مهری مهدیخانی

امروزه در اثر تغییر و تحولات پیش بینی نشده محیطی و تکنولوژیکی توجه به صرفه جویی ها، افزایش نوآوری و انعطاف پذیری برای انواع کسب وکارها در کسب مزیت رقابتی پایدار امری ضروری است. در این میان آنچه به سازمان ها در افزایش توانایی ها و رویارویی با چالش ها یاری می رساند، ایجاد و پرورش تیم های مناسب و اثربخش از افراد است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر عوامل شخصیتی بر انسجام تیمی کارکنان شرکت اسنوا با توجه به نقش میانجی اشتراک دانش است. پژوهش توصیفی از نوع همبستگی از طریق الگویابی معادلات ساختاری (SEM) است ازاین رو داده های بررسی شده از طریق پرسشنامه های استاندارد عوامل شخصیتی گلدبرگ (1992)، تسهیم دانش چانگ و همکاران (2015) و انسجام تیمی وستر و ویس (1991) در میان کارکنان شاغل در شرکت اسنوا در سال 1399 و به حجم نمونه 278 نفر گردآوری و در ارزیابی الگوی پیشنهادی از نرم افزارهای SPSS و AMOS استفاده شده است. نتایج نشان داد میان چهار مورد از عوامل شخصیتی (برونگرایی، توافق پذیری، وظیفه شناسی و گشودگی نسبت به تجربه) و اشتراک دانش با انسجام تیمی کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ اما میان عامل شخصیتی (روان رنجوری) و انسجام تیمی کارکنان رابطه مثبت و معنادار وجود ندارد. مسیرهای غیرمستقیم عوامل شخصیتی نیز از طریق اشتراک دانش با انسجام تیمی در کارکنان معنادار است. لذا می توان گفت عوامل شخصیتی در کنار سایر عوامل ازجمله اشتراک دانش، نقش کلیدی در انسجام تیمی ایفا می کنند و لزوم توجه به این عوامل در برنامه های آموزشی برای تقویت انسجام تیمی مفید است.