زهره رنجبرپور

سیمین دانشور و سحر خلیفه ، دو نویسنده مشهور ایرانی و فلسطینی از جمله افرادی هستند که در آثارشان از نماد استفاده کرده اند. در این مقاله سعی شده است تا جنبه های نمادین مضامین مشترکی که هر دو نویسنده در اثر خود «جزیره سرگردانی» و «حبی الأول» از آن ها به عنوان نماد استفاده کرده اند و برخی معانی آن ها استخراج گردد. اینگونه برمی آید که هر دو نویسنده در آثار خود، موضع گیری صریحی نسبت به قضایای سیاسی و اجتماعی کشورشان داشته اند که با واقعیت موجود در جامعه همخوانی دارد و این موضع گیری در گفت وگو و شخصیت های داستانی نمایانگر است. گفت وگو با توجه به فضای داستان، نقش اساسی در معرفی شخصیت ها و خصوصیت های روحی و خلقی آنان دارد و به پیشبرد داستان کمک شایانی کرده است.

مصر من بلاد استخدمت القصه و الروایه فی أدبها بصوره کثیره ومن کتابها الشهیره یوسف ادریس . «ألیس کذلک» من إحدی روایات یوسف ادریس التی تطرق فیها إلی شخصیات مختلفه من طبقات الوسطی والسفلی، ومعالجه مشاکلهن والظلم الذی مارسه المجتمع. قد حاولنا فی هذه الدراسه الإستعانه بالمنهج الذی یتناسب مع حاجات البحث ولجأنا إلی المنهج الوصفی- التحلیلی فی هذه الدراسه. سنحت لیوسف ادریس فرصه لتصویر أفکار الشخصیات وأعمالها وفقرها وتشرّدها وجهلها وإحباط أملها مستخدماً أسلوب التصویر المباشر للشخصیات الروایه ولدیها مجموعه متنوعه من الشخصیات الرئیسیه والثانویه والبسیطه. أغلبیه شخصیات هذه الروایه رمزیه بحیث یرمز کل واحده منهن إلی مجموعه من الأشخاص فی المجتمع.