افشار هنرور

میراث فرهنگی چوگان از ارزش های فرهنگی ایران زمین است. واکاوی داشته های چوگان بر مبنای مناطق و نمایاندن ارزش های آن به منزله ی سرمایه ی فرهنگی در قالب نوعی از گردشگری و نمایاندن هویت فرهنگی و عناصر فرهنگی موجود و استفاده ی بهینه در صنعت گردشگری، علاوه بر سود و منافع اقتصادی، در دیپلماسی فرهنگی و ورزشی نیز کارآمد و اثربخش است. هدف از پژوهش حاضر تبیین مفهوم گردشگری چوگان بر مبنای ارزش های گردشگری فرهنگی است. این مطالعه پژوهشی از نوع کاربردی است که به روش مروری اجرا شده است. از تجربه ی زیسته ی محقق در بیان محتوایی استفاده شده است. در بخش دیگر تحقیق، از داده های ثانویه استفاده شده است که این داده ها از مقالات تحقیقی، نشریات، وب سایت ها، گزارش های نظرسنجی و غیره جمع آوری شده است. بدین منظور، با مرور تحقیقات قبلی و استدلال مستقل و روش مند اکتشافی برای دستیابی به ایده ای نو و کاربردی برای ایجاد و توسعه ی مدلی تازه از انواع گردشگری به وسیله ی توصیف، تلفیق، تبیین روابط و روندهای موجود در بدنه ی دانش گردشگری استفاده شده است. نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که آداب، رسوم و فرهنگ و عناصر فرهنگی به خصوص چوگان به همراه نمودها و عناصر گوناگون هویتی آن، که نشان روشنی از تمدن ایران را حکایت می کنند، زمینه ی لازم برای ایجاد و توسعه ی گردشگری مستقل با عنوان «گردشگری چوگان» را دارند.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی و تحلیل عوامل موثر بر جذابیت و انتخاب مقصد با رویکرد گردشگری ورزشی در مناطق آزاد کشور طراحی و اجرا شد. برای انجام این پژوهش از رویکرد پژوهش آمیخته اکتشافی استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش این تحقیق دارای دو جامعه بود. جامعه ی اول مربوط به بخش کیفی تحقیق است و عبارت است از: گروه متخصصان مدیریت ورزشی و بازاریابی و گردشگری (خبرگان) که بر اساس دیدگاه ها و نظرات آنان ابزار تحقیق ساخته خواهد شد ( تعداد 15 نفر) و جامعه آماری بخش کمی تحقیق شامل اساتید تربیت بدنی دانشگاه های کشور ، کارشناسان ادارات ورزش و جوانان شهر های مناطق آزاد ، کارشناسان بخش گردشگری سازمان میراث فرهنگی و گردشگری ، مدیران آژانس های مسافرتی ، گردشگران ورزشی و به ویژه گردشگران مناطق آزادبودند و با توجه به حجم هر جامعه نمونه آماری مناسب (تعداد 313 نفر) از طریق نمونه گیری طبقه ای و به روش انتساب متناسب با حجم انتخاب شدند. نتایج بخش کیفی پژوهش نشان داد که جذابیت و انتخاب مقصد دارای چهار مؤلفه اصلی ( رضایت گردشگر، شخصیت مقصد (برند)، تصویر مقصد، بازاریابی مقصد) و 15شاخص می باشد. نتایج بخش کمی از دیدگاه نخبگان، که وضعیت کلی جذابیت و انتخاب مقصد با رویکرد گردشگری در مناطق آزاد کشور بالاتر از میانگین و نسبتا مطلوب نشان داد. همچنین شاخص های برازش مدل جذابیت و انتخاب مقصد با رویکرد گردشگری ورزشی در مناطق آزاد کشور نشان داد که مدل ارائه شده دارای برازش مطلوبی می باشد.

ایران از پتانسیل لازم برای جذب گردشگر ورزش های آبی   ساحلی برخوردار است، ولی دارای جایگاه مناسبی نیست. پژوهش حاضر به دنبال شناسایی موانع توسعه گردشگری ورزش های آبی  ساحلی در ایران است. جامعه پاسخگویان پژوهش در مرحله کیفی  شامل استادان، کارشناسان علوم ورزشی و گردشگری بوده است. برای این منظور، از مصاحبه نیمه ساختاریافته و همچنین پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. در مرحله کمّی، تعداد600 پرسش نامه بین گردشگران سواحل به صورت تصادفی خوشه ای، در مناطق کیش و هرمزگان و همچنین مازندران و گیلان، توزیع شد. یافته های معادلات ساختاری نشان داد که از میان موانع توسعه گردشگری بُعد زیرساخت از بیشترین اهمیت برخوردار است. با حذف موانعی مانند ساخت و ساز بی رویه در حریم دریا، عدم تفکیک محل استراحت و قایق رانی و شنا و همچنین تجهیزات ناکافی ناجیان زمینه توسعه گردشگری ورزش های آبی فراهم می شود؛ همچنین برگزاری جشنواره ها و مسابقات ورزش های آبی  ساحلی راهکارهای جدیدی در جهت توسعه گردشگری هستند. 

