سجاد شکرچیان

نحوه تأمین فناوری یکی از مسائل مهم مدیریت راهبردی بنگاه هاست که در سال های اخیر توانسته است پژوهش های زیادی را به خود اختصاص دهد. با وجود انجام مطالعات متعدد، هنوز نیاز به تحقیقات بیشتر جهت شناسایی عوامل اثرگذار بر نحوه تأمین فناوری در کشور ایران با ویژگی های خاص خود احساس می شود. علاوه بر این، لازم است عوامل اثرگذار در هر صنعت به طور خاص، بررسی و شناسایی شوند. مقاله حاضر سعی دارد عوامل اثرگذار بر انتخاب نحوه تأمین فناوری در صنعت زیست دارویی ایران را با مطالعه موردی یکی از بنگاه های این صنعت، مشخص کند. داده های این پژوهش از طریق مصاحبه با کارمندان شرکت سیناژن، کارمندان انستیتوپاستور و سیاست گذاران حوزه زیست فناوری و همچنین منابع آرشیوی جمع آوری و با استفاده از روش نظریه سازی بنیادی تحلیل شده اند. «فرصت رسیدن به محصول»، «نیاز به تایید»، «میزان وجود زیرساخت تولید سویه در کشور»، «ترس از تحریم فناوری» و «قابلیت های فناورانه بنگاه» به عنوان عوامل اثرگذار بر نحوه تأمین فناوری سویه شناسایی گردید و در مورد نحوه اثرگذاری هر یک از آنها فرضیاتی توسعه داده شد. علاوه بر آن، «ویژگی های صنعت زیست دارو» به عنوان عامل زمینه ای مورد شناسایی قرار گرفت