Teaching English as a Second Language

هدف از این پژوهش، بررسی به کارگیری ضبط فیلم به عنوان روشی برای آموزش مدبرانه معلمان زبان انگلیسی می باشد. برای انجام این مطالعه، هشت مدرس زبان انگلیسی از یک موسسه آموزش زبان انگلیسی در ایران انتخاب شدند و به مدت یک ماه و نیم تحت بررسی قرار گرفتند. داده های مطالعه حاضر از منابع مختلفی شامل ضبط فیلم از جلسات آموزش، برگه های خودارزیابی و انجام مصاحبه جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده های موجود حاکی از آن است که تفاوت معناداری در ارزیابی معلمان از فرآیند آموزش خود در آغاز و پایان ترم وجود دارد. نتایج همچنین نشان دهنده آن است که محتوای آموزش مدبرانه یا برخی موضوعات بررسی شده توسط معلمان ایرانی شامل الگوهای ارتباطی در کلاس درس، جو عاطفی کلاس، مدیریت کلاس، تصحیح خطا، ظاهر فیزیکی معلمان، روش ها و تکنیک های آموزش، پیشرفت حرفه ای معلمان و تسلط آن ها بر زبان انگلیسی می باشد. مفاهیم و معانی ضمنی مطالعه ی حاضر برای معلمان زبان انگلیسی، تولیدکنندگان مواد درسی و طراحان برنامه های آموزشی و تربیت معلم، جالب توجه است.

مدرسین نگارش در حوزه آموزش زبان انگلیسی در طی سالیان متمادی و به منظور افزایش مهارت نگارش زبان آموزان از یکی از دو روش آموزش و یا ارائه بازخورد بهره گرفته اند. به همین ترتیب، محققین این حوزه نیز تمرکز خود را معطوف یکی از این روش ها جهت ارتقا توانایی نوشتار در زبان آموزان کرده اند. علی رغم این مسئله، اینکه کدام روش به ارتقا بهتری منجر می گردد برای محققین و مدرسین نامشخص می باشد. همچنین در میان گونه های نگارش، به نظر می رسد نگارش توصیفی از طرف محققین مورد غفلت قرار گرفته باشد. بنابراین، این مطالعه به بررسی و مقایسه تأثیر بازخورد فرازبانی و تأثیر آموزش گونه محور بر توانایی زبان آموزان غیرانگلیسی زبان در نگارش متن های توصیفی پرداخت. بدین منظور، دو گروه (گروه بازخورد و گروه آموزش هر دو شامل 32 نفر زبان آموز) در این مطالعه شرکت کردند. پس از شرکت در پیش آزمون نگارش توصیفی، محققین این مطالعه اقدام به ارائه بازخورد فرازبانی بر روی متون توصیفی گروه اول و نیز ارائه آموزش گونه محور مرتبط با نگارش توصیفی کردند. پس از این مرحله، زبان آموزان در پس آزمون شرکت کردند که نتایج آن نشان داد که آموزش گونه محور تأثیرات بهتری در ارتقا توانایی نگارش توصیفی زبان آموزان داشته است.

اگر چه پژوهش در حوزه ی واژه واره ها (لویز، 1997؛ تاگوچی، 2008) امکان پذیر بودن آموزش مبتنی بر توالی های فرمولی واژگان (یا توالی های واژه ای فرمول واره) را قبلا تایید کرده است، با این وجود، بررسی روند یا چارچوب هایی که از طریق آن این رویکرد عملی شود، و نیز حوزه هایی از زبان دوم یا زبان خارجی که این نوع آموزش کاربرد موثرتری دارد، نیازمند پژوهش بیشتری است. این مطالعه ی با روش پیش آزمون-پس آزمون- مقایسه ای گروه بر آن بود تا ابتدا تاثیر دو نوع آموزش فشرده و گسترده ی واژه واره-محور را بر توسعه ی عملکرد گفتاری داوطلبان آزمون آیلتس بررسی کند، و دوم، این مطالعه بر آن بود تا بررسی کند که آیا نوع آزمون گفتاری آیلتس (تک گویی و گفت وگو) تاثیر معناداری بر تعداد توالی های فرمولی واژگان (یا توالی های واژه ای فرمول واره) مورد استفاده ی سخنوران دارد. در این راستا، سه کلاس آیلتس در یک مرکز زبان در ایران متشکل از40 داوطلب آزمون به صورت تصادفی به یک گروه شاهد و دو گروه آزمایش تخصیص یافتند. گروه ها به یک اندازه آموزش دریافت کردند، هرچند به شیوه ی متفاوت، دو گروه آزمایش دو نوع آموزش فشرده و گسترده ی توالی های فرمولی واژگان (یا تکه های تحلیل نشده) و گروه شاهد آموزش غیر واژه واره-محور دریافت کردند. نتایج نشان داد که هر دو گروه آزمایش به صورت معنادار از گروه شاهد بهتر عمل کردند، که بر مؤثربودن هر دو نوع آموزش فشرده و گسترده ی واژه واره-محور در ارتقای توانش گفتاری زبان آموزان اشاره دارد. همچنین مشخص شد که آزمون های نوع گفت وگو نسبت به تک گویی منجر به استفاده ی بیشتری از توالی های فرمولی شد.