پژوهش های بسیاری در حوزه گردشگری ورزشی در کشور انجام شده است. اکنون زمان آن است که نگاهی کلی به وضعیت این پژوهش ها و یافته ها و رویکردهای کلی آن ها بشود. این مطالعه با هدف مرور نظام مند مقاله های مرتبط با گردشگری ورزشی انجام شده است. روش تحقیق به لحاظ ماهیت کیفی، از نظر هدف کاربردی و از جنس مطالعات ثانویه با رویکرد مرور نظام مند بوده است. نمونه پژوهش شامل مقاله های چاپ شده در نشریه های علمی پژوهشی داخل کشور در بازه زمانی 1388 تا 1398 به تعداد 104 مورد بود که از بانک های اطلاعاتNoormags ،Magiran ،Sid  و Ensani استخراج شده است. مقاله ها براساس ابعاد کلی وضعیت شناختاری، ساختاری، عملکردی، و استنادی مرور شدند. ابزار جمع آوری داده ها فهرست محقق ساخته بود که روایی آن به دست خبرگان و پایایی آن از طریق پایایی مصححان تأیید شد و برای تجزیه وتحلیل داده ها از بسته های نرم افزاری آی مایند مپ 9 و اس پی اس اس 21 استفاده شد.نتایج تحقیق نشان داد که روند چاپ مقاله های بررسی شده سیر صعودی داشته است و موضوع گردشگری ورزشی بیشتر مدنظر پژوهشگران مرد با تحصیلات مدیریت ورزشی بوده است. غالب پژوهش های انجام شده در کشور در ارتباط با گردشگری ورزشی فاقد بخش مجزای مبانی نظری بوده و عمدتاً با بهره گیری از روش های کمّی و با نظرسنجی از مدیران ارشد و کارشناسان انجام شده است.عمده مقاله ها به بررسی موضوع مدیریت و برنامه ریزی گردشگری ورزشی پرداخته اند و لازم است به سایر حوزه ها بیشتر پرداخته شود. همچنین لازم است بیشتر به منشأ پژوهشی مقالات نگارش شده، وجود مبانی نظری مشخص و مستدلل، و انجام پژوهش های آمیخته، توجه شود.

هدف تحقیق حاضر بررسی نقش سبک های رهبری مدیران باشگاه های خصوصی استان های غرب کشور در میزان کارآفرینی کارکنان این باشگاه ها بود. روش تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی است که به شیوه پیمایشی انجام شده است. نمونه نهایی تحقیق 480 نفر از کارکنان باشگاه های خصوصی غرب کشور بودند. ابزار جمع آوری اطلاعات دو پرسشنامه محقق ساخته بود که یکی در بخش کارآفرینی (82/0Cronbach's Alpha= ) و دیگری در بخش سبک های رهبری بودند (74/0Cronbach's Alpha=) که روایی آن ها توسط 12 نفر از اساتید تربیت بدنی تأیید گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از بسته ی نرم افزاری SPSS 18 به منظور انجام آمار توصیفی و نرم افزار لیزرل جهت انجام تحلیل عاملی تاییدی و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل های استنباطی و مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد که ضریب تأثیر سبک رهبری بر کارآفرینی معنادار بود (43/0 و 89/5T= ). ضریب تأثیر سبک رهبری مشارکتی به طور قابل توجهی معنادار می باشد (82/0 و13/8 T=). ضریب تأثیر سبک رهبری مشورتی نیز معنادار بود (45/0 و 62/6 T=). همچنین در میان سوالات مربوط به کارآفرینی " کاردانی و تدبیر"، "نیاز به موفقیت" و "کار تیمی کارکنان" بیشترین بار عاملی را داشتند. بنابراین می توان گفت که مدیران با سبک های رهبری مشارکتی و مشورتی می توانند کارکنانی کارآفرین داشته باشند

