تکتم امامی

هدف از تحقیق حاضر، مقایسة اثر 5 و 10 هفته تمرین ایروبیک و یوگا بر مؤلفه های خودتوصیفی بدنی دانشجویان دختر بود. به این منظور 57 دانشجوی دختر غیرفعال دانشگاه فردوسی مشهد با دامنة سنی 25 – 19 سال که تجربه ای در روش های تمرینی منتخب نداشتند، انتخاب و به طور تصادفی و به تعداد مساوی به دو گروه تجربی ایروبیک و یوگا و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنیهای گروه های تجربی، به مدت 10 هفته، 2 جلسه در هفته و 60 دقیقه در هر جلسه، در برنامة تمرینی مشخص شرکت کردند و آزمودنیهای گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامة تمرینی سازمان یافته ای شرکت نداشتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامة خودتوصیفی بدنی (PSDQ) در سه نوبت شروع، وسط و پایان برنامة تمرین استفاده شد. تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی نشان داد در پایان 5 هفته تمرین، مؤلفه های هماهنگی و لیاقت ورزشی در گروه یوگا نسبت به گروه ایروبیک و کنترل به طور معنیداری بیشتر بود (05/0P<). همچنین در پایان 10 هفته تمرین در گروه یوگا مؤلفه های هماهنگی و فعالیت بدنی نسبت به گروه کنترل، و مؤلفة قدرت نسبت به گروه ایروبیک و کنترل به طور معنیداری بالاتر بود (05/0P<). علاوه بر این، مؤلفة هماهنگی در گروه ایروبیک به طور معنیداری بیشتر از گروه کنترل بود (05/0P<). آزمون t گروه های وابسته نشان داد در گروه یوگا، مؤلفه های لیاقت ورزشی و قدرت در پایان 10 هفته تمرین به طور معنیداری بیشتر از 5 هفته تمرین بود (05/0P<). نتایج نشان داد در گروه یوگا، افزایش معنیدار مؤلفه های هماهنگی، فعالیت بدنی و لیاقت ورزشی به تأثیرات 5 هفتة اول و افزایش معنیدار قدرت به تأثیرات 5 هفتة دوم تمرین مربوط است. این نتایج به مزیت نسبی تمرینات یوگا و نیاز به تعداد جلسات بیشتر برای بهبود برخی از مؤلفه های خودتوصیفی بدنی اشاره دارد.

" مقدمه: خود­ پنداره ی بدنی می­تواند تحت تاثیر برنامه­های مداخله­ای چون ورزش و تمرین بدنی یا برنامه ­های کاهش وزن قرار گیرد. بنا بر این ادراک بیشتر از نحوه ی شکل­گیری و شیوه­های تاثیر پذیری آن به وسیله ی روش­های تمرینی مناسب، برای نیل به سلامت روانی و رفتار مطلوب فردی، نقش مهمی را ایفا می­کند. هدف تحقیق حاضر بررسی اثر روش­های تمرین آیروبیک و یوگا بر مولفه­های خود ­توصیفی بدنی دانشجویان دختر است. روش کار: تعداد 57 دانشجوی دختر غیر­فعال دانشگاه فردوسی مشهد با دامنه ی سنی 25-19 سال که تجربه­­­ای در روش­های تمرینی منتخب نداشتند، به صورت داوطلبانه انتخاب و به طور تصادفی و به تعداد مساوی به سه گروه تجربی آیروبیک، یوگا و شاهد تقسیم شدند. آزمودنی­ها در گروه­­های تجربی، به مدت 10 هفته (2 جلسه در هفته و60 دقیقه در هر جلسه) در برنامه ی تمرینی مشخص شرکت کردند، اما آزمودنی­های گروه شاهد در این مدت در هیچ برنامه تمرینی سازمان­یافته­ای شرکت نداشتند. برای جمع­آوری داده­ها از پرسش نامه ی خود توصیفی بدنی در شروع و پایان برنامه ی تمرین استفاده شد و داده­ها از طریق تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی تحلیل شدند.یافتهها: در پایان دوره ی تمرین، خود پنداره­ ی بدنی و مولفه­های قدرت و فعالیت بدنی در گروه یوگا نسبت به گروه شاهد به طور معنی­داری بالاتر بود (05/0P<). مولفه ی هماهنگی نیز در گروه یوگا و آیروبیک به طور معنی ­داری بالاتر از گروه شاهد بود (05/0P<). نتیجهگیری: بر اساس نتایج فوق تمرینات یوگا در بهبود برخی از مولفه­های خود ­توصیفی بدنی از مزیت نسبی برخوردار است. "