کارزان نیکدل

مقدمه و هدف: پژوهش حاضر باهدف تعیین اندازه اثر حمایت اجتماعی ادراک شده و سازگاری با مدرسه در پیش بینی فرسودگی تحصیلی دانش آموزان پسر انجام شد. روش شناسی پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر سقز در سال تحصیلی 1403 بودند که از طریق روش نمونه گیری در دسترس تعداد 100 نفر واجد شرایط و بر اساس ملاک ورود و خروج انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای موردمطالعه از پرسش نامه های فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران (2007)، حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت (1988)، سازگاری با دانش آموزان سینها و سینک (1993) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از روش های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام و با نرم افزار SPSS نسخه 23 صورت گرفت و سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشان داد که حمایت ادراک شده با فرسودگی تحصیلی رابطه منفی و معنادار و با مؤلفه سازگاری با مدرسه رابطه مثبت و معناداری داشت. همچنین رابطه سازگاری با مدرسه و فرسودگی تحصیلی رابطه منفی و معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش مؤید نقش اساسی حمایت اجتماعی ادراک شده و سازگاری با مدرسه در فرسودگی تحصیلی است. از آنجا که فرسودگی تحصیلی مانعی برای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. لازم است دست اندرکاران امر آموزش برنامه پیشگیرانه در زمینه افزایش متغیرهای یاد شده، تدوین و اجرا کنند.