سجده مرادی

هدف از انجام این پژوهش شناسایی موانع واگذاری اماکن ورزشی وزارت ورزش و جوانان به بخش خصوصی می باشد. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد. نمونه آماری همان جامعه آماری پژوهش، شامل 145 نفر، متشکل از معاونین، مدیران و کارشناسان ورزشی اداره ورزش و جوانان، اساتید تربیت بدنی دانشگاه ها و مدیران باشگاه ها و اماکن ورزشی خصوصی استان قزوین می باشند. ابزار اندازه گیری تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته بود که بر اساس آلفای کرونباخ، ضریب پایایی آن 91/0 محاسبه گردید و همچنین روایی محتوایی آن مورد تایید متخصصان قرار گرفت. روش های آماری مورد استفاده شامل آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، تی تک گروهی و فریدمن می باشد. مقادیر مربوط به میزان واریانس تبیین شده توسط هر یک از عوامل نشان می دهد که موانع اقتصادی، موانع مدیریتی، موانع فرهنگی اجتماعی و موانع حقوقی و قانونی در رتبه های اول تا چهارم قرار دارند. با توجه به این که عوامل اقتصادی و مدیریتی در رتبه های بالاتری قرار گرفته اند بنابراین می توان در زمینه اقتصادی با تضمین سودآوری و درآمدزا بودن سرمایه گذاری در ورزش، کاهش نرخ سود تسهیلات اعطایی برای سرمایه گذاری بخش خصوصی و افزایش سطح امنیت سرمایه گذاری، در زمینه مدیریتی با تدوین ساز وکار مناسب برای جذب و افزایش سرمایه گذاری در ورزش، کاهش مشکلات اجرایی در راستای سیاست های اصل 44 قانون اساسی و همچنین کاهش مشکلات زیرساختی در واگذاری بخش های دولتی ورزش به بخش خصوصی، شرایط لازم را برای واگذاری اماکن ورزشی به بخش خصوصی فراهم نمود.

هدف از این پژوهش مطالعه پارامترهای تأثیرگذار بر محیط عمومی ورزش قهرمانی است. روش تحقیق توصیفی – پیمایشی و از نظر هدف، بنیادی نظری است. متغیر وابسته این پژوهش ورزش قهرمانی با شاخص جایگاه کشورها در المپیک 2012 لندن و 2016 ریو است و متغیرهای مستقل پژوهش شامل میزان جمعیت کشورها، میزان وسعت سرزمینی کشورها، میزان تولید ناخالص داخلی کشورها، میزان سطح رفاه کشورها و شاخص توسعه علمی است. شیوه جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و ابزار اندازه گیری تحقیق، فرم های جمع آوری داده ها بوده است، که از سایت های معتبر اطلاعات سنجی استخراج شد. جامعه آماری پژوهش شامل اطلاعات کشورهایی که در المپیک 2012 و 2016 دارای جایگاه بوده اند، است. برای تجزیه وتحلیل یافته ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده شد. نتایج تأثیر سه عامل میزان جمعیت، وسعت سرزمینی و تولید ناخالص داخلی را بر توسعه ورزش قهرمانی تأیید و تأثیر دو عامل سطح رفاه و علمی را تأیید نکرده است. همچنین نتایج نشان داد تأثیر این عوامل در قاره های مختلف متفاوت است. در نهایت می توان گفت این پنج عامل به تنهایی قادر به پیش بینی توسعه ورزش قهرمانی نیستند و در تعامل با یکدیگر و سایر عوامل مستقیم می توانند اثرگذار باشند.