غلامرضا حبیبی راد

هدف: پژوهش حاضر باهدف مطالعه شیوه های استفاده از محیط های یادگیری مجازی در آموزش ادبیات فارسی بر اساس تجارب دبیران ادبیات فارسی انجام شد.روش پژوهش: این پژوهش با استفاده از روش تحقیق کیفی، از نوع پدیدارشناسی انجام شده است. جامعه آماری شامل تمامی دبیران آموزش ادبیات فارسی دوره اول متوسطه استان همدان بود. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، از بین دبیران ادبیات فارسی که حداقل دو سال تجربه تدریس در محیط های یادگیری مجازی داشتند، نمونه های مورد نظر انتخاب شدند و مصاحبه تا رسیدن به نقطه اشباع، ادامه یافت. پس از انجام مصاحبه ها، محتوای آنها، مکتوب و تحلیل شد. یافته ها: بر اساس نتایج یافته های حاصل از مصاحبه با معلمان ادبیات فارسی، 10 مضمون اصلی و 33 مضمون فرعی به دست آمد. مضامین اصلی شامل: محیط های یادگیری مجازی در تدریس ادبیات فارسی، استفاده از محیط یادگیری مجازی در روخوانی، قواعد زبان فارسی، تدریس بخش شعر، آیین نگارش، خودآزمایی ها، روش های تدریس ادبیات فارسی، ارزیابی ادبیات فارسی، مزیت ها و محدودیت های استفاده از محیط یادگیری مجازی در تدریس ادبیات فارسی است. نتایج: تدریس در محیط های یادگیری مجازی دارای مزیت ها و محدودیت هایی است. مطالعه تجارب معلمانی که استفاده از آموزش مجازی را تجربه کرده اند، می تواند بسیار ارزشمند باشد و به سایر معلمان در تدریس مبتنی بر آموزش مجازی، کمک خواهد کرد. در این پژوهش بر اساس تجارب دبیران ادبیات فارسی، چارچوبی ارائه شد که بر اساس آن، دبیران ادبیات فارسی می توانند در محیط های یادگیری مجازی، به شیوه های متنوعی، فعالیت های خود و دانش آموزان را در بخش های شعر، روخوانی، نثر، آیین نگارش و قواعد، طراحی و اجرا نمایند.