هدف: حضور تماشاگران در رویدادهای ورزشی سبب تولید درآمد اقتصادی بالایی می شود و از عواملی که تاثیر بسزایی در حضور تماشاگران دارد کیفیت خدمات مجموعه ورزشی است. از این رو، هدف این پژوهش بررسی عوامل مختلف موثر بر کیفیت خدمات استادیوم آزادی بود.روش شناشی: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است که به شکل میدانی انجام شده است. نمونه ی آماری این پژوهش 265 نفر از تماشاگرانی بودند که در دیدار دو تیم فوتبال استقلال و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی تهران حضور داشتند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق برگرفته مربوط به پرسشنامه رساله دکتری شانکدر دانشگاه اوهایو است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصین مدیریت ورزشی مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت (89/0=α). برای تجزیه و تحلیل داده ها از بسته ی نرم افزاری SPSS 16 به منظور توصیف متغیرها و آزمون فرضیه های تحقیق (در سطح معناداری 05/0) و نرم افزار لیزرل جهت انجام تحلیل عاملی تاییدی استفاده شد.یافته ها: نتایج تحلیل عاملی نشان داد متغیرهای محیط مجموعه ورزشی (با بار عاملی 85/0)، تعامل کارکنان مجموعه ورزشی (با بار عاملی 73/0)، قیمت محصولات و خدمات (با بار عاملی 71/0) و کیفیت دسترسی به مجموعه ورزشی (با بار عاملی 57/0) تاثیر معنی داری روی کیفیت خدمات مجموعه ورزشی داشتند. نتایج آزمون فریدمن نیز نشان داد متغیرهای دسترسی به مجموعه ورزشی (با میانگین رتبه 37/3)، تعامل کارکنان (با میانگین رتبه 22/2)، محیط مجموعه ورزشی (با میانگین رتبه 26/2) و قیمت محصولات و خدمات (با میانگین رتبه 16/2) به ترتیب مهم ترین عوامل موثر بر کیفیت خدمات مجموعه ورزشی آزادی بودند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت از دیدگاه تماشاگران محیط مجموعه ورزشی بیشترین تاثیر را روی کیفیت خدمات در استادیوم آزادی دارد که باید بیش از سایر متغیرها به آن توجه نمود

هدف: بحث کیفیت خدمات، رضایتمندی و تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی همواره موضوعی بحث انگیز بوده است. از این رو هدف این پژوهش بررسی رابطه ی کیفیت خدمات با رضایتمندی و تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی بود.روش شناسی: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است که به شکل میدانی انجام شده است. نمونه ی آماری این پژوهش 265 نفر از گردشگرانی بودند که در دیدار دو تیم فوتبال استقلال و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی تهران حضور داشتند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق برگرفته از پرسشنامه ای است که شانک در رساله ی دکتری خویش در دانشگاه اوهایو مورد استفاده قرار داده است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصین مدیریت ورزشی و روایی سازه با بهره گیری از تحلیل عاملی اکتشافی مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت (آلفای کرونباخ= 89/0). برای تجزیه و تحلیل داده ها از بسته ی نرم افزاری SPSS 19 به منظور انجام آمار توصیفی و تحلیل عاملی اکتشافی و نرم افزار لیزرل جهت انجام تحلیل عاملی تاییدی و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد رضایتمندی در رابطه ی بین کیفیت خدمات و تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی نقش میانجی ندارد. علاوه بر این، اگرچه رضایتمندی (با ضریب اثر 35/0) تاثیر معناداری روی تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی دارد؛ تاثیر کیفیت خدمات (باضریب اثر 56/0) بیشتر است. تاثیر کیفیت خدمات (با ضریب اثر 25/1) بر رضایتمندی نیز معنادار است..نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت با افزایش کیفیت خدمات گردشگری ورزشی و عوامل مربوط به آن می توان سطح رضایتمندی و تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی را افزایش داد.

هدف: بحث کیفیت خدمات، رضایتمندی و تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی همواره موضوعی بحث انگیز بوده است. از این رو هدف این پژوهش بررسی رابطه کیفیت خدمات با رضایتمندی و تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی بود.روش شناسی: روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است که به شکل میدانی انجام شده است. نمونه آماری این پژوهش 265 نفر از گردشگرانی بودند که در دیدار دو تیم فوتبال استقلال و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی تهران حضور داشتند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق برگرفته از پرسشنامه ای است که شانک در رساله دکتری خویش در دانشگاه اوهایو مورد استفاده قرار داده است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصین مدیریت ورزشی و روایی سازه با بهره گیری از تحلیل عاملی اکتشافی مورد تائید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت (آلفای کرونباخ= 89/0). برای تجزیه و تحلیل داده ها از بسته نرم افزاری SPSS 19 به منظور انجام آمار توصیفی و تحلیل عاملی اکتشافی و نرم افزار لیزرل جهت انجام تحلیل عاملی تأییدی و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد رضایتمندی در رابطه بین کیفیت خدمات و تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی نقش میانجی ندارد. علاوه بر این، اگرچه رضایتمندی (با ضریب اثر 35/0) تأثیر معنی داری روی تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی دارد؛ تأثیر کیفیت خدمات (با ضریب اثر 56/0) بیشتر است. تأثیر کیفیت خدمات (با ضریب اثر 25/1) بر رضایتمندی نیز معنادار است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج می توان گفت با افزایش کیفیت خدمات گردشگری ورزشی و عوامل مربوط به آن می توان سطح رضایتمندی و تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی را افزایش داد.

