موسی عبادی

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش ریاضی مبتنی بر فناوری بر توسعه دانش محتوایی تربیتی (PCK) دانشجومعلمان رشته آموزش ابتدایی است. این پژوهش از لحاظ هدف از نوع پژوهش های کاربردی است که با استفاده از روش پژوهش شبه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون اجرا شده است. جامعه پژوهش شامل 320 نفر از دانشجومعلمان دختر رشته آموزش ابتدایی دانشگاه فرهنگیان همدان بود که از بین آنها یک گروه به تعداد 23 دانشجومعلم با دیپلم علوم انسانی و یک گروه به تعداد 23 دانشجومعلم با دیپلم تجربی و ریاضی از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، آزمون محقق ساخته دانش محتوایی تربیتی ریاضی بود که دانش محتوایی تربیتی مربوط به مفاهیم ریاضی را در دو بخش پیش آزمون و پس آزمون، مورد ارزیابی قرار داد. در کلاس های هر دو گروه، آموزش ریاضی مبتنی بر فناوری بر اساس MATLAB GUI و از طریق برنامه (MathsApp) در 10 جلسه دو ساعته انجام گرفت. در این پژوهش به منظور تحلیل داده ها از آزمون های آماری t همبسته با طرح اندازه گیری مکرر و آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج یافته ها نشان داد آموزش ریاضی مبتنی بر فناوری در توسعه دانش محتوایی تربیتی دانشجومعلمان رشته آموزش ابتدایی با دیپلم انسانی؛ و دانشجومعلمان رشته آموزش ابتدایی با دیپلم ریاضی و تجربی، تأثیر معنی داری دارد. همچنین نتایج نشان داد در زمینه تأثیر آموزش ریاضی مبتنی بر فناوری در توسعه دانش محتوایی تربیتی دانشجومعلمان، تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود ندارد.

هدف این پژوهش مقایسه دانشجو- معلمان و مهارت آموزان ماده 28 از لحاظ صلاحیتهای تدریس مبتنی بر فاوا در آموزش ریاضی بود. روش این پژوهش از نوع شبه تجربی با طرح گروههای ایستا بود که 20 نفر از دانشجو- معلمان و 20 نفر از مهارت آموزان ماده 28 استان آذربایجان شرقی در سال تحصیلی 98- 1397 نمونه آن بودند. هر دو گروه محتوای آموزش ریاضی دوره ابتدایی را با استفاده از نرم افزارهای چندرسانه ای و در محیط نرم افزار استوری لاین دریافت کردند. برای اندازه گیری سطح متغیر TPACK [تی پک (دانش محتوایی، پداگوژیکی و فناورانه)] از پرسشنامه سنجش دانش محتوایی ساهین (2011) با شش خرده مقیاس تی پک دانش محتوا، دانش پداگوژی، دانش فناوری، دانش آموزش محتوا، دانش پداگوژی/ فناوری و دانش محتوا/ فناوری استفاده شد که روایی و پایایی آن پس از اجرای مقدماتی در سطح مطلوب ارزیابی شد و برای سنجش سطح متغیر دانش، نگرش، مهارت و خودکارآمدی رایانه ای، پرسشنامه صلاحیتهای مبتنی بر فاوای سراجی و رستمی (1395) با 33 گویه به کار برده شد که مقدار پایایی کلی پرسشنامه 0/89= α بود. نتایج با اجرای پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که میانگین نمرات دانشجو- معلمان در مؤلفه های دانش محتوا، دانش پداگوژی، دانش فناوری، دانش آموزش محتوا، دانش پداگوژی/فناوری و خودکارآمدی رایانه ای بالاتر از مهارت آموزان ماده 28 است و این اختلاف در سطح اطمینان پنج درصد معنادار است. میانگین نمرات گروه ماده 28 در مؤلفه های دانش محتوا/فناوری، دانش شناختی فناوری و مهارت به کارگیری فناوری بالاتر از میانگین نمرات دانشجو- معلمان بوده است و این اختلاف در سطح اطمینان پنج درصد معنادار است. همچنین، نتایج نشان می دهد که هر دو گروه در نگرش به فاوا و عملکرد تفاوتی با هم ندارند.

پژوهش حاضر به بررسی میزان تأثیردوره های کوتاه مدت اعتقادی مذهبی بر دانشجویان با جهت گیری ( درونی- بیرونی) دانشجو معلمان دانشگاه فرهنگیان استان همدان می پردازد. مذهب با مبدأ درونی، فراگیر و دارای اصول سازمان یافته  و درونی شده است ولی مذهب با  مبدأ بیرونی، امری خارجی و ابزاری است که برای ارضاء نیازهایی مانند آرامش، معاشرت، ایجاد امنیت و برای توجیه خود و حتی موقعیت به کار گرفته می شود. طرح پژوهشی عملی- مقایسه ای است و حجم نمونه شامل تعداد 154  نفر از دانشجویان دوره های کارشناسی که به صورت تصادفی انتخاب شدند و در سال 1395در رشته های مختلف در دانشگاه فرهنگیان پردیس های استان همدان مشغول به تحصیل بوده اند، می باشند. ابزار پژوهش مقایسه جهت گیری مذهبی (درونی- بیرونی) آل پورت (ros ) و مقایسه شیوه های لازاروس فولکمن (woc) را شامل می گردید. پس از اجرای آزمون نفراتی که در آزمون جهت گیری مذهبی پایین ترین نمره را گرفته بودند به عنوان افراد دارای جهت گیری مذهبی درونی و نفراتی را که بالاترین نمره را آورده بودند به عنوان افراد دارای جهت گیری مذهبی برونی در نظر گرفته شدند. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش آماری، تفاوت بین میام کین دوم گروه مستقل ( آزمونt ) استفاده گردید. یافته به دست آمده درمجموع، فرضیه های اصلی این پژوهش را تأکید کردند و نتیجه گرفته شد که دانشجویان با جهت گیری مذهبی درونی وجهت گیری مذهبی برونی، با برگزاری دوره های کوتاه مدت مذهبی تأثیرپذیری داشته اند

در این پژوهش مقایسه سبک های یادگیری دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان همدان با هدف بهبود طراحی برنامه های ویژه توسعه حرفه ای دانشجو معلمان مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور یک نمونه تصادفی از میان کلیه دانشجو معلمان پردیس های شهید مقصودی (برادران) و شهید باهنر (خواهران) دانشگاه فرهنگیان استان همدان انتخاب گردید و پس از اجرای آزمون استاندارد تشخیص سبک های همگرایی و واگرایی و تحلیل نتایج حاصل از آن، سه گروه با سبک های یادگیری همگرا، واگرا و میانه مشخص شدند. نتایج آماری نشان داد که بیش ترین، متوسط و کم ترین تعداد دانشجویان به ترتیب متعلق به سبک های یادگیری همگرا، واگرا و میانه می باشد. همچنین پژوهش ها حاکی از آن است که دانشجویان علوم تربیتی خلاق تر بوده و درصد واگرایی آن ها در مقایسه با دانشجویان سایر رشته ها بیش تر است. همچنین با توجه به تنوع سبک های یادگیری در بین دانشجویان، پیشنهادی برای طراحی برنامه های توسعه حرفه ای دانشجو معلمان ارائه گردیده است.