ابراهیم علیزاده موسوی

زمینه: آشفتگی در رابطه زناشویی بر کیفیت زندگی نقش مهمی دارد از طرفی کیفیت زندگی زوجین در گرو باورهای ارتباطی آن هاست. مطالعات مختلفی به بررسی اثر طرحواره درمانی بر رفتارهای مرتبط با طلاق عاطفی پرداخته اند ولی میزان تأثیر طرحواره درمانی بر باورهای ارتباطی و کیفیت زندگی زوجین مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی طرحواره درمانی بر باورهای ارتباطی و کیفیت زندگی زوجین بود. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه ی آماری شامل زنان با سازگاری پایین مراجعه کننده به مراکز مشاوره تحت پوشش اداره کل بهزیستی استان تهران در سال 1400 بود که در مرحله اول به روش در دسترس تعداد 108 نفر انتخاب و بعد از تکمیل پرسشنامه سازگاری زناشویی تعداد 30 نفر با سازگاری کم انتخاب و به روش تصادفی در گروه ها قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه تحت طرحواره درمانی قرار گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه باورهای ارتباطی آیدلسن و اپستین (RBI) (1981) و پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF) (سازمان بهداشت جهانی، 2004) بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 24 و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد، میانگین حیطه اجتماعی، جسمی، روانی، سلامت محیط و حیطه کلی سلامت افزایش یافته است و این افزایش در گروه طرحواره درمانی در مقایسه با گروه گواه از لحاظ آماری معنادار است. میانگین نمره باور به مخرب بودن مخالفت، باور به تغییرپذیری همسر، ذهن خوانی، کمال گرایی جنسی و باور به تفاوت های جنسی طرحواره درمانی کاهش یافته است و این کاهش در گروه طرحواره درمانی در مقایسه با گروه گواه از لحاظ آماری معنادار است (05/0 P<). نتیجه گیری: براساس نتایج موجود می توان استنباط کرد که طرحواره درمانی منجر به ارتقای کیفیت زندگی و تغییر باورهای ارتباطی در زوجین درگیر تعارض می گردد. با توجه به اثربخشی طرحواره درمانی بر باورهای ارتباطی و کیفیت زندگی زوجین پیشنهاد می گردد در آینده مراکز مشاوره و مراکز بهزیستی به این رویکرد برای ارتقای کیفیت زندگی و تغییر باورهای ارتباطی زوجین درگیر تعارض توجه داشته باشند.

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی نشخوار فکری بین کنترل والدینی با کمرویی دختران نوجوان بود. روش پژوهش: این پژوهش توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی است. هدف تحقیق کاربردی و از نظر زمان مقطعی می باشد. جامعه آماری، شامل کلیه ی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر بجنورد است که در سال تحصیلی 1399-1400 مشغول به تحلیل بوده اند. جهت برآورد حجم نمونه کافی از روش تعیین حجم نمونه کلاین (2005) استفاده شد که تعداد 567 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای می باشد. به منظور جمع آوری اطلاعات موردنظر و سنجش متغیرهای تحقیق، از پرسشنامه نشخوار فکری توسط هوکسما و مارو در سال (۱۹۹۱) کنترل والدینی (PLOC) توسط لسلی ک. کمپیز، رابرت دی. لایمن و استیون پرنتیس دان (۱۹۸۶) و پرسشنامه کمرویی استنفورد استفاده شد و جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss و Amose استفاده شد. یافته ها: نتایج، مدل علی کمرویی دختران نوجوان بر اساس کنترل والدین با نقش میانجی نشخوار فکری دارای برازش مناسب است. کنترل والدین بر خود انتقادی تاثیر مستقیم دارد؛ همچنین کنترل والدین بر کمرویی و برن شخوار فکری تاثی رمستقیم دارد. همچنین نشخوار فکری بر کمرویی تاثیرمستقیم دارد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که نشخوار فکری نقش میانجی بین کنترل والدین و کمرویی ایفا می کند.