هدف از این پژوهش، طراحی الگوی توسعه ورزش های بومی و محلی (وربوم) با تأکید بر 3 جنبه احیا، ترویج و ارتقا در کشور می باشد. روش پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی بوده و به صورت پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری پژوهش را 2983 نفر از دست اندرکاران هیأت های ورزش همگانی و ورزش روستایی کشور، اعضای هیأت علمی رشته تربیت بدنی دانشگاه ها و کارشناسان ورزشی شاغل در سازمان ها و دانشگاه های کشور تشکیل دادند. ابزارگردآوری داده ها، پرسش نامه ای محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. داده ها توسط روش های آمار توصیفی و نیز تحلیل عاملی اکتشافی و مدل-سازی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که متغیرهای توسعه ای شامل احیا، ترویج و ارتقا، تأثیر معنا داری بر یکدیگر در ساختار الگو دارند. همچنین، متغیر احیا و متغیر ارتقا دارای تأثیر معناداری بر روی وضعیت موجود می باشند و وضعیت موجود نیز تأثیر معناداری بر روی اثرات توسعه وربوم دارد؛ لذا، در صورت اجرای مناسب مؤلفه های احیا و ارتقا انتظار می رود که شاخص های وضع موجود مانند نامناسب بودن میزان توسعه، برگزار نشدن مسابقات و تأکید بیش از حد بر ورزش قهرمانی، دستخوش تحولاتی گردد که به وضعیت مطلوب نزدیک تر شود. وضعیت موجود نیز به طور معناداری باعث ظهور و بروز اثرات مفید توسعه وربوم می گردد. تمامی مراحل در الگوی توسعه وربوم، در محیطی متشکل از 8 عامل اثرگذار قرار دارد و از آن ها تأثیر می پذیرد.

هدف: این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین گردشگری ورزشی با توسعه ابعاد منتخب شهری شامل از دیدگاه کارشناسان و دست اندرکاران در شهر تهران انجام گرفته است.  روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی- پیمایشی است. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه محقق  ای ساخته بود که جهت سنجش روایی محتوایی پرسشنامه از نظرات اساتید مدیریت و برای بررسی روایی سازه و دسته بندی سؤال ها از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. پایایی سؤال های پرسشنامه با انجام پژوهش راهنما و با استفاده از ضریب آلفا کرونباخ (95/0r=) تایید شد. نمونه آماری پژوهش ، 150 نفر ازکارشناسان بخش گردشگری سازمان میراث فرهنگی، مدیران و دست اندرکاران برگزاری رویدادهای ورزشی تهران بودند. تجزیه و تحلیل داده ها نیز با روش تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی توسط نرم افزارهای SPSS و LISREL صورت گرفته است. یافته ها:یافته هایحاصل از تحلیل عاملی تأییدی نشانگر وجود رابطه معنی دار میان متغیر گردشگری ورزشی و متغیرهای توسعه اشتغال زایی، ایجاد درآمد و کاهش فقر و سرمایه گذاری بود. اگرچه کلیه روابط معنی دار بود، اما رابطه میان متغیر گردشگری ورزشی با متغیر ایجاد درآمد و کاهش فقر از سایر روابط قوی تر بود. نتیجه گیری: رویدادهای ورزشی برگزار شده در شهر تهران، علاوه بر فواید کوتاه مدت و مستقیم می تواند فواید بلندمدت و غیر مستقیمی برای شهر داشته باشد . واژه های کلیدی: گردشگری ورزشی، اشتغال زایی، درآمد، سرمایه گذاری

این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی است که به صورت پیمایشی انجام گرفته است. نمونه آماری شامل 2983 نفر از دست اندرکاران هیأت های ورزش همگانی و ورزش روستایی و عشایری سراسر کشور، اعضای هیأت علمی رشته تربیت بدنی دانشگاه های سراسر کشور و متخصصان و کارشناسان ورزشی شاغل در سازمان ها و دانشگاه های کشور بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی آن با استفاده از نظرهای محققان و صاحب نظران و پایایی آن از طریق تحقیق راهنما تأیید شد (آلفای کرونباخ=77/0). داده ها توسط روش های آمار توصیفی و نیز تحلیل عاملی تأییدی و نرم افزارهای SPSS و LISREL تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که ""سادگی پرداختن به بازی های بومی"" و ""عدم نیاز به امکانات و فضای خاص"" مهم ترین جنبه های مثبت ورزش ها و بازی های بومی و محلی اند. همچنین ""نبود برنامه ریزی"" و ""عدم برگزاری مسابقات منظم"" از مهم ترین موانع توسعه این ورزش ها بودند. براساس نتایج تحلیل عاملی تأییدی «آموزش معلمان تربیت بدنی»، «اجرا در قالب درس تربیت بدنی در مدارس و دانشگاه ها» و «ترویج در دانشکده های تربیت بدنی» راهکار هایی بودند که بیشترین اهمیت را در متغیر ترویج داشتند. در متغیر ارتقای راهکارهای «تهیه طرح جامع ورزش های بومی و محلی» و «افزایش بودجه این بخش» دارای بیشترین اهمیت بودند. همچنین راهکارهای «آموزش در مدارس و دانشگاه ها» و «آموزش و اطلاع رسانی از طریق رسانه ها» به ترتیب اهمیت بیشتری در متغیر احیا داشتند.

