر ریسک بیانگر نسبتی است که سطح ریسک مرتبط با دارایی های شرکت بیمه را ارزیابی می کند. هدف از محاسبة آن، تعیین حداقل سرمایة مورد نیاز شرکت های بیمه باتوجه به میزان ریسک آنهاست. در این مقاله، در بخش اول انواع مختلف ریسک توضیح داده می شود. سپس، مدل سرمایة مبتنی بر ریسک NAIC در رشته های زندگی، غیرزندگی و درمان بیان می شود. نحوه محاسبة سرمایه مبتنی بر ریسک بیان شده و در پایان سطوح اقدامات مقام ناظر براساس سطح توانگری شرکت ها توضیح داده می شود.

نظارت بر توانگری مالی شرکت های بیمه از اهم وظایف بیمه مرکزی بوده است. با تدوین آیین نامه 69، جهت حفظ حقوق بیمه گذاران به صورت دوره زمانی، توانگری مالی بر مبنای سرمایه مبتنی برریسک شرکت های بیمه در پنج سطح مورد بررسی است؛ با توجه به قرارگرفتن شرکت های بیمه در سطح کمتر از یک، آن ها موظف می باشند، برنامه ترمیم مالی خود را برای سه سال مالی آتی تهیه و جهت رسیدگی به بیمه مرکزی ارائه دهد. هدف از این پژوهش، بررسی وجود رابطه بین انعطاف پذیری مالی و جریان های نقدآزاد با توانگری مالی برمبنای سرمایه مبتنی برریسک درشرکت های بیمه است. بر این اساس، قابلیت اجرایی بودن آیین نامه مذکور و توانمندی شرکت های بیمه با انعطاف پذیری مالی و جریان های نقدآزاد در مواجه با شرایط غیرقابل پیش بینی و غیرمترقبه در دوره زمانی بین سال های 1393 تا 1397 مورد بررسی قرار گرفت. گردآوری داده ها به صورت سرشماری و با استفاده از روش استنتاج توصیفی است و برای تجزیه و تحلیل نتایج فرضیه های پژوهش، از مقایسه میانگین ها و تحلیل همبستگی استفاده شده است. نتایج پژوهش بیانگر وجود رابطه معنی دار و معکوس (منفی) بین انعطاف پذیری مالی با توانگری مالی بر مبنای سرمایه مبتنی برریسک می باشد. همچنین، نتایج حاکی از وجود رابطه معنی دار و مستقیم (مثبت) بین جریان های نقد آزاد با توانگری مالی بر مبنای سرمایه مبتنی برریسک در شرکت های بیمه می باشد.