ویدا سادات رضوی

هدف : هدف پژوهش حاضر، طراحی و اعتبارسنجی بسته آموزشی مدیریت استرس و خشم بر مبنای روش کتاب درمانی و بازی درمانی در کودکان بود. روش پژوهش: این پژوهش چند وجهی است، کندو کاو در این پدیده چند وجهی محقق را به انتخاب روش تحقیق آمیخته کیفی-کمّی) سوق داد. از میان روش های تحقیق آمیخته از طرح تحقیق آمیخته اکتشافی متوالی استفاده خواهد شد. به منظور جمع آوری داده ها، علاوه بر استفاده از مطالعات کتابخانه ای و مبانی نظری بر گرفته از تحلیل محتوا، از مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته برای درک بیشتر استفاده خواهد شد. یافته ها: نتایج این بررسی نشان می دهد که پکیج های بازی درمانی، قصه درمانی می تواند مورد استفاده روان شناسان در درمان کردن استرس و خشم در کودکان قرار گیرد . نتایج حاصل همچنین نشان داد میانگین پرخاشگری و استرس پس از استفاده از بازی درمانی و کتاب درمانی، به طور معناداری کاهش داشته است. نتیجه گیری: یافته های به دست آمده از این پژوهش اشاره به این موضوع دارد که استفاده از این روش ها، منجر به کاهش استرس کودکان و افزایش پذیرش آنها در جامعه می شود.

هدف: این پژوهش با هدف مقایسه تأثیر دو روش آموزش برنامه فرزند پروری مثبت و کتاب درمانی با رویکرد طرحواره بر اضطراب کودکان انجام شده است. روش: طرح پژوهش از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان پسر 7 تا 10 ساله مدارس ناحیه دو شهر کرمان در سال 1398 بود که از مسیر فهرست رفتاری کودک آخن باخ (آخنباخ و رسکورلا ، 2001) از بین آنها 45 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه 15 نفره تقسیم شدند. دو گروه 15 نفره آزمایشی ( آموزش گروهی فرزند پروری مثبت، کتاب درمانی با رویکرد طرحواره) و یک گروه به عنوان گروه کنترل. فرزند پروری مثبت در 8 جلسه 90 دقیقه ای و کتاب درمانی در 4 جلسه 60 دقیقه ای برای مادران این کودکان اجرا شد و دوباره فهرست رفتاری کودکان آخن باخ (CBCL ) به وسیله مادران هر سه گروه تکمیل شد. گروه کنترل هیچ گونه مداخلاتی دریافت نکردند. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS-20 و روش تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج، اثر بخشی هر دو روش بر کاهش اضطراب را نشان داد. آموزش گروهی فرزند پروری مثبت نسبت به روش کتاب درمانی اثربخشی بیشتری داشت. نتیجه گیری: بنابراین به نظر می رسد این دو روش ، راهبردهای مؤثری هستند که می توان آنها را در تدوین طرح های روان درمانی کودکان با مشکل اضطراب مد نظر قرار داد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر بسته آموزشی مقابله با خشم، بر کنترل رفتارهای پرخاشگرانه کودکان انجام شده است. روش پژوهش: از نظر هدف، پژوهش حاضر از نوع پژوهش های کاربردی و روش آمیخته اکتشافی متوالی است. تحلیل مصاحبه در این پژوهش بر اساس نرم افزار مکس کیودا انجام شده است، جهت جمع آوری اطلاعات در این پژوهش، دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. در بخش کیفی از روش نمونه گیری هدفمند و در بخش کمی مبتنی بر طرح نیمه تجربی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه گواه استفاده شد که نمونه های پژوهش با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گواه و آزمایش به صورت تصادفی کاربندی شدند. اشباع در بخش کیفی در این تحقیق پس از مصاحبه با 12 نفر حاصل شد. ابزار پژوهش پرسشنامه مشکلات رفتاری کودکان شهیم (1385) بود. گروه آزمایش تحت آموزش بسته تدوین شده محقق ساخته در ده جلسه به مدت 60 دقیقه قرار گرفتند. در بخش کیفی برای تجزیه تحلیل داده از روش تحلیل مضمون و در بخش کمی برای تجزیه و تحلیل داده ها از واریانس اندازه های تکراری استفاده شد. یافته ها: تحلیل نتایج کیفی نشان داد که به طور کلی در سه بعد اصلی درک و آگاهی، کنترل و مهارت های مقابله 12 ملاک اصلی همزاد پنداری، شبیه سازی خشم و استرس، درک دلایل خشم و استرس، شناخت فرایند ایجاد شده خشم و استرس، حفظ حالت، آرامش سازی، حواس پرتی توقف فکر، خنثی سازی، جایگزین سازی، بازسازی شناختی، مهارت دهی بر ایجاد یک پروتکل آموزشی مدیریت خشم و استرس در کودکان نقش دارد. در بخش کمی نتایج آموزش نشان داد که پروتکل تدوین شده بر مدیریت و کنترل پرخاشگری (79/65=F، 001/0=P) در مرحله پس آزمون موثر بود و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار گزارش شد. نتیجه گیری: پژوهش نشان داد که کودکان نیاز به تغییر مواضع مشکل زا بر مبنای شرایط سنی خویش دارند، در زمینه پرخاشگری ارائه مدل های قهرمان که توانمندی کنترلی و مقاومت بیشتری چه در بازی و چه در داستان گویی مساله ای است که با تغییر الگوی حاصل زمینه بهبود تطبیق و هماهنگ سازی با این شرایط را برای کودک موجب می شود.

هدف: هدف این پژوهش تعیین اعتبارسنجی و هنجاریابی پرسشنامه تفکر و یادگیری مفهومی سازنده نگر نوجوانان پسر بود. روش پژوهش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان پسر مدارس دولتی متوسطه دوم شهر جیرفت در سال تحصیلی 1399-1400 بودند. حجم نمونه اولیه 210 نفر بود که به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش مقیاس تجدید نظر شده تفکر و یادگیری مفهومی سازنده نگر پوردی و هاتی (2012) و مقیاس تفکر سازنده اپستاین و مایر (1990) بود. تحلیل داده های با روش تحلیل عوامل تائیدی و بررسی شاخص های روانسنجی در نرم افزارهای spss-19 و AMOS انجام گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی تائیدیب با حذف 4 سئوال؛ وجود شش عامل کسب اطلاعات، به خاطر آوردن، وظیفه، تغییر شخصی، زمان و مکان و شایستگی اجتماعی را تائید کرد. همچنین نمره کل پرسشنامه و مولفه های آن با پرسشنامه تفکر سازنده اپشتاین و مایر همبستگی معناداری به دست آمد (05/0=P)؛ روایی همزمان 71/0 و ضریب آلفای کرنباخ 75/0 به دست آمد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده می توان گفت پرسشنامه تفکر و یادگیری مفهومی سازنده نگر پوردی و هاتی از اعتبار و پایایی لازم برخوردار است.