اعظم پیشادست

هدف این مطالعه بررسی و شناسایی تفاوت ها بین مدرسان محتوای زبان انگلیسی با اهداف دانشگاهی (EAP) و مدرسان رشته زبان انگلیسی از نظر باورهای بیان شده آن ها درباره شایستگی تدریس و مشارکت در فعالیت های توسعه حرفه ای بود. علاوه بر این، به دنبال یافتن نگرش دانشجویان نسبت به تمرینات کلاسی انجام شده توسط مدرسان زبان انگلیسی برای اهداف خاص دانشگاهی (ESAP) بود. برای انتخاب مدرسان، از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد تا مدرسان با تجربه و مرتبط با تدریس ESAP در نظر گرفته شوند. در مجموع، 80 مدرس شامل 40 مدرس زبان انگلیسی و 40 مدرس ESAP انتخاب شدند. برای انتخاب دانشجویان، از بین دانشجویان مقاطع کارشناسی در رشته های مختلف دانشگاهی، 80 دانشجو به طور تصادفی انتخاب شدند تا از نگرش های آنان نسبت به تمرین های تدریس مدرسان ESAP مطلع شویم. روش های جمع آوری داده ها شامل استفاده از پرسشنامه های شایستگی تدریس و توسعه حرفه ای برای مدرسان و پرسشنامه تمرین های کلاسی برای دانشجویان بود.مدرسان به پرسشنامه های صلاحیت های تدریس و فعالیت های توسعه حرفه ای پاسخ دادند. دانشجویان به پرسشنامه تمرین های کلاسی مدرسان ESAP، پاسخ دادند. نتایج تحلیل های آماری نشان داد که بین مدرسان عمومی و تخصصی زبان انگلیسی در مهارت های دریافتی، گرامر و واژگان، ترجمه، بازخورد و تصحیح خطا، رویکرد های کلاس، برنامه درسی ESAP و مطالب درسی، تفاوت معناداری وجود دارد.علاوه بر این، مشخص شد که بین مدرسان زن و مرد از نظر نگرش نسبت به پیشرفت حرفه ای، شایستگی تدریس و عملکرد کلاسی تفاوت معناداری وجود ندارد.

پژوهش حاضر به بررسی تأثیر تکیه گاه سازی انگیزشی، فراشناختی و مبتنی بر فناوری در توسعه توانایی نوشتاری زبان آموزان ایرانی می پردازد. شرکت کنندگان 60 زبان آموز بودند که بر اساس عملکردشان در آزمون مقدماتی انگلیسی (PET) انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه مساوی قرار گرفتند. سپس برای سنجش توانایی نوشتاری آنان در ابتدای مطالعه، پیش آزمون گرفته شد. در گروه تکیه گاه سازی مبتنی بر فناوری، نرم افزاری توسط متخصص کامپیوتر طراحی شد که شامل تکالیف مختلفی بود. در گروه تکیه گاه سازی انگیزشی، آموزش نوشتن بر اساس فعالیت هایی بود که انگیزه فراگیران را برانگیخت. در گروه تکیه گاه سازی فراشناختی، آموزش تکیه گاه سازی شده ی نوشتن در راهبردهای فراشناختی ادغام شد. شرکت کنندگان تمامی گروه ها در پس آزمون شرکت کردند. در پایان مطالعه، تمامی شرکت کنندگان در یک مصاحبه شرکت کردند. نتایج نشان داد که تکیه گاه سازی مبتنی بر انگیزه مؤثرترین تکنیک در افزایش توانایی نوشتن زبان آموزان زبان انگلیسی است. نتایج مصاحبه همچنین نشان داد که تکنیک های تکیه گاه سازی به طور مداوم مهارت های نوشتاری زبان آموزان را بهبود می بخشد. مقدار کافی آموزش تکیه گاه سازی به زبان آموزان زبان انگلیسی کمک می کند تا بهترین تلاش خود را برای پر کردن شکاف در منطقه ی مجاور رشد خود انجام دهند. نتایج این مطالعه ممکن است برای معلمان زبان انگلیسی در حذف یا به حداقل رساندن اثرات معکوس روش ها و استراتژی های سنتی بر رفتار و یادگیری زبان آموزان مفید باشد.