خود سازماندهی عبارت است از توانایی تنظیم افکار و اعمال برای رسیدن به اهداف. بر این اساس، یادگیری خود سازماندهی شده دربردارنده برنامه ها و رفتارهایی برای نیل به اهداف یادگیری است. این مطالعه تأثیر آموزش یک مدل یادگیری خود سازماندهی شده به فراگیرندگان انگلیسی به عنوان زبان خارجی را برمهارت خواندن تحت اللفظی و انتقادی آنان بررسی می کند. هدف دیگر این تحقیق، بررسی این نکته است که آیا سطح مهارت زبانی شرکت کنندگان می تواند اثر آموزش خود سازماندهی را تعدیل کند. استراتژی های خود سازماندهی خواندن به دو گروه آزمایش آموزش داده شد، اما دو گروه کنترل، خواندن را به صورت سنتی و متداول آموزش دیدند. داده های تحقیق ازطریق آزمون خواندن تست مهارت های علمی در سطح کالج (کلست) جمع آوری شد که شامل دو بخش خواندن تحت اللفظی و انتقادی است. تحلیل آماری نشان داد که آموزش خود سازماندهی خواندن در انگلیسی می تواند خواندن تحت اللفظی و انتقادی را به طور قابل توجهی بهبود بخشد، اما سطح مهارت زبانی تاثیر آموزش خود سازماندهی را تعدیل نمی کرد. این یافته ها می تواند انگیزه ای برای مدرسان باشد تا برای بهبود مهارت خواندن تحت اللفظی و انتقادی زبان آموزان از استراتژی های خود سازماندهی درکلاس استفاده کنند.

تحقیق حاضر هدفی دو سویه را دنبال کرده است: از یک سو، تصدیق فرضیه مدعی آموزش اصطلاحات زبان انگلیسی بوسیله معلم مجازی و از سوی دیگر، این فرضیه نیز که انسان نمایی، همچنین، می تواند با استفاده از معلم مجازی در امر آموزش تاثیرگذار باشد. جهت آزمایش فرضیات، شرکت کنندگان بوسیله معلم واقعی، یک معلم مجازی انسان نما و یا یک معلم مجازی غیر انسان نما به فراگیری 128 اصطلاح زبان انگلیسی مبادرت ورزیدند. بررسی عملکرد فراگیران بوسیله آزمون های سنجش دانش اصطلاحات زبان نشان داد که آموزش بوسیله معلم مجازی به مراتب بازدهی بیشتری نسبت به آموزش معلم واقعی داشته است. در عین حال، مشخص شد که علی رغم تاثیر بسزایی که معلم مجازی انسان نما در ایجاد انگیزه لازم در فراگیران جهت یادگیری اصطلاحات زبان انگلیسی داشته است، اثر آن بر فراگیری و به خاطر سپاری اصطلاحات در میان آنان چندان قابل ملاحظه نبوده است.

مطالعه حاضر به بررسی ارزشیابی پویا در آسیب شناسی و بهبود توانایی ادراکی واژگان زبان آموزان سطح پیشرفته می پردازد. تعداد 50 نفر از زبان آموزانی که دارای اولین مدرک سطح متوسط دانشگاه کمبریج (FCE) بودند در آزمون سطح بندی دانش واژگان شرکت کردند. از میان این 50 نفر، 10 زبان آموز که دارای شرایط مشابه زبانی بودند و با واژگان جدید آشنایی نداشتند به صورت داوطلبانه در کلاس های انفرادی و خصوصی شرکت کردند. به منظور آشنایی زبان آموزان با واژگان جدید، متون خواندنی مورد استفاده قرار گرفت و برای ارزیابی واژگان ادراکی آنها متن پاسخ بسته به کار گرفته شد. تدریس بر مبنای رویکرد کنش متقابل در ارزیابی پویا انجام شد، و میزان پاسخگویی فراگیران بر اساس رویکرد میکروژنتیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این بررسی نشان داد که برای دستیابی به تصویر کلی از توانایی های فراگیران صرفا نمره های کسب شده توسط آنها کافی نیستند. نمره های داده شده در ارزیابی حین تدریس برای عملکردهای تشخیصی و شناسایی حیطه های دشوار و بهبود دانش واژگان ادراکی زبان آموزان نقش بسزایی دارد. همچنین بررسی نمرات نشان داد که یادگیری همراه با نمره گذاری (LPS) می تواند واکنش احتمالی فراگیران نسبت به آموزش آینده را نیز پیش بینی کند. نتایج نشان می دهد که ارزیابی پویا نه تنها در ارائه شناخت دقیق پیشرفت واژگان ادراکی فراگیران موثر است بلکه می تواند اطلاعاتی را نیز در مورد آموزش و یادگیری آتی ارائه کند.