در صنعت ورزش حرفه ای، ورزشگاه محل مهمی است که تماشاگران در آنجا ورزش را مستقیماً مصرف و تجربه می کنند. هدف از تحقیق حاضر ارائه مدل مفهومی از ارتباط علّی فضای دیداری و شنیداری با جذب و حضور مجدد تماشاگر در محیط ورزشگاه است. 403 نفر (127 زن و276 مرد) تماشاگر سوپر لیگ فوتبال و والیبال با روش تصادفی چندمرحله ای انتخاب شدند و پرسشنامه مربوط به جذب و حضور مجدد تماشاگران را تکمیل کردند. برای اندازه گیری ارتباط عوامل دیداری و شنیداری تماشاگران از مقیاس محقق ساخته براساس مطالعات لی و همکاران (2009) و برای اندازه گیری میزان جذب و حضور مجدد تماشاگران از مقیاس اندازه گیری کرونین، برادی و هالت (2000) استفاده شد. روایی آن را 10 تن خبرگان تأیید کردند و پایایی آن براساس دو روش بازآزمایی و همسانی درونی (آلفای کرونباخ) 92/. تعیین شد. یافته های مدل معادله ساختاری نشان داد عوامل دیداری (71/.) و شنیداری (58/.) )نحوه طراحی محیط ورزشگاه، رنگ و نور و جنبه زیبایی شناختی و کیفیت سیستم های صوتی) تأثیر مستقیم بر احساس لذت و تجربه تماشاگر در محیط ورزشگاه دارد. نتیجه کلی تحقیق نشان داد که رابطه مستقیم و مثبتی بین این عوامل با جذب تماشاگران و در نهایت حضور مجدد آنان در ورزشگاه وجود دارد.

هدف: هدف این پژوهش پاسخ گویی به این سؤال است که آیا مدیریت ورزشی، خود باید به طراحی آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بپردازد؛ یا اینکه آمیزه بازاریابی از پیش طراحی شده را اجرا نماید. روش شناسی: روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است که به صورت پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری پژوهش شامل 362 نفر از خبرگان و کارشناسان و صاحب نظران در زمینه گردشگری ورزشی و گردشگران ورزشی داخلی و خارجی شرکت کننده در رویدادهای ورزشی به میزبانی تهران بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای است که حاوی 24 سؤال از نوع مقیاس 5 رتبه ای «لیکرت» است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه با استفاده از نظر متخصصان مدیریت ورزشی و روایی سازه با بهره گیری از تحلیل عاملی اکتشافی مورد تائید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش «آلفای کرونباخ» مورد بررسی قرار گرفت (Cronbach'sAlpha=0.775). برای تجزیه و تحلیل داده ها از بسته نرم افزاری19  SPSS به منظور انجام آمار توصیف و تحلیل عاملی اکتشافی و نرم افزار لیزرل برای انجام تحلیل عاملی تأییدی و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که شاخص های برازش مدل تأثیر مدیریت ورزشی بر آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بهتر از شاخص های برازش مدل تأثیر آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی بر مدیریت ورزشی بود. در این مدل ضریب اثر رابطه بین مدیریت ورزشی و آمیخته بازاریابی گردشگری ورزشی 21/1 است. علاوه بر این، از میان متغیرهای مربوط به آمیخته بازاریابی گردشگری ورزشی شواهد فیزیکی بیشترین بار عاملی (84/0) را دارد. همچنین از عناصر مربوط به مدیریت ورزشی، عامل برگزاری مناسب رویداد بار عاملی (51/0) بیشتری دارد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج می توان گفت این مدیریت ورزش است که باید آمیزه بازاریابی گردشگری ورزشی را طراحی و سپس اجرا نماید.

هدف این پژوهش تعیین عوامل مؤثر بر کیفیت خدمات گردشگری ورزشی است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است که به شکل میدانی انجام گرفته است. نمونه آماری 265 نفر از گردشگرانی بودند که به طور تصادفی ساده از میان تماشاگرانی که در دیدار دو تیم فوتبال استقلال و پرسپولیس در تاریخ 10/1/1390 در ورزشگاه آزادی حضور داشتند، انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این تحقیق برگرفته از پرسشنامه شانک است. روایی و پایایی پرسشنامه به دقت تأیید شد (Cronbach's Alpha=0.892). برای تجزیه وتحلیل داده ها از بسته نرم افزاری SPSS 16 به منظور انجام آمار توصیفی و تحلیل عاملی اکتشافی و نرم افزار لیزرل برای انجام تحلیل عاملی تأییدی و مدلسازی معادله ساختاری (SEM) استفاده شد. نتایج نشان داد اگرچه هر سه متغیر «کیفیت دسترسی»، «کیفیت مجموعه ورزشی» و «کیفیت مسابقه» تأثیر معناداری بر «کیفیت خدمات گردشگری ورزشی» دارند، تأثیر کیفیت مسابقه بیشتر است و برای بهبود وضعیت گردشگری ورزشی باید به آنها توجه کرد.

صنعت گردشگری ورزشی جزء صنایع خدماتی محسوب می شود. در این نوع صنایع، حفظ مشتری مهم تر از جذب مشتریان جدید است. ارائه محصولات و خدمات باکیفیت، از مهم ترین عوامل حفظ مشتریان است. هدف این پژوهش، بررسی نقش ابعاد مختلف کیفیت خدمات گردشگری ورزشی در تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است و به شکل میدانی انجام شده است. نمونه آماری با توجه به تعداد متغیرها (16 متغیر) و بنا به نظر جیمز استیونس (15 نمونه به ازای هر متغیر) باید حداقل 240 نفر باشد. به همین منظور 265 نفر از گردشگرانی به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند که در دیدار برگشت دو تیم فوتبال استقلال و پرسپولیس در فرودین ماه سال1390 در ورزشگاه آزادی تهران حضور داشتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای است که شانک [1] در رساله دکتری خویش، در دانشگاه اوهایو، مورد استفاده قرار داده است. روایی صوری و محتوایی پرسشنامه، با استفاده از نظر متخصصین مدیریت ورزشی و روایی سازه، با بهره گیری از تحلیل عاملی اکتشافی تایید شد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ بررسی شد (Cronbach's Alpha=0.89) . برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 16 برای انجام آمار توصیفی و تحلیل عاملی اکتشافی و نرم افزار لیزرل جهت انجام تحلیل عاملی تاییدی و مدل سازی معادله ساختاری (SEM) استفاده شد. نتایج نشان داد اگرچه هر سه متغیر «کیفیت دسترسی»، «کیفیت مجموعه ورزشی» و «کیفیت مسابقه» تاثیر معناداری بر تمایل به بازگشت گردشگران ورزشی دارند، اما تاثیر کیفیت دسترسی بیش از دو متغیر دیگر است. لذا می توان گفت برای ارائه خدمات باکیفیت، باید به عوامل مختلفی توجه کرد، البته برخی از عوامل اهمیت بیشتری دارند.

امروزه اهمیت بازاریابی گردشگری ورزشی به عنوان یکی از شاخه های مطالعاتی گردشگری ورزشی، بیش از پیش مورد تایید قرار گرفته است. اولین گام در بازاریابی، بخش بندی بازار است و برای این کار، آگاهی از ویژگی ها و نیازهای مشتریان از اهمیت خاصی برخوردار است. پژوهش ها نشان داده است که مشخصه هایی مانند میزان جمعیت، توزیع سنی، میزان درآمد، جنسیت، اندازه خانواده، مکان جمعیت، میزان اوقات فراغت، نژاد، آموزش و تحصیلات، فعالیت ها، علائق و عقیده ها، دانش فنی، رفتار خرید و استفاده، مزایای مورد انتظار از محصول، میزان مصرف، و حتی محل سکونت بر رفتار گردشگری تاثیرگذار است و به عنوان شاخص های بخش بندی بازار و انتخاب بازارهای هدف ملاک قرار می گیرند. لذا این این پژوهش به دنبال این است که ویژگی های جمعیت شناختی و اولویت های گردشگران ورزشی را در ایران مورد بررسی قرار دهد. روش تحقیق از نوع توصیفی است که به شکل پیمایشی انجام شده است. نمونه آماری این تحقیق را 177 گردشگر ورزشی ایرانی و 125 گردشگر ورزشی خارجی تشکیل دادند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای محقق ساخته استفاده شد که روایی آن توسط متخصصین امر تایید گردید و پایایی آن نیز با استفاده از روش آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت (Cronbach''s Alpha=0.775). در این تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS، از روش های آماری توصیفی مانند فراوانی، درصد، میانگین و انحراف استاندارد استفاده شد. نتایج نشان داد حدود 60 درصد نمونه های آماری پژوهش به عنوان ورزشکار در سفر به سر می بردند، در مورد سن گردشگران نیز نتایج حکایت از این داشت که آن ها سن نسبتا جوانی داشتند (میانگین 27 سال) و اکثرشان (91٪) مرد بودند. ملیت گردشگران خارجی بیشتر مربوط به کشورهای همسایه ایران بود. اگرچه گردشگران ورزشی درآمد خیلی بالایی نداشتند اما به طور میانگین میزان هزینه ای که حاضر بودند در آن سفر بپردازند تقریبا با درآمد ماهیانه شان برابری می کرد. اکثر گردشگران (53 ٪) دارای تحصیلات دیپلم و پایین تر بودند. گردشگران عنوان کردند اولین بخش مورد علاقه برای گردشگری ورزشی ""دریا و سایر جذابیت های آبی"" است؛ آن ها ""تلویزیون"" را به عنوان اولین رسانه مورد علاقه جهت تبلیغات اظهارنمودند. مهم ترین عامل تاثیرگذار بر تصمیم به حضور گردشگران ورزشی در رویداد ورزشی مربوطه، خود مسابقه یا رویداد ورزشی بود و فصل بهار به عنوان فصل مورد علاقه بیشتر گردشگران (64/49 ٪) برای گردشگری شناخته شد. نتایج نشان داد که گردشگران ورزشی دارای ویژگی های خاصی هستند و تا حدود زیادی با سایر اقسام گردشگری متفاوت هستند. لذا در برنامه ریزی برای جذب گردشگران ورزشی بایستی به ویژگی های خاص آن ها توجه نمود و یک برنامه بازاریابی که بر تمامی گروه های گردشگری تمرکز نموده باشد نمی تواند در جذب گردشگران ورزشی به محل رویداد موفق عمل نماید.

