مجید ادیب

بی تردید آموزش و به ویژه ارائهٔ شیوه های نوین و تأثیرگذار آن از مهم ترین ضرورت ها و دغدغه های هر کشوری در جهان نوین است. هدف از این مقاله این است که برخلاف آنچه به نظر می آید که شعر، ادبیات و ریاضیات بسیار دور از هم و بی ارتباط هستند، اما به اشکال مختلف ارتباط ذوقی با هم دارند. نام بسیاری از مشاهیر ریاضی هر عصر را می توان در آثار منظوم و منثور جست وجو کرد. شاعران از واژه ها، علائم و نمادها و ابزار ریاضیات و هندسه در اشعار خود بهره برده اند. بخش عمده ای از ادبیات (مانند امثال وحکم) نیز شامل مضامین عددی مانند ماه، تاریخ، عروض و معما است. در نام گذاری قالب ها و صنایع ادبی دیگر همچون قالب مثلث (3ضلعی) و مربع (4ضلعی) نیز اعداد نقش برجسته ای دارند. در طول تاریخ رفاقت و صمیمیت شعر و ریاضیات دستخوش فراز و فرودهایی شده است. در این مقاله به شیوه توصیفی تحلیلی ضمن مروری بر نزول و صعود این رفاقت، به هستی شناسی، چرایی ها و شباهت های شعر و ریاضیات پرداخته و با ارائهٔ نمونه هایی نشان می دهیم که چگونه شعر و ریاضیات هریک می توانند به نحوی مؤثر و نفوذپذیر به مفهوم و ملموس سازی یکدیگر کمک کنند. از همکاری این دو زبان می توان در آموزش نیز بهره مند شد.