محمدجواد هاشمی

براساس دیدگاه مقام معظم رهبری تولید، انباشت و کاربست سلاح های کشتارجمعی حرام  است. این فتوا  به روش تحلیلی - توصیفی و استخراج مؤلفه های سلاح های کشتارجمعی و بررسی آن مؤلفه ها در منابع دینی به دست آمده و فتوایی فقهی و برآمده از اجتهاد در منابع دینی می باشد. برای سلاح های کشتارجمعی چهار مؤلفه استخراج شده است که هر چهار مؤلفه براساس منابع دینی ممنوع می باشد و در نهایت جمع این چهار مؤلفه که سلاح های کشتارجمعی را شکل می دهند نیز به لحاظ دینی ممنوع و حرام هستند. 

در این مقاله با استفاده از روش توصیفی اسنادی، تلاش شده است ضمن بررسی مؤلفه های سلاح های کشتارجمعی، تعریفی جامع از سلاح های کشتار جمعی ارائه شود. در ادامه برخی ابعاد سلاح های کشتار جمعیمطابق با معیار ارائه شده، بر اساس آراء دین شناختی مقام معظم رهبری امام خامنه ای (مدظله العالی) بررسی شده است. بر اساس یافته های پژوهش منظور از سلاح های کشتارجمعی سلاح هایی است که به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از راه تخریب محیط زیست یا تخریب سازه های ساخت بشر به انسان ها آسیب می رساند و این آسیب رساندن برگشت ناپذیر است یعنی امکان ترمیم و بهبود به وضع اولیه را ندارد یا به کشتار گروهیِ انسان ها منجر می شود و نمی توان در کاربرد این سلاح ها و آسیب رسانی آن ها میان نظامیان و غیرنظامیان تفکیکی داشت؛ به گونه ای که هرگاه از این سلاح ها استفاده می شود در کنار نظامیان، شمار بسیاری از غیرنظامیان هم کشته می شوند یا آسیب می بینند. همچنین بررسی بیانات مقام معظم رهبری امام خامنه ای (مدظله العالی) نشان می دهد که از نظر ایشان استفاده از سلاح های کشتارجمعی نه تنها به کشتار و تخریب گسترده منجر می شود؛ بلکه میان آحاد ملت، نظامی و غیرنظامی، کوچک و بزرگ، زن و مرد و کهنسال و خردسال تمایزی قائل نمی شود و آثار ضدبشری آن مرزهای سیاسی و جغرافیایی را در می نوردد؛ حتی به نسل های بعدی نیز خسارت های جبران ناپذیر وارد می سازد؛ بنابراین هرگونه استفاده و حتی تهدید به استفاده از این سلاح، نقض جدی مسلم ترین قواعد بشردوستانه و مصداق بارز جنایت جنگی به شمار می آید و به لحاظ شرعی حرام است.

تحلیل ذاتی و عرضی در دین از مباحث مهم فلسفه دین و کلام جدید است که پیامدها و نتایج بسیاری دارد. از زمان طرح این مسئله، همواره موافقان و مخالفانی بوده اند که به تبیین زوایای گوناگون آن پرداخته اند. در این مقاله به امکان سنجی تقسیم دین و دین داری به ذاتی و عرضی از نگاه علامه طباطبایی می پردازیم. ایشان از جهتی وجود ذاتی و عرضی دین را تأیید و از جهتی دیگر، آن را رد می کند. وی با ارائه تعریفی از «دین» و «ذاتی و عرضی» بر آن است که دین دارای ذاتیات و عرضیات می باشد؛ ذاتی دین، طلبِ تسلیم در برابر پروردگار و عرضی آن، دستورات و شرایعی است که تسلیم در قالب آنها محقق می گردد.