فهیمه مدرسی فر

هدف: هدف از اجرای پژوهش بررسی مدل علّی در روابط بین کیفیت تدریس آنلاین با رضایت الکترونیکی و پذیرش یادگیری دانشجویان دانشگاه آزاد بجنورد در دوران کوید 19 بود. روش پژوهش: در این پژوهش رابطه ساختاری کیفیت تدریس آنلاین با رضایت الکترونیکی و پذیرش یادگیری در قالب یک مدل علّی مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری در این پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد بجنورد در سال تحصیلی 1400-1399 که تعداد آنها برابر با 5400 نفر گزارش شد که با روش نمونه گیری در دسترس372 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه کیفیت تدریس آنلاین سراج (2002)، رضایت الکترونیکی خراسانی و دوستی (1390) و پذیرش یادگیری بر اساس مدل پذیرش فناوری دیویس (1986) بود. پایایی و روایی ابزار از طریق آلفای کرونباخ و تحلیل عاملی تأییدی محاسبه گردید. داده های حاصل از این پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS-v24 و 50/8 LISREL از روش مدل سازی معادلات ساختاری و آزمون های ضریب همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که کیفیت تدریس آنلاین به میزان 66/0 با رضایت الکترونیکی و به میزان 78/0 نیز با پذیرش یادگیری رابطه دارد. میزان رابطه بین کیفیت تدریس آنلاین با متغیرهای نوع فناوری مورد استفاده به میزان 47/0، بین کیفیت تدریس آنلاین با مدرس دوره های الکترونیکی به میزان 348/0 و بین کیفیت تدریس آنلاین با کیفیت و شیوه های یادگیری به میزان 982/0 رابطه مستقیم و معنی داری مشاهده شد. ولی بین کیفیت تدریس آنلاین با محتوای دوره های الکترونیکی رابطه معنی داری مشاهده نشد (188/0=P). همچنین میزان رابطه بین کیفیت تدریس آنلاین با عوامل فردی به میزان 678/0، با عوامل اجتماعی به میزان 235/0، با عوامل سازمانی به میزان 559/0، درک مفید بودن کاربرد به میزان 235/0، درک آسانی کاربرد به میزان 479/0، با نگرش نسبت به فناوری به میزان 615/0، با تمایل به کاربرد به میزان 233/0 و با استفاده از فناوری به میزان 729/0 ارتباط مستقیم دارد. نتیجه گیری: بنابراین می توان نتیجه گرفت که افزایش کیفیت تدریس آنلاین منجر به افزایش میزان رضایت و یادگیری بیشتر دانشجویان می شود.