هدف: هدف از این پژوهش تعیین عوامل موثر بر جذب و توسعه گردشگری ورزش های آبی در شهرهای ساحلی مازندران است.روش شناسی: برای این منظور پرسشنامه محقق ساخته ای بر اساس مقیاس پنج ارزشی لیکرت، شامل 23 سوال برای دو گروه کارشناسان و گردشگران تهیه شد و پس از تایید روایی و پایایی آن (آلفای کرونباخ 91/0 درصد)، نظر گردشگران و کارشناسان (استادان مدیریت ورزشی، رئیس و نائب رئیس ورزش های آبی، رئیس ادارات تربیت بدنی شهرهای ساحلی مازندران) بررسی شد. داده ها با استفاده از روش تحلیل عاملی تاییدی تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد تبلیغات و بازاریابی با ضریب کوواریانس 86/0 درصد مهم ترین عامل در توسعه و جذب گردشگر ورزش های آبی در شهرهای ساحلی مازندران است. مدیریت با ضریب کوواریانس 85/0 درصد، امکانات و تاسیسات با ضریب کوواریانس 71/0 درصد و زیرساخت ها با ضریب کوواریانس 59/0 درصد در اولویت های بعدی توسعه و جذب گردشگر ورزش های آبی قرار دارد.نتیجه گیری: بنابراین، در میان عامل های مورد بررسی مهم ترین عامل تبلیغات و بازاریابی است و بعد از آن عامل مدیریت قرار دارد که به نظر می رسد موثرترین عوامل در جذب گردشگر و توسعه گردشگری ورزش های آبی باشد.

گردشگری ورزشی در کشورهای مختلف جهان رشد چشمگیری دارد و در کشور ما نیز گسترش آن برای رشد صنعت گردشگری اجتناب ناپذیر است. پژوهش ها نشان داده اند که یکی ازمهم ترین راهکارهای توسعه گردشگری ورزشی، بازاریابی است. بسته های گردشگری ورزشی به عنوان یکی از مهم ترین پیامدهای بازاریابی، هم موجب افزایش زمان اقامت و کیفیت بازدید گردشگران ورزشی می شوند و هم هزینه های سفر را کاهش می دهند. ازاین رو در این پژوهش بر آنیم تا با بررسی عوامل مهم در کیفیت بسته های گردشگری ورزشی با رویکرد عناصر هفت گانه آمیخته بازاریابی بخش خدمات، اولویت این عوامل را شناسایی کنیم. برای این منظور 54 نفر از خبرگان که اعضای هیات علمی رشته های گردشگری و مدیریت ورزشی و مدیران وکارشناسان بخش تبلیغات و بازاریابی گردشگری بودند، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند و پرسشنامه محقق ساخته ای شامل 52 سؤال را که روایی و پایایی آن تایید شده بود، تکمیل کردند. نتایج نشان داد که «وجود تفریحات شبانه»، «استفاده از فناوری های جدید در برگزاری رویدادها»، «داشتن هنر، موسیقی و معماری غنی»، «وجود مکان های باستانی»، «وضعیت قیمت ها»، «آشنایی با فرهنگ و آداب و رسوم»، «مناسب بودن طبیعت» ، «توجه به سلیقه های گردشگران»، «وجود فرهنگ پذیرش گردشگر ورزشی»، «اطلاع رسانی به زبان انگلیسی» ، «کسب اطلاعات گردشگری از طریق تلفن همراه»، «وضعیت حمل ونقل و مناسب بودن شیوه رزرو محل اقامت»، برخی از عوامل مهم در کیفیت بسته های گردشگری ورزشی در کشور به شمار می روند که بر اساس عناصر آمیخته بازاریابی تعیین شده اند.

هدف: زنان از دیرباز با مسائل و مشکلات اجتماعی زیادی مواجه بوده اند که ازجمله می توان به فقدان فرصت و امکان برای انجام فعالیت ورزشی یا ممنوعیت پرداختن به آن در تاریخی نه چندان دور، باورهای نادرست فرهنگی در جامعه، تبعیض رسانه ها در خصوص پوشش خبری ورزش زنان، عدم تمایل حامیان مالی از ورزش زنان و غیره اشاره کرد، البته در مقایسه با گذشته، ورزش زنان پیشرفت های خوبی داشته است؛ تصویب قانون عدم تبعیض بین زن و مرد در برنامه های آموزشی در آمریکا به عنوان یک سرآغاز، افزایش تعداد زنان تصمیم گیرنده در سازمان های ورزشی کشورهای مختلف، افزایش بودجه های مربوط به ورزش زنان و برتری زنان در بعضی از رشته های ورزشی از جمله شواهدی هستند که برای این ادعا وجود دارد. با توجه به اهمیت ورزش زنان کشور از جنبه های مختلف جسمانی، روحی، اجتماعی و سیاسی و نیز گسترش نیافتگی ورزش در میان این قشر مهم جامعه و با توجه به برگزاری چهارمین دوره بازی های اسلامی زنان در شهریور 1384، پژوهش حاضر در صدد برآمد تا نقش ورزش حرفه ای را در گسترش ورزش زنان مسلمان از دیدگاه مدیران، مربیان و ورزشکاران شرکت کننده در این بازی ها بررسی کند. روش: روش این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی و ابزار آن پرسش نامه است که به صورت میدانی انجام شده است. نمونه آماری این پژوهش شامل تعداد 50 نفر از صاحب نظران و مدیران ورزشی زن فعال در سازمان تربیت بدنی، فدراسیون ها، دانشگاه ها، آموزش و پرورش و باشگاه های ورزشی تهران، 35 نفر از مربیان ایرانی و خارجی شرکت کننده در چهارمین دوره بازی های اسلامی زنان و 65 نفر از ورزشکاران ایرانی و خارجی شرکت کننده در این بازی ها هستند. داده ها از طریق آزمون آماری فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش حاکی از آن بود که از دیدگاه نمونه های آماری پژوهش، «نقش ورزش حرفه ای زنان مسلمان در افزایش مربیان زن مسلمان»، «نقش ورزش حرفه ای در تشویق زنان مسلمان به ورزش قهرمانی» و «نقش مثبت ورزش حرفه ای در استحکام پیوند دوستی کشورهای اسلامی» از جمله مهم ترین تاثیرات ورزش حرفه ای بر گسترش ورزش زنان مسلمان بود. با توجه به یافته های حاصل از این پژوهش، به نظر می رسد گسترش ورزش زنان مسلمان، دارای ابعاد چندگانه ای است که همگی باید همزمان و به طور موازی گسترش یابند. به علاوه، به دلیل کارکردهای مختلفی که حرفه ای سازی ورزش زنان مسلمان از ابعاد مختلف دارد، مسئولان فرهنگی، سیاسی، اجتماعی ورزشی و بهداشتی جامعه می توانند به گسترش ورزش حرفه ای زنان به عنوان یکی از ابزارهای مهم برای نیل به اهداف سازمانی خود توجه کنند.

هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی و مقایسه نگرش و آگاهی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار در مورد بازی های المپیک. به همین منظور، پرسش نامه محقق ساخته ای بین 2000 دانشجو (1006 مرد و 994 زن) دانشگاه های دولتی و غیردولتی سراسر کشور، به تفکیک پنج منطقه شمال، جنوب، غرب، شرق، و مرکز توزیع و جمع آوری شد. نتایج آزمون های آماری خی دو، کالموگراف اسمیرنف و t-student نشان داد که دانشجویان ورزشکار، در مقایسه با دانشجویان غیرورزشکار، مطالعه بیشتری درباره بازی های المپیک در قالب جزوه یا کتاب داشتند. اغلب، دانشجویان بین بازی های المپیک و سایر پدیده های اجتماعی تفکیک قایل نبودند. همچنین، 6/80 درصد از دانشجویان ورزشکار و 8/68 درصد از دانشجویان غیرورزشکار بازی های المپیک را در دوستی و اتحاد ملت ها و تعمیق روابط مؤثر دانسته اند. فقط 2/28 درصد از دانشجویان ورزشکار و 1/17 درصد از دانشجویان غیرورزشکار به درستی از زمان برگزاری المپیک مدرن آگاهی داشتند، اما 8/69 درصد از دانشجویان ورزشکار و 7/54 درصد از دانشجویان غیرورزشکار شهر محل برگزاری آخرین دوره بازی های المپیک را می دانستند. نتایج پژوهش نشان داد اگرچه در اکثر موارد میزان نگرش و آگاهی دانشجویان ورزشکار از گروه غیرورزشکار بالاتر بود، اما به جز در برخی موارد تفاوت معناداری بین دو گروه در نگرش و آگاهی نسبت به المپیک وجود نداشت. این اطلاعات نشان می دهد که دانشگاه های ما حتی برای دانشجویان ورزشکار (رشته تربیت بدنی) نمی توانند اطلاعات مربوط به المپیزم و فلسفه آن را تامین یا حتی تکمیل نماید. با توجه به نتایج تحقیق، دانشجویان آگاهی کافی در مورد المپیک و مبانی آن ندارند، لذا پیشنهاد می شود کمیته ملی المپیک وارد فعالیت مشترک با دانشگاه ها شود و اقدام به انتشار کتاب، نوار، لوح فشرده، پوستر، بروشور، جزوه، و منابع آموزشی و توزیع در میان دانشجویان نماید.