احمد نصرآبادی

هدف پژوهش تدوین چارچوب مفهومی برای توسعه دوچرخه سواری ایران بود. روش تحقیق از نوع کیفی (اکتشافی نظام مند) بود. جامعه آماری شامل صاحب نظران علمی و اجرایی مرتبط با موضوع پژوهش بود. نمونه آماری به تعداد قابل کفایت براساس اشباع نظری برآورد و به صورت هدفمند نمونه گیری شد (13 نفر). ابزار پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای نظام مند و مصاحبه نیمه ساختارمند شده بود. روایی ابزار براساس اعتبار علمی و حقوقی نمونه (افراد و اسناد) و میزان توافق بین مصححان کدگذاری و تایید گردید. روش تحلیل شامل کدگذاری چند مرحله ای بود. نتایج نشان داد که توزیع عوامل شناسایی شده (64 مورد) برای حوزه های دوچرخه سواری شامل: دوچرخه سواری عمومی (15 مورد)، دوچرخه سواری تفریحی (13 مورد)، دوچرخه سواری ورزشی (15 مورد) و مشترک سه حوزه (21 مورد) است. همچنین توزیع این عوامل برای ابعاد تحلیل همسوسازی نیز شامل؛ محورهای همسوسازی (13 مورد)، ظرفیت های همسوسازی (10 مورد)، چالش های همسوسازی (14 مورد)، راهبردهای همسوسازی (13 مورد) و پیامدهای همسوسازی (14 مورد) بود. براساس چارچوب می توان گفت که مدل پژوهش از اعتبار آماری و مفهومی مناسبی برای تحلیل راهبردی توسعه دوچرخه سواری برخوردار است. براساس محتوای مدل، توسعه دوچرخه سواری از یک الگوی سیستمی پیروی می کند و عوامل کلیدی و راهبردی آن تشکیل حلقه های علی معلولی به صورت افقی و عمودی در مدل می دهند که مدیران باید در برنامه ریزی، اجرا و ارزیابی آن را مبنا قرار دهند..