مجید رئوفی

وقتی می‌گوییم موسیقی لاتین، موسیقی اعتراض به ذهن می‌آید. موسیقی انقلابی شاید واژه بهتری باشد. آن معنای عام اعتراض را خاص‌تر و لاتین‌تر جلوه می‌دهد. شاید در صدر موزیسین‌های انقلابی لاتین، ویکتور خارا قرار بگیرد. یک نام آشنا برای مخاطبان ایرانی که یادآور انقلاب بزرگ شیلی است. مثلث ویکتور خارا، پابلونرودا و سالوادور آلنده، از انقلاب شیلی، جدانشدنی‌اند. خارا ترانه «مانیفست» را در زندان پینوشه نوشت و در 41 سالگی کشته شد. در وصف او می‌شود صفحه‌ها نوشت و صفحه‌ها هم نوشته شده. اما در این پرونده، ما سعی می‌کنیم جنبه‌های دیگری از موسیقی لاتین – منهای وجه انقلابی و اعتراضی‌اش – را مرور کنیم. موسیقی لاتین این روزها قدرتمندترین ژانر موسیقی منطقه‌ای دنیاست و آنچه باعث شهرت، قدرت و تجارت فزون‌تر این سبک شده، نه موسیقی اعتراضی و انقلابی بلکه وجه فالک و بومی‌گرایانه‌ای است که با سبک‌های مدرن ترکیب شده و این ژانر موفق را شکل داده است.