زمینه و هدف: در بسیاری از مواقع، کمرویی، اصلی ترین مانع شکوفایی قابلیت ها، خلاقیت ه ا و ایف ای مسئولیت ها است؛ لذا هدف تحقیق حاضر بررسی نقش میانجی خود انتقادی بین خودتنظیمی هیجانی و کمرویی نوجوانان است. روش پژوهش: روش تحقیق حاضر توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی است. هدف تحقیق کاربردی و ازنظر زمان مقطعی می باشد. جامعه آماری، شامل کلیه ی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر بجنورد است که در سال تحصیلی 1399-1400 مشغول به تحلیل بوده اند. جهت برآورد حجم نمونه کافی از روش تعیین حجم نمونه کلاین (2005) استفاده شد که تعداد 567 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای می باشد. روش گردآوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای و میدانی است و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه سطوح خود انتقادی تامپسون و زوروف(2004)، پرسشنامه کمرویی استنفورد(1990) و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی از پرسشنامه هافمن و کاشدان(2010) استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که مدل علی کمرویی دانش آموزان بر اساس خودتنظیمی هیجانی با نقش میانجی خود انتقادی دارای برازش مناسب است. همچنین خودتنظیمی هیجانی بر خود انتقادی تاثیرمستقیم دارد و خودتنظیمی هیجانی بر کمرویی تاثیر مستقیم دارد. دیگر اینکه خود انتقادی بر کمرویی تاثیرمستقیم دارد و خود انتقادی نقش میانجی بین خودتنظیمی هیجانی و کمرویی ایفا می کند. نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که بین خودتنظیمی هیجانی و کمرویی دانش آموزان، خود انتقادی نقش میانجی دارد؛ بنابراین برنامه ریزان نظام آموزشی با کمک روان شناسان و مشاوران مدرسه می توانند جهت رفع کمرویی دانش آموزان اقدامات لازم را در برنامه درسی جای دهند.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش ذهن آگاهی بر خودکارآمدی و روحیه ی معلمان زن شهرستان مشهد بود. طرح پژوهش، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه معلمان زن شهر مشهد بودند که در سال تحصیلی 2016-2015 در این شهرستان مشغول به کار بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل 30 معلم زن شهر مشهد بودند که به شیوه ی تصادفی چند مرحله ای انتخاب گردیدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در پژوهش حاضر پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی (1982) Sherer et al. و روحیه معلم (1998)mirkamali بود. در پژوهش حاضر پس از مشخص شدن دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و گروه آزمایش به مدت 8 جلسه هر جلسه 2 ساعت بصورت گروهی آموزش ذهن آگاهی را دیدند سپس بعد از اتمام آموزش گروهی پس آزمونی از هر دو گروه به عمل آمد. اطلاعات پژوهش حاضر با استفاده از روش تجزیه و و تحلیل کواریانس چند متغیر تحلیل گردیدند. نتایج نشان داد که پس از انجام مداخلات بین دو گروه آزمایش و کنترل از لحاظ متغیرهای خودکارآمدی و روحیه ی معلم تفاوت معناداری وجود دارد. پژوهش حاضر گویای اثربخشی آموزش ذهن-آگاهی بر خودکارآمدی و روحیه ی معلمان می باشد. پیشنهاد می شود که این روش از طریق برگزاری دوره ها و کارگاه های آموزشی به مشاوران و معلمان آموزش داده شود.

مقدمه و هدف: درعصر حاضر میانگین سن افراد جامعه به دلیل پیشرفت جوامع روز به روز در حال افزایش است و در آینده ای نه چندان دور با جمعیتی مواجه خواهیم بود که از میانگین سنی بالایی برخوردار خواهند بود و اغلب درتعامل و سازش با محیط اطراف خود دچار مشکل خواهند شد. مداخلات درمانی زیادی برای بهبود دردها و کاهش مشکلات سالمندان و به جهت افزایش باور و اطمینان آنان به خود، بالا بردن توانایی های تطابقی و به حداقل رساندن اضطراب و نگرانی در جامعه امروزی ورود پیدا کرده اند که هرکدام به نحوی در این فرایند کمک حال بشر بوده است.این پژوهش نیز با هدف اثربخشی هیپنوتراپی شناختی بر توکل به خدا در سالمندان و احساس آرامش صورت گرفته است. روش:در این بررسی آزمایشی از میان مراکز روزانه توانبخشی سالمندان سطح مشهد 18 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جای داده شدند و از تمامی اعضای گروه آزمایش و گواه در قبل و بعد از مداخلات خواسته شد تا به پرسشنامه مولفه های روانی مثبت (PPS)پاسخ دهند. در دوره مداخلات، گروه آزمایش به مدت 6 جلسه تحت هیپنوتراپی شناختی قرار گرفتند و گروه گواه هم تحت هیچ گونه درمان خاصی نبوده اند و در نهایت داده های به دست آمده به وسیله تحلیل کوواریانس توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: تحلیل های آماری بین هر دو گروه در مرحله پس آزمون از نظر متغیرهای توکل به خدا و احساس آرامش در سطحP<0.05 تفاوت معناداری را نشان می دهد. به بیان دیگر، گرایش سالمندان به مولفه های توکل به خدا و احساس آرامش به طور معناداری پدید آمده است. نتیجه گیری: هیپنوتراپی شناختی بر گرایش سالمندان به توکل بر خدا و احساس آرامش اثربخش می باشد.

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر دوره آموزشی مدیریت استرس بر روی استرس شغلی و عملکرد معلمان صورت گرفته است. روش پژوهش، شبه آزمایشی با اجرای پیش آزمون و پس آزمون است و جامعه آماری این پژوهش کلیه آموزگاران مرد و زن شاغل در شهر ششتمد – شهرستان سبزوار می باشند. که طی سال تحصیلی 92-1391مشغول به تدریس بوده و تعدادشان 163 نفر می باشد. پس از اجرای پیش آزمون، 40 نفر از معلمانی که بالاترین استرس را گزارش کرده بودند، به صورت تصادفی در قالب گروه های آزمایش و گواه تقسیم شدند. محتوای دوره آموزشی، طی 10 جلسه آموزشی، شامل: برنامه های متنوع مدیریت زمان، شیوه های مقابله مستقیم و غیر مستقیم، جرئت ورزی و مدیریت کلاس به گروه آزمایش آموزش داده شد. برای گردآوری اطلاعات پرسشنامه های استرس شغلی HSE و عملکرد شغلی پاترسون در پیش آزمون و پس آزمون اجراشد .در بخش تجزیه و تحلیل داده ها، از نرم افزار 17SPSS, استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس، تحلیل واریانس یکراهه و همبستگی پیرسون استفاده شده است .نتایج نشان داد که میزان استرس معلمان برخوردار از دوره آموزشی مدیریت استرس نسبت به گروه گواه کاهش پیدا کرده و نیز عملکرد آن ها بالا رفته است. از یافته های دیگر این بود که زنان نسبت به آموزش تأثیر پذیرتر از مردان هستند و سابقه تدریس تأثیری بر میزان استرس شغلی معلمان ندارد ونیز بین استرس و عملکرد شغلی در گروه ها رابطه معناداری مشاهده شد.

هدف از مطالعه حاضر بررسی تعامل سرسختی و سبک های اسناد در پیش بینی راهبردهای مقابله ای و سلامت روانی بود. شرکت کنندگان در تحقیق 361 ( 195 مرد، 166 زن ) دانشجو با دامنه سنی 19 تا 49 سال (با میانگین سنی 81/26 و انحراف استاندارد 42/6) بودند. عمده نتایج حاصل از تحقیق بدین شرح است : (الف) سرسختی و سبک اسناد خوشبینانه پیش بینی کننده معناداری برای سلامت روانی بودند (ب) سرسختی و سبک های اسناد مقدار معناداری از واریانس راهبرد مقابله ای مسئله مدار را تبیین نمودند، همچنین همبستگی های نیمه تفکیکی نشان داد که سبک اسناد خوشبینانه متغیر نیرومندتری جهت پیش بینی راهبرد مقابله ای مسئله مدار در مقایسه با دو متغیر دیگر تحقیق (سرسختی و سبک اسناد بدبینانه) محسوب می شود (ج) سبک اسناد بدبینانه و سرسختی به طور معناداری در پیش بینی راهبرد مقابله ای هیجان مدار دخیل بودند. در این تحقیق، سبک اسناد خوشبینانه پیش بینی معناداری از راهبرد مقابله ای هیجان مدار به عمل نیاورد. یافته های تحقیق حاضر تلویحات کاربردی برای کلیه متخصصان و محققان علاقمند به موضوع کاهش استرس و ارتقاء سطح سلامت روانی میان جامعه دانشجویی در بر دارد.

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی و مقایسه تحول قضاوت اخلاقی بین دانش آموزانی که از فضاهای پرورشی استفاده کرده اند و دانش آموزانی است که از فضاهای پرورشی استفاده نکرده اند. همچنین متغیرهای دیگری نظیر جنسیت، نوع فضای پرورشی، میزان سواد والدین، نوع شغل والدین، معدل، نمره انضباط، سن دانش آموزان مورد مطالعه قرار گرفت. فضاهای پرورشی در این تحقیق، مراکزی میباشند که تحت مدیریت آموزش و پرورش اداره می شوند و برنامه های تربیتی و پرورشی در آنها ارائه داده میشود. این مراکز عبارتند از کانونها، اماکن ورزشی، دارالقرآنها و اردوگاهها. جامعه مورد بررسی در این تحقیق کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی تحصیلی و مقطع متوسطه (شامل متوسطه نظری، فنی حرفه ای، کار و دانش و پیش دانشگاهی) شهر قوچان بودند که در سال 82-81 در این شهر به تحصیل اشتغال داشتند که تعداد 688 نفر از طریق نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری در این تحقیق آزمون قضاوت اخلاقی آن کلبی و کلسی کافمن بود که بر روی کلیه اعضاء نمونه اجرا گردید. تجزیه و تحلیل فرضیات تحقیق با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی مشخص نمود بین میانگین نمرات تحول قضاوت اخلاقی دانش آموزان استفاده کننده از فضاهای پرورشی و دانش آموزانی که از فضاهای پرورشی استفاده نکرده اند تفاوت معنا داری وجود دارد. و نیز بین متغیرهای قضاوت اخلاقی و نمره انضباط، سن، سطح سواد والدین، معدل دانش آموزان همبستگی مثبت وجود دارد.