ابوالقاسم یوسف سلطانیه

در کشورهای درحال توسعه که فاقد مکانیزم مشارکت شهروندان در تأمین هزینه های شهر هستند، تأمین درآمد شهرداری به سمت درآمد ناپایدار می رود. هدف از پژوهش حاضر اصلاح ساختارهای درآمدزایی پایدار شهرداری و ارائه الگوی درآمدی می باشد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش مصاحبه و پرسشنامه بوده که برای تأیید روایی و پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد.روش تحقیق در این پژوهش به صورت کیفی و کمی و انجام تحقیق توصیفی- پیمایشی بوده است. در زمینه جمع آوری داده ها نیز از پرسش نامه ی استانداردی که برای تحلیل پایدار منابع درآمدی، مورد مطالعه و قابلیت اجرای آنها در شهر تهران تهیه شد استفاده گردید. جامعه آماری تحقیق حاضر از دو گروه تشکیل شده است: گروه اول خبرگان سرمایه گذاری که تعداد آنها نامشخص و نحوه انتخاب آنها گزینشی است و نظراتشان در بخش تدوین و طراحی مدل استفاده شده و گروه دوم شامل مدیران، معاونان، مشاوران و کارشناسان بخش سرمایه گذاری، مالی و تشخیص درآمد 582 نفر بودند و با توجه به فرمول کوکران 232 نفر از آنان به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون های آماری در دو سطح توصیفی و استنباطی نظیرآزمون ضریب همبستگی پیرسون، آزمون t تک متغیره، آزمون کولموگروف - اسمیرنوف ، تحلیل عاملی اکتشافی و تأییدی ، از نرم افزارهای SPSS ویراست 21، MINITAB ویراست 17 و LISREL ویراست 8/8 استفاده شد. نتایج نشان داد بین ایجاد و گسترش منابع پایدار با رویکرد سرمایه گذاری و مشارکت و تقویت سرمایه گذاری و مشارکت به عنوان یکی از پایدارترین منابع کسب درآمد در شهرداری تهران ارتباط معناداری وجود دارد.