ساجده منصوری

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیرآموزش مُدَّرسین به عنوان منبع توصیه بر عملکرد سبک های یادگیری در روش های آموزشی مبتنی بر پیشینه های معماری بود. روش پژوهش با طرح آزمون شبه آزمایشی پیش-آزمون- پس آزمون با گروه گواه صورت پذیرفت. بدین منظور انتخاب آزمودنی ها در گروه آزمون و گروه گواه به روش نمونه گیری غیرتصادفی (غیراحتمالی) و بصورت هدفمند انجام شده؛ نمونه های مورد مطالعه را 39 نفر از دانشجویان دوره کارشناسی معماری دانشگاه آزاد تهران غرب در جریان کلاس طراحی-معماری در دو گروه موازی با 19 دانشجو(گروه آزمون) و20 دانشجو (گروه گواه) تشکیل می دهند. ابتدا سنجش داده های کمی از طریق پرسشنامه استاندارد بسته سبک های یادگیری کُلب برای هر دوگروه صورت پذیرفت. سپس آزمودنی های گروه آزمون، تحت تأثیر آموزش مُدّرس مبتنی بر پیشینه های معماری قرار گرفتند؛ درحالیکه گروه گواه از تأثیر آموزش دور نگه داشته شد؛ سپس درحالیکه هر دو گروه در شرایطی یکسان، از چهار پیشینه به عنوان پایلوت بهره مند بودند، پس آزمون اجرا گردید. نتایج نشان می-دهد آموزشی مُدَّرسین در روش آموزشی مبتنی بر پیشینه های معماری، با هدف قرار دادن تجربه عینی شاگرد در چرخه یادگیری، بر سبک یادگیری و به تبع آن عملکرد سبک های یادگیری تأثیرگذار است؛ آموزشی مُدَّرسین به عنوان منبع توصیه، می تواند با سیرِ هدفدارِ شاگرد در پیشینه ها، یادگیرنده را به سمتِ واگرایی سوق داده که موجبات تقویت خلاقیت او را رقم خواهد زد.

آموزش طراحی معماری وابسته به ویژگی های فردی یادگیرنده جهت کسب نتایج بهتر در کارگاه های طراحی است. یکی از این ویژگی ها، تفاوت در سبک یادگیری است که تفاوت های موجود میان افراد در روش های یادگیری را بیان می کند.  با وجود پژوهش های پیرامون پیشینه ها و روش های بهره گیری از مصادیق معماری به عنوان یک فعالیت رایج در فرآیند طراحی، در بدنه این روش آموزشی، به کمتر قرینه ای برمی خوریم که به روش یادگیری یادگیرنده جایگاهی سزاوار داده باشد؛ روش های آموزشی تجویزی و برای یادگیرندگانی مشترک با ویژگی های یکسان ارائه می شود.لذا تحقیق حاضر بر اساس تئوری سبک یادگیری دیوید کُلب در یکی از این روش های آموزشی، به تبیین تجربه سبک های یادگیری مختلف در بهره گیری از پیشینه های معماری پرداخته است. پژوهش با روش تحقیق شبه آزمایشی(پیش آزمون-پس آزمون) با برگزاری آزمون های استاندارد (آزمون عملکردی و پرسشنامه سبک های یادگیری کُلب) از دانشجویان درس مقدمات طراحی معماری3 دانشگاه آزاد تهران غرب، انجام شده است.یافته ها نشان می دهد سبک های یادگیری مختلف، تجربه متفاوتی از الگوی برداشت دانش از پیشینه های معماری دارند؛ سبک واگرا، موفقیت بیشتری در بهره گیری از دانش پیشینه ها با استفاده از الگوی برداشت نشان داده اند؛ درحالیکه کمترین پراکنش را در میان سبک های یادگیری دارد. لذا شایسته است روش های آموزشی با تقویت تجارب عینی یادگیرنده با پیمایش در آثار معماری، در راستای تقویت سبک واگرایی با ترجیحات یادگیری شاگردان منطبق گردد.