فرشاد جمالی تنها

 نظام های سیاسی همواره خواسته هایی را در قالب اسناد تحولی و دستورالعمل های اصلاحی برای تغییر و تبدیل بازدهی های آموزشی به بازدهی های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مطرح می کنند. در این پژوهش، الزامات نهادی-سیاسی را در سه بعد بررسی کرده ایم: 1- شکل گیری، قانون گذاری و برنامه ریزی؛ 2- اجرا؛ و 3- ارزیابی برنامه های مدون شده در نظام های آموزشی منتخب. روش پژوهش کیفی و از نوع اسنادی و تطبیقی است. برای تحلیل داده ها از شیوه تحلیل تماتیک و الگوی تطبیقی جرج بردی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که ساحت آموزش و پرورش و مسأله توسعه در آن، روابط پیچیده ای با نظام سیاسی دارد. شناخت نوع منافع بازیگران مؤثر درون و بیرون نظام آموزشی و شیوه کنشگری آن ها در فهم و چگونگی توزیع کنترل در جامعه و مقایسه مسیر توسعه گرایی نهاد آموزش اهمیت دارد. سطح تحقق الزامات نهادی-سیاسی دولت در جامعه کره جنوبی بیشتر از سایرین است؛ چین توانسته است با اعمال برخی پویایی های نهادی به توفیقاتی در این زمینه دست یابد؛ و تسهیل گری عناصر فرهنگی اسلامی در ترکیه موجب همگرایی بازیگران سیاسی و جلب مشارکت در این حوزه شده است. پیامد سخت کیشی عناصر مذکور در مصر و چین، چالش هایی برای نظام آموزشی آن ها به وجود